พิมพ์

[Husapol]

รื่องใหญ่
 
คนส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาเรื่องการเห็น แต่มักมีปัญหาเรื่องการมองให้ถูกจุด 
 
คนส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาเรื่องการได้ยิน แต่มักมีปัญหาเรื่องการฟังให้เข้าใจ 
 
คนส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาเรื่องการคิด แต่มักมีปัญหาเรื่องการรู้จักคิดให้ดี 
 
คนส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาเรื่องการเปล่งเสียง แต่มักมีปัญหาเรื่องการพูดให้เข้าหูคน 
 
คนส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาเรื่องการมีมือเท้า แต่มักมีปัญหาเรื่องการใช้มือเท้าให้เป็นประโยชน์ 
 
คนส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาเรื่องการมีครู แต่มักมีปัญหาเรื่องการหาครูดีให้พบ 
 
คนส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาเรื่องการเรียน แต่มักมีปัญหาเรื่องการรู้ให้จริง 
 
คนส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาเรื่องการมีเพื่อน แต่มักมีปัญหาเรื่องการเลือกคบเพื่อนให้ถูกคน 
 
คนส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาเรื่องการมีคนรัก แต่มักมีปัญหาเรื่องการรักคนให้เป็น 
 
คนส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาเรื่องการมีเพศสัมพันธ์ แต่มักมีปัญหาเรื่องการได้เสียให้ถูกต้อง 
 
คนส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาเรื่องการมีเวลา แต่มักมีปัญหาเรื่องการใช้เวลาให้คุ้ม 
 
คนส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาเรื่องการมีเงิน แต่มักมีปัญหาเรื่องการใช้เงินให้พอ 
 
คนส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาเรื่องการมีกระจกเงา แต่มักมีปัญหาเรื่องการเห็นเงาตัวเองให้ตรงจริง
 
คนส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาเรื่องการรู้จักพ่อแม่ แต่มักมีปัญหาเรื่องการรู้จักความเป็นมาของตัวเองให้กระจ่างชัด 
 
 
เรื่องที่เป็นปัญหาใหญ่สุดของมนุษย์ คือเกิดมาพร้อมกับความไม่รู้อะไรเลย และแม้โตขึ้นเหมือนจะรู้แล้ว ก็มักเป็นความรู้ที่เกิดจากการเห็นอย่างผิวเผิน หาใช่เกิดจากการเข้าถึงแก่นสารของชีวิตที่กำลังปรากฏอยู่ตรงหน้า
 
มีเพียงบางคน ที่สามารถเห็นได้ถูกจุดเสมอ เพราะฝึกมองทั้งกว้าง ยาว และลึกให้เห็นสิ่งที่ควรเห็นอย่างครอบคลุม ไม่เพ่งเฉพาะจุดคับแคบ นับแต่การอ่านข้อความในหน้ากระดาษ ไปจนกระทั่งการสังเกตรู้ ว่าโลกนี้มีอะไรควรมองก่อน อะไรควรมองทีหลัง
 
มีเพียงบางคน ที่สามารถรับฟังได้เข้าใจเสมอ เพราะฝึกฟังอย่างมีเป้าหมายที่ดี พร้อมทั้งนึกตั้งคำถามเก็บตกรายละเอียดไปด้วย นับแต่การตั้งใจฟังครูในชั้น ใส่ใจฟังงานในสนาม ตลอดจนรับฟังความรู้สึกนึกคิดของคนในบ้าน
 
มีเพียงบางคน ที่รู้จักคิดได้ดีเสมอ เพราะฝึกมองจนเห็นตามจริง ว่าคิดอย่างไรเป็นประโยชน์ คิดอย่างไรเป็นโทษ ทั้งต่อจิตใจตนเอง กับทั้งต่อโลกภายนอก
 
มีเพียงบางคน ที่พูดเข้าหูคนได้เสมอ เพราะฝึกยับยั้งปากไม่ให้อ้าผิดจังหวะ เมื่อรู้จักตั้งจิตให้นุ่มนวลก่อนอ้าปากได้ น้ำคำและสุ้มเสียงของเขาย่อมเป็นธารมธุรสวาจาอันเย็นรื่น ที่หลั่งไหลเข้ากระทบแก้วหูคน ก่อให้เกิดแต่ความรู้สึกอันเป็นมงคลไปเอง
 
มีเพียงบางคน ที่ใช้มือเท้าให้เป็นประโยชน์ได้เสมอ เพราะฝึกเห็นโทษของความเฉื่อยชา กระทั่งรังเกียจความอับเฉาของการงอมืองอเท้า และคร้านกับความไม่แน่นอนของการรอพึ่งพาคนอื่น เขาจึงลุกขึ้นด้วยความกระตือรือร้น เห็นความจริงว่าการมีตนเองเป็นที่พึ่ง คือการได้ที่พึ่งอันประเสริฐกว่าที่พึ่งอื่นใดทั้งหมด
 
มีเพียงบางคน ที่หาครูดีได้พบเสมอ เพราะฝึกห้ามใจไม่ให้หลงตนว่าวิเศษแล้ว กับทั้งไม่เข้าพวกกับคนพาล ไม่ยกย่องคนเลว แต่ยอมรับนับถือคนดี ให้ความเคารพเชื่อฟังคนดี กับทั้งพร้อมจะทำตามแบบอย่างที่ดี ด้วยความรู้ตัวว่ายังมีสิ่งใดบกพร่อง และมีคนมากมายอาจให้คำแนะนำเพื่อพัฒนาตนอยู่ทุกหนแห่ง
 
มีเพียงบางคน ที่รู้จริงในทุกสิ่งที่สนใจเสมอ เพราะฝึกที่จะเอาทั้งตัวทุ่มเทให้กับสิ่งที่ตนรัก หายใจเข้าออกเป็นสิ่งที่ตนรัก อยากรู้อยากเห็นข้อแตกต่างและแง่มุมทั้งหลาย กระทั่งรายละเอียดทั้งหมดปรากฏให้เห็นง่ายราวกับพลิกดูเส้นลายมือตนเอง
 
มีเพียงบางคน ที่เลือกคบเพื่อนได้ถูกคนเสมอ เพราะฝึกที่จะมีน้ำใจกับคนอื่นก่อน เป็นเพื่อนที่ดีของคนอื่น จนรู้ซึ้งถึงความหมายของเพื่อนที่ดี แม้เขาต้องผ่านเพื่อนสารเลวมาหลายร้อย ในที่สุดย่อมเจอเพื่อนแสนดีที่เสมอกันกับตนสักคนหนึ่ง และการได้คบกับเพื่อนแท้เพียงคนเดียวก็นับว่าเกินพอแล้ว สำหรับชีวิตที่น่าอุ่นใจ
 
มีเพียงบางคน ที่รู้จักรักคน จนกระทั่งได้คนรักที่คู่ควร เพราะฝึกที่จะสร้างเหตุแห่งความรัก คือไม่เริ่มต้นด้วยการตั้งคำถามว่าคนรักของฉันอยู่ที่ไหน? เมื่อไรจะได้เจอ? หรือเธอทำไมไม่เป็นอย่างใจฉันเลย? แต่เขาเริ่มต้นด้วยการตั้งคำถาม ว่าตัวเองมีคุณค่าอันใด ควรทำสิ่งไหนให้คนที่อยู่ตรงหน้ายินดี และทำอย่างไรจึงจะถนอมความรักเอ็นดูของคนอื่นไว้ได้ ในที่สุดความดีของเขา ย่อมเหนี่ยวเอาคนดีที่คู่ควรมาหาเอง
 
มีเพียงบางคน ที่ได้เสียกันอย่างถูกต้อง ไม่ก่อความเดือดเนื้อร้อนใจในภายหลัง เพราะฝึกที่จะพิจารณาถึงสิทธิที่ตนมี ก่อนแล่นไปตามความอยาก เมื่อเขาเกิดสำนึกรับรู้เกี่ยวกับสิทธิ และอยู่ในกรอบจำกัดของการใช้สิทธิตามชอบตามควร ไม่ยินดีละเมิดของรักของหวงของผู้อื่น จิตใจย่อมสงบสุข กับทั้งมีพละกำลังเหลือเฟือในการห้ามใจตนเอง แม้กระทั่งเรื่องต้องห้ามอันสุดห้ามใจสำหรับคนอื่น เขาก็เห็นเป็นเรื่องขี้ผงที่กลั้นใจอึดเดียว เรื่องต้องห้ามก็ผ่านหายอย่างง่ายดายปานฝันยั่วชั่วข้ามคืน
 
มีเพียงบางคน ที่ใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตไปอย่างคุ้มค่า เพราะฝึกสติพิจารณาได้อย่างเท่าทัน ว่าสิ่งใดเป็นประโยชน์สูงสุดในขณะหนึ่งๆ และสิ่งใดสำคัญสูงสุดกับชีวิตทั้งชีวิต เขาไม่เสียดายสักวินาทีที่ผ่านไป เพราะเกือบทุกวินาทีมีให้กับความเพียรเพื่อได้สิ่งที่เป็นประโยชน์สูงสุดสำหรับขณะนั้นๆ ตลอดจนแบ่งเวลาไว้ดีแล้ว ให้กับสิ่งสำคัญสูงสุดที่ไม่อาจพลาดได้
 
มีเพียงบางคน ที่รู้เห็น เข้าใจ และประมาณตัวเองถูกอย่างทะลุปรุโปร่ง เพราะฝึกที่จะไม่เข้าข้างตนเอง กับทั้งสามารถตัดสินคนอื่นโดยปราศจากอคติส่วนตัว เมื่อใครสามารถเข้าใจตัวเองทะลุปรุโปร่งด้วยใจเป็นกลาง ก็ไม่มีสิ่งใดในโลก ที่เขาจะทำความเข้าใจให้ถูกต้องตรงจริงไม่ได้
 
มีเพียงบางคน ที่รู้จักความเป็นมาของตัวเอง เพราะเขาศึกษาโดยแยบคายแล้ว และเห็นว่าความมีความเป็นทั้งมวลล้วนเกิดจากเหตุผลทางการกระทำ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ไม่ใช่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลบันดาลตามอำเภอน้ำใจอยู่เบื้องหลัง เขาย่อมรู้ที่ไปของตัวเองโดยสืบจากปัจจุบันเป็นหลักตั้ง ไม่ใช่เพียงยืนเคว้งงงครึ่งๆกลางๆอยู่บนความคาบเกี่ยวระหว่างอดีต ปัจจุบัน และอนาคต ในที่สุดจุดจบของเขา ย่อมเป็นจุดจบของทุกข์อย่างถาวรไปด้วย
 
เรื่องใหญ่ของมนุษย์
มีอยู่แค่เรื่องเดียว
คือเรื่องความไม่รู้
ว่าเรื่องใดน่ารู้
 
ดังตฤณ
คิดจากความว่าง 3