ปริศนาธรรม 'หิมะในจานดิน' พระราชรัตนรังษี
ปริศนาธรรมจาก'หิมะในจานดิน'ของ พระราชรัตนรังษี : บุญนำพา
“หิมะในจานดิน” เป็นหัวข้อธรรมที่ พระราชรัตนรังษี (วีรยุทธ์ วีรยุทฺโธ) เจ้าอาวาสวัดไทยพุทธคยา ประเทศอินเดีย ได้มาบรรยายในโครงการ “เรายกวัดมาไว้ที่เซเว่น” หนึ่งในโครงการส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม ของ บมจ.ซีพี ออลล์ ผู้บริหารเซเว่นอีเลฟเว่น
พระอาจารย์วีรยุทธ์ ได้เริ่มต้นการบรรยายด้วยการพูดถึงที่มาของคำว่า “หิมะในจานดิน” ว่าหมายถึง แผ่นดินพุทธภูมิ ยอดของดินก็คือ หิมาลัย หิมะ คือความเย็นที่มีอุณหภูมิสูงกลายเป็นหิมะปกคลุมภูเขาหิมาลัยอยู่ ดินแดนแห่งนั้น คือ
สถานที่ซึ่งพระพุทธเจ้า สมัยเมื่อครั้งเป็นพระโพธิสัตว์ ได้เลือกเป็นที่บำเพ็ญบารมี พระองค์ทรงบำเพ็ญเพียรในป่าหิมพานต์ถึง ๒๑๔ ชาติ หิมะที่รองบนจานดินได้นั้นคือความแน่วแน่ ไม่แปรผันของพระโพธิสัตว์ คือ ความหมายหนึ่งของคำว่า หิมะในจานดิน
อีกหนึ่งความหมายของ หิมะในจานดิน ก็คือ หิมะ มีสีขาว สีแห่งความบริสุทธิ์ และเป็นกลาง หิมะที่กล่าวนี้หมายถึง พระโพธิสัตว์ ที่บำเพ็ญบารมีจนได้รับการคัดเลือกในเทวสภาให้มาเกิดเพื่อตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า
จานดิน หมายถึง พุทธภูมิที่เตรียมการเพื่อรองรับฝ่าพระบาทของพระพุทธเจ้าในการประสูติ ณ ลุมพินีวัน เป็นสถานที่ ซึ่งพระองค์เลือกเอง พระองค์เลือกจะประทับรอยพระบาทที่นั่น ความบริสุทธิ์ของพระกุมารได้ปรากฏอภินิหารในวันประสูติ โดยพระกุมารเสด็จออกจากครรภ์พุทธมารดา และประทับรอยพระบาทลงแผ่นดิน เสด็จพระดำเนินได้ ๗ ก้าว พร้อมกล่าวพระอภิสวาจาว่า เราเป็นผู้เลิศที่สุด ประเสริฐที่สุด เจริญที่สุด
“ก่อนการประสูติของพระพุทธเจ้า คนทั้งหลายบนโลกมีความโกลาหลด้วยทิฐิ เป็นคนหลงทิศหลงทาง พระพุทธเจ้าจึงเสด็จอุบัติขึ้น เพื่อสอนมิให้คนเดินหลงทิศหลงทาง โดยทิศทั้ง ๖ คือ
ทิศเบื้องบน คือ สมณชีพราหมณ์ ผู้สั่งสอนให้เป็นคนคิดสูง จิตสูง
ทิศเบื้องหน้า คือ บิดามารดา พระอรหันต์ของลูก ที่พระพุทธเจ้าทรงแต่งตั้งให้มาดูแลและเลี้ยงดูบุตรธิดาให้ก้าวย่างเข้าไปสู่ทิศทางของพระอริยบุคคล
ทิศเบื้องหลัง คือ บุตรและภรรยา บุคคลที่อยู่เบื้องหลัง มีใครบ้าง ลืมไม่ได้
ทิศเบื้องขวา คือ ครู/อาจารย์ ผู้ให้ความถนัด
ทิศเบื้องซ้าย คือ มิตร คนที่ช่วยเหลือเราในเรื่องต่างๆ และ สุดท้าย
ทิศเบื้องล่าง คือ บ่าว
การที่จะไม่หลงทิศ ต้องมองหาความดีของทั้ง ๖ อย่างนี้ให้ได้ เพราะถ้าหาความดีซึ่งกันและกันไม่ได้ ก็จะกลายเป็นความพร่ามัวของความดี แล้วจะมีความสุขได้อย่างไร การค้นหาแต่ความไม่ดีของกันและกัน จะทำให้สังคมอ่อนแอ คุณธรรมที่จะให้สังคมได้ถึงซึ่งความเป็นหิมะในจานดิน นั่นก็คือ ต้องทำตาของตัวให้เป็นตาผู้วิเศษ มองเห็นแต่ความดีของผู้อื่น” 
สัมมาทิฏฐิ คือ ความคิดชอบ
สัมมาสังกัปปะ การตั้งความดำริ คือ ความคิด ออกไปเป็นเรื่องของการปฏิบัติได้
สัมมาวาจา การกล่าวคำที่เป็นประโยชน์ เว้นโทษแก่กัน
สัมมากัมมันตะ การทำงานต้องสอดคล้องด้วยจิตที่คิดแล้วมีความเสมอกันด้วยความชอบ ถ้าต่างคนต่างชอบ ก็ยังไม่ประกอบด้วยความยุติ ต้องมีส่วนกลางที่ทำให้เกิดความชอบเหมือนกัน ก็คือ ชอบธรรม
สัมมาอาชีวะ มีการงานอันเป็นที่ตั้งแห่งความชอบ ชอบที่เป็นกรอบให้ปฏิบัติ คือ การตั้งความชอบในพระธรรมวินัย
สัมมาวายามะ มีความเพียร เพียรไปสู่การละบาป เพื่อให้เป็นบุญ
สัมมาสติ มีสติเป็นที่ตั้ง มีพุทธานุสติ ธรรมานุสติ และสังฆานุสติ สุดท้าย
สัมมาสมาธิ ต้องมีใจที่ใฝ่ความสงบ เพราะในความสงบมีความสว่าง ในความสว่างจะเห็นความจริง นำไปสู่ความพ้นทุกข์
“หิมะในจานดิน คือ การประกาศความขาวสะอาดงดงามในแผ่นดินพุทธภูมิ ขอให้ช่วยกันน้อมนำธรรมะมาสู่จิตใจ เพื่อนำไปปรับใช้กับการดำเนินชีวิตประจำวัน ในสังคมที่สับสนวุ่นวาย
เพราะหากไม่มีหลักธรรม ซึ่งเป็นหลักการเดินของทาง เราจะไม่สามารถผ่านความเร่าร้อนของไฟแห่งราคะ ไฟแห่งความโกรธ และไฟแห่งความหลง ที่ระบาดไปทั่ว
หากเราไม่มีธรรมะ เราจะไม่สามารถผ่านกองเพลิงเหล่านี้ได้เลย จึงต้องรับธรรมะไปเป็นเครื่องปกป้องคุ้มครองรักษาตน ไม่ให้กลายเป็นเหยื่อ หรือเป็นเครื่องทำให้เกิดความร้อนจากจิตของเราเอง”
พระราชรัตนรังษี กล่าวทิ้งท้ายขอบคุณข้อมูลและภาพจาก
www.komchadluek.net/detail/20120705/134423/ปริศนาธรรมหิมะในจานดินพระราชรัตนรังษี.html http://www.dhammajak.net/
ผู้เขียน
หัวข้อ: ปริศนาธรรม 'หิมะในจานดิน' พระราชรัตนรังษี (อ่าน 1631 ครั้ง)