คุณค่าที่แท้..เริ่มต้นที่เธอ
บาตรเดียวท่องโลก โดยพระพิทยา ฐานิสฺสโร
ความรักที่แท้เริ่มจากจุดเล็กๆในตัวเอง ที่เริ่มกลับมาใช้ชีวิตอย่างตระหนักรู้ในทุกช่วงจังหวะแห่งชีวิต
การได้นั่งดื่มเปล่าอย่างผ่อนคลาย วางทุกความเครียด ความกังวล ความกดดัน เห็นคุณค่าและสำนึกบุญคุณน้ำสะอาดบริสุทธิ์ในแก้ว อาจเป็นจุดเริ่มต้นความสุขเล็กๆ ที่ที่ยิ่งใหญ่แห่งชีวิต
เด็กน้อยทุกคน ล้วนแล้วแต่เคยมีประสบการณ์ได้รับความสุขเล็กๆ นั้นมาก่อน
แต่เมื่อเขาถูกหล่อหลอมจากครอบครัว โรงเรียน อุปกรณ์สื่อสาร เทคโนโลยีต่างๆ
ที่สอนให้เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับความเป็นตัวตนของตน เกือบทุกที่สอนให้เขาพยายามครอบครอง
เป็นเจ้าของ และต้องพยายามเป็นที่หนึ่ง เพื่อการยอมรับ มีชื่อเสียง ทุกอย่างต้องอยู่ด้วยการแข่งขัน
เราจะหยุดไม่ได้ เมื่อใดที่เราหยุด หรือพอ เราคือผู้แพ้ เราจะเป็นสิ่งที่ไม่มีคุณค่า ไม่มีใครเห็น
ความสุขเล็กๆ ที่เคยมี ค่อยๆ หายไปจากชีวิตทีละนิดโดยไม่รู้สึกตัว จิตใจเกิดความด้านชา หยาบ สัมผัสความสุขเล็กๆ นั้นไม่ได้อีกต่อไป ความอิสระที่ได้อยู่ตัวคนเดียว เป็นตัวของตัวเอง ไม่เป็นตามสังคม สงบด้วยการที่ไม่ต้องทำอะไรหรือทำด้วยการไร้ความคาดหวัง กลับเป็นเรื่องที่ไม่คุ้นเคย กลายเป็นผู้ที่ทำทุกอย่างต้องมีสิ่งตอบแทนเสมอ แม้แต่สิ่งที่มองไม่เห็น ความชื่นชม เยินยอ ซึ่งอาจจะไม่เป็นจริงก็ตาม ความเป็นตัวตน ของตนค่อยก่อตัวใหญ่ขึ้นๆ ความทุกข์ ความกดดันแห่งการมีชีวิตมากยิ่งขึ้น
เด็กส่วนใหญ่จึงสุดโต่งไปในทางแข่งขัน หรือไม่เอาอะไรเลย
บางกลุ่มที่เรียนก็เรียนกันแทบหัวระเบิด เอาชีวิตเข้าแลก
ส่วนกลุ่มที่ไม่สนใจเรื่องเรียนก็ทำตัวตรงกันข้ามกับสิ่งที่สังคมต้องการ ทำลายคุณค่าของการมีชีวิต
การดำรงอยู่อย่างพอดีเป็นเพียงส่วนน้อยที่ปรากฏ
เขาเหล่านั้นรู้สึกเหนื่อยไม่อยากออกเสียง และไม่มีแรงพอที่จะต่อต้านกระแสสังคม 
ขอบคุณป่าไม้ที่นี่ ต้นไม้ทุกต้นไม่จำเป็นต้องสูงเท่ากัน หรือต้องสูงใหญ่เท่านั้น ขอบคุณต้นไม้เล็กที่ช่วยออกดอก มีกลิ่นหอม สร้างสีสันสวยงาม สนามหญ้าที่เขียวขจี มองกี่ทีๆ ก็สบายตา เย็นใจ ความหลากหลายทำให้เกิดความสมดุล สวยงาม ทุกอย่าง ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่มีความงดงาม มีคุณค่าในตัวเอง จำเป็นหรือไม่ที่เราต้องเป็นต้นไม้ใหญ่เท่านั้น
เพียงแค่เราดูแลตัวเองอย่างที่ตัวเองเป็น ไม่คิดร้าย ทำลายสิ่งที่ตนกำลังเป็นอยู่ ยอมรับกำลังความสามารถตัวเอง ไม่ต้องเป็นเหมือนอย่างใครต้องการ มีความสุขสงบในหน้าที่บทบาทนั้นๆ เราอาจเป็นสนามหญ้าที่ยิ่งใหญ่ เขียวขจี ให้ใครได้มองหรือแม้แต่สัมผัส เหยียบย่ำ แล้วมีความสุขที่สุด คุณค่าอันยิ่งใหญ่ก็ปรากฏในทันที
ทุกชีวิตเกิดมาเพื่อเรียนรู้ พัฒนาตนเพื่อเข้าใจ ยอมรับความเปลี่ยนแปลง ไม่ยึด ไม่ครอบครองว่าเป็นตน ของตน มีเพื่อให้ ได้เพื่อปล่อยวาง ถ้าเราสามารถเรียนรู้ได้จริง ทุกวันแห่งการมีชีวิตจะสร้างคุณค่าอันใหญ่หลวงให้แก่ตนและสรรพสิ่ง เพราะธรรมชาติสอนให้เราปล่อยวาง ไม่ครอบครอง
เข้าใจสัจจะแห่งการไร้ซึ่งตัวตนที่แท้จริง ยั่งยืน แน่นอน
ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปตามเงื่อนไขและเหตุปัจจัย
ความรัก ความเมตตา จะปรากฏในทุกที่
การเรียนเพื่อใหญ่ เพื่อมี เพื่ออวด เป็นเหตุแห่งทุกข์ทั้งมวล
ความสุขเริ่มจากข้างใน คุณค่าที่แท้ต้องเริ่มจากตัวเราขอบคุณภาพข่าวจาก
www.komchadluek.net/detail/20120817/137844/คุณค่าที่แท้เริ่มต้นที่เธอ.html#.UC8DTKDvolg http://www.kalyanamitra.org/