ชอบโฆษณา ลูกผู้ชายยอมบวช นั่นแหละครับ ส่อเรื่องแม่ที่ดี ๆ ได้นะครับ
แต่ถ้าใครเก็บความทรงจำกับแม่ที่ไม่ดี มามันก็ไม่ได้ผลครับ
เช่นข้างบ้าน โดนแ่ม่ตี แม่ด่า เมาเหล้า อาละวาด เล่นการพนัน อะไรประมาณนี้ ความทรงจำดี ๆ อย่างนี้ฟื้นไม่ได้ครับ ในเรื่องโฆษณาอาจจะโดนใจไม่กี่คน แต่ก็โดนใจผมคนหนึ่งครับ แต่ผมเป็นคนที่ต้องการบวชเองครับ จำได้เลยว่า ตอนอายุ 21 ปีไปหาพ่อแม่ บอกผมจะบวชนะครับ พ่อแม่ตอนนั้นไม่มีอะไรมอบให้ผมเลยครับ นอกจากมาในงานบวชเท่านั้นครับ ตอนนั้นนึกน้อยใจเหมือนกันครับว่า อุตส่าห์ตั้งใจบวชเพื่อทดแทนคุณแต่ พ่อกับแม่ กับมีเงินกินเหล้าเล่นไพ่ไฮโล ได้ทุกวัน แต่ไม่มีเงินซื้อผ้าไตร อัฏฐบริิขาร หรือเป็นเจ้าภาพอะไรสักอย่าง ผมเป็นลูกคนโตด้วยครับ สุดท้ายก็หาเงินเองครับในงานบวช ผมเป็นเจ้าภาพให้ตนเอง แต่ให้พ่อแม่เป็นผู้มอบให้ นึก ๆ ตอนนั้นมันโมโหเหมือนกันครับ เลยพูดค่อนแคะพ่อแม่ไปบ้างเชิงน้อยใจ แต่พอวันนี้ผ่านมา 20 กว่าปีแล้วทำให้ผมนึกถึง พ่อแม่ ผมมากจริง ๆ ครับถึงท่านจะไม่ได้เป็นเจ้าภาพอะไรแค่มาในงานก็พอแล้ว ผมบวชทดแทนคุณก็ไม่เห็นต้องให้พ่อแม่ต้องมาหาอะไรให้ เสียดายวันนี้ผมไ่ม่มีลูกชาย มีแต่ลูกสาว จะได้เห็นผ้ากาสาวพัตรห่มอย่างที่ผมทำให้กับพ่อแม่นั้น เป็นเรื่องไม่มีแล้วครับ
เล่ามานี้ถ้าใครมีโอกาสแล้ว อย่าทิ้งโอกาสนะครับ อย่าดูแลพ่อแม่วันเดียวคือวันพ่อวันแม่ เท่านั้นนะครับ
ก่อนที่อะไรมันจะสายไป เพราะท่านจากไปแล้วครับ
