หากสังคมไทยเลือกทำบุญเฉพาะกับพระสุปฏิปันโน
พระสงฆ์อีกครึ่งค่อนประเทศคงอดตาย..วัดที่มีอยุ่มากมายนับร้อยนับพัน
คงกลายเป็นวัดร้าง..ศาสนาพุทธในประเทศไทยก็คงต้องนับเวลาถอยหลัง
เราเกิดจิตอันเป็นกุศลอยากทำบุญก็จงรีบลงมือทำ..อย่ารอคอยเวลาให้กิเลสมันตั้งตัวได้
ไม่เช่นนั้นจิตของเราที่เคยใสสว่าง..ก็จะหมองเศร้าลงกลายเป็นอกุศล
ด้วยความคิด..ด้วยทัศนคติ..ด้วยมุมมองที่มักจะผิดมากกว่าถูก
บนสวรรค์ทำบุญแสนยากเย็น..เพราะเต็มไปด้วยผู้มากบารมี..มีบญกันจนล้น
ไม่มีเทพองค์ใดขาดแคลน..เทพบางองค์จึงต้องลงมาสร้างบุญช่วยเหลือมนุษย์
โดยไม่เคยแบ่งแยกว่าใครดีใครชั่ว
เราจะรู้ได้อย่างไรว่าใครดีพอที่เราควรจะทำบุญด้วย
บางคนดั้นด้นเดินทางแสวงหาพระสุปฏิปันโน..โดยหลงลืมพ่อแม่บังเกิดเกล้า
มองไม่เห็นขอทานผู้หิวโหย..เดินข้ามสุนัขขี้เรื้อนที่นอนหนาวสั่นอยู่ข้างทาง
เขาว่ากันว่า..การทำบุญกับคนดี..กับพระผู้ปฏิบัติดี
ผลของบุญจะย้อนกลับมาสนองตอบเราร้อยเท่าพันทวี
เรา..อยากได้บุญ..เราก็เลยเลือกทำบุญ
ไม่อยากให้บุญของเราสูญเปล่า..โดยไม่ได้รับสิ่งตอบแทนคืนกลับมา
แต่หากเราทำด้วยนิสัยที่มีเมตตา..เราจะไม่เลือกไม่ว่าคนหรือสัตว์..ไม่ว่าดีหรือเลว
การทำบุญดีครับ..แต่คงจะดีกว่าหากเราทำโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน
ไม่มีวันเวลา..สถานที่..บุคคล..ลาภยศสรรเสริญ
มากลายเป็นเงื่อนไขบีบบังคับให้เราต้องทำบุญ
ทำบุญย่อมได้บุญ
ก่อนทำเต็มใจ..ขณะทำตั้งใจ..ทำแล้วสบายใจ
ทำกับใครก็ได้บุญครับ..

จากคุณ : อารยัน