พิมพ์

[นิรตา ป้อมนาวิน]

เท่านี้หรือคือ "ชีวิต" ?

   1. เกิดมา...
   2. เข้าโรงเรียน...
  3. เรียนต่อ...

   4. เรียนจบ...

  5. ทำงาน...

   6. แต่งงาน...

   7. เลี้ยงลูก...

   8. แก่...

  9. เจ็บ...
  10. ตาย...

พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ความจริงแห่งชีวิตอยู่ที่การบำเพ็ญหล่อเลี้ยงจิต   หาใช่ชื่อเสียงลาภยศ
ความดีแห่งชีวิตอยู่ที่การอุทิศเสียสละ  หาใช่อยู่ที่มีทรัพย์สินมากมาย
ความงามแห่งชีวิตอยู่ที่การรู้แจ้งปรุโปร่ง  หาใช่อยู่ที่เพียงจุดหมายเท่านั้น
รากฐานแห่งชีวิตอยู่ที่ความขยันหมั่นเพียร  หาใช่อยู่ที่ความสำราญอยู่สบายเรื่อยไป
สีสันแห่งชีวิตอยู่ที่ความหมายเนื้อแท้   หาใช่อยู่ที่เนื้อหาเปลือกนอก
คุณค่าแห่งชีวิตอยู่ที่ส่องสว่างเจิดจรัสชีวา   หาใช่อยู่ที่แสวงหาวัตถุรูปลักษณ์


ศิษย์รักต้องเข้าใจในหลักธรรมจริง  จึงบำเพ็ญได้ถูกต้อง....


ปุถุชนค้นหาทรัพย์เงินตรา...  ก็เพื่อเลี้ยงชีพ...  เลี้ยงครอบครัว...  สร้างฐานะทางสังคม ....
แต่วันนี้ได้รับโอกาสดี...  เจ้าต้องรู้จักถนอมรักษาบุญสัมพันธ์....


มีทรัพย์เงินตรารู้จักใช้  สามารถแปรเปลี่ยนเป็นกุศลอันยิ่งใหญ่ ใช้เวลานี้บำเพ็ญตน  ....


ชีวิตมนุษย์ยากที่จะออกบวชได้ด้วยความยินดี...  เพราะว่าในการดำรงชีวิตยังไม่สะดวกอำนวย...   ดังนั้น ยุคขาวศิษย์สามารถบวชจิตอยู่ในการครองเรือนได้  เจ้าต้องพิเคราะห์ให้ดี ...  การบวชจิตต้องฝึกฝน .... ขัดเกลาจิตใจให้ลดละเลิกจากกิเลส .... จากอบายมุข  หมั่นฝึกฝนจึงก้าวสู่ปราชญ์เมธา...


ปราชญ์เมธาค้นหาสัจธรรมแท้... คือผู้ที่มุ่งมั่น ทุกนาทีของชีวิตคือการบำเพ็ญฉุดช่วยตน  ช่วยผู้อื่น ...การช่วยตนเองคือก้าวแรกที่จะดำเนิน   เมื่อศึกษาธรรม   บำเพ็ญธรรมกระจ่างเข้าใจ  จึงฉุดช่วยผู้อื่นขั้นต่อไป...


หนทางธรรมเพียงหนึ่งเดียวไม่เปลี่ยนแปร คือ หนทางหลุดพ้น  แม้กาลเวลาจะผ่านมาหกหมื่นกว่าปี  อริยะพุทธะโบราณเดินเส้นทางนี้   บำเพ็ญธรรม  บรรลุมรรคผล  หนทางธรรมเมื่อศิษย์นำพาก้าวเดิน   ปฏิบัติจริง  ก็เสมือนดั่งเจริญตามปฏิปทาพระพุทธะเช่นกัน...


โปรดสามโลกแพร่ธรรมจริงเก็บญาณคืน...   ณ  ยุคปัจจุบัน  จิตใจผู้คนตกต่ำ...  ขาดศีลธรรม .... คุณธรรม ....จึงต้องอาศัยธรรมะฟื้นฟูจิตเดิมแท้  หวังว่าเจ้าจะบำเพ็ญได้ดี ... ช่วยบรรพชน ... ช่วยครอบครัว....


การฉุดช่วยนั้น... ฉุดช่วยอย่างไรจึงจะพ้นจากความทุกข์ ... เจ้าต้องรู้จักตนเองก่อน.... มนุษย์ผู้ใดรู้จักหนทางพ้นทุกข์ .... รีบเร่งบำเพ็ญจะสามารถเข้าสู่สภาวะเดิมในกายตน.... คือ การย้อนมองส่องจิตตน นั่นเอง....   
ช่วยคนพ้นจากทุกข์คือ... หลักธรรมความจริงแท้....  แม้จะช่วยผู้อื่น...  แต่หากผู้นั้นมิช่วยตน ... ใครจะช่วยได้...  หลักธรรมชี้นำทางให้ชีวิตตื่น   การฟังธรรมเพื่อจะนำพาไปใช้ในชีวิตประจำวัน...  อย่าดูเบา...  จากนี้ตั้งใจให้ดี.... เข้าใจหรือไม่ ?....ความจริงแห่งชีวิตอยู่ที่การบำเพ็ญหล่อเลี้ยงจิต 
ความดีแห่งชีวิตอยู่ที่การอุทิศเสียสละ           
ความงามแห่งชีวิตอยู่ที่การรู้แจ้งปรุโปร่ง 
รากฐานแห่งชีวิตอยู่ที่ความขยันหมั่นเพียร   
สีสันแห่งชีวิตอยู่ที่ความหมายเนื้อแท้   
คุณค่าแห่งชีวิตอยู่ที่ส่องสว่างเจิดจรัสชีวา    พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์หาใช่ชื่อเสียงลาภยศ
หาใช่อยู่ที่มีทรัพย์สินมากมาย
หาใช่อยู่ที่เพียงจุดหมายเท่านั้น
หาใช่อยู่ที่ความสำราญอยู่สบายเรื่อยไป
หาใช่อยู่ที่เนื้อหาเปลือกนอก
หาใช่อยู่ที่แสวงหาวัตถุรูปลักษณ์เราโชคดีมากแล้ว...ที่ได้พบคำสั่งสอนที่ดีงาม...
เราโชคดีมาก...ที่ได้มีโอกาสสร้างกุศล และละทิ้งความบาปผิด...
เราโชคดีมาก...ที่ได้พบพระศาสนา ไม่ว่าศาสนาใดก็ตาม...
เราโชคดีมาก...ที่เราได้มีโอกาสช่วยเหลือผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นทางด้านใดก็ตาม...
เราโชคดีมาก...ที่ได้เป็นพี่น้องกันตั้งแต่อดีตและตลอดไป...
เราโชคดีมาก...ที่เมื่อเรามีจิตใจที่สะอาดแล้ว แดนนรกนั้นไม่ต้อนรับเรา แต่เราต้องไม่ประมาทอีกต่อไป...
เราโชคดี...ที่ชาตินี้ไม่ต้องไปนรกอีก เพราะเราได้ทราบแล้วว่านรกนั้นเป็นแดนมหาทุกข์เพียงไร...
เราโชคดี...ที่ได้ดำเนินตามทางที่ถูกต้องตามหลักแห่งความจริงที่สุดแห่งจักรวาล...
เราโชคดีมาก...ที่เราเข้าใจสัจธรรม ซึ่งเราทุกคน ต้อง เกิด แก่ เจ็บ ตาย...
เราโชคดีมาก...ที่เราได้พบกันเพื่อสร้างบารมีเป็นปัจจัยช่วยเหลือผู้อื่นและตัวเราเองสู่แดนอมตะนิรันดร์กาล...

ขอขอบคุณที่มาและภาพสวยๆ  http://www.96rangjai.com/life/