พิมพ์

[raponsan]

เหนื่อยหรือยังกับชีวิตที่ไม่รู้จักพอ

เหนื่อยหรือยังกับชีวิตที่ไม่รู้จักพอ(have you enough? ) : บาตรเดียวท่องโลก โดยพระพิทยาฐานิสฺสโร

      ต้นไม้เล็กใหญ่ขึ้นเรียงรายสองข้างทางค่อยๆ เจริญเติบโตตามเหตุตามปัจจัย เมื่อเปรียบเทียบกับปีที่แล้วที่ได้มาเดิน ณ ป่าแห่งนี้ ซึ่งมีต้นไม้ใหญ่จำนวนไม่น้อยที่ถูกโค่น โชคดีที่ยังมีการปลูกทนแทนเพื่อรักษาความสมดุลของป่า แต่ก็คงต้องใช้เวลานานพอสมควรกว่าเจริญเติบโตเท่านี้ ทุกอย่างล้วนเปลี่ยนแปลง
   
      คันเดอร์สเตก(Kandersteg) สวิตเซอร์แลน เคยเป็นที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่มีชื่อเสียงก่อนหน้านี้ไม่กี่ปี ทำให้มีการลงทุน สร้างโรงแรม ร้านอาหาร ที่พักมากมาย เมื่อทุกอย่างเปลี่ยน ณ วันนี้โรงแรมปรับเป็นอพาร์ตเมนต์หรือที่อยู่อาศัย ร้านอาหารใหญ่ ต้องปรับขนาดบริการให้เล็กลง

      เช่น ร้านนี้เหลือเพียงพนักงานหน้าร้าน ๑ คนที่ดูแลทุกอย่าง และคนทำอาหาร ๑ คน ทั้งที่จำนวนโต๊ะมากมาย เพื่อลดค่าใช้จ่ายเพราะภาษีที่นี่แพงมาก แต่ก็สมควรเพราะภาษีภูกนำกลับมาใช้บำรุงประเทศนี้อย่างจริงจัง ห้างร้านใหญ่ๆ ได้รับความเดือดร้อนมาก ส่วนร้านเล็กๆ ก็เดือดร้อนแต่ก็ลดไปตามลำดับ บางร้านยังคงดำเนินการเป็นปกติ แต่หลายร้านก็ปิดกิจการลง
   
      เห็นได้ชัดว่ามนุษย์ยุคปัจจุบันยิ่งเติบโตมากเท่าไร ความสุข การยอมรับสิ่งต่างๆ ตามความเป็นจริงกลับน้อยลง เราเป็นทุกข์ได้ง่าย เร็วขึ้น และอยู่กับทุกข์นานกว่าเดิม เราเริ่มสูญเสียศักยภาพบางอย่างที่มีตั้งแต่ต้น ซึ่งมนุษย์เป็นสัตว์ประเภทเดียวที่พัฒนาได้สูงสุด ทั้งที่วันนี้เราได้พัฒนาสิ่งต่างมากมายที่เจริญกว่าสมัยก่อนหลายสิบ หลายร้อยเท่า แต่เรากลับเป็นทุกข์มากกว่าเดิม
   

     เรามุ่งเน้นพัฒนาความเจริญด้านวัตถุมากกว่าทางจิตใจซึ่งความจริงน่าจะไปพร้อมๆ กัน
     แต่ความจริง เมื่อวัตถุเจริญ ทางจิตใจเรากับลดคุณภาพลงอย่างน่ากลัว
     เมื่อขาดซึ่งความสมดุล จึงเกิดความไม่ปกติทั้งภายนอกและภายใน
     เพราะชีวิตที่ไม่เติบโตไปพร้อมกับการเรียนรู้ และเกื้อกูลกับธรรมชาติ คือ ชีวิตที่ไกล ไม่เข้าใจความจริง
   
     มนุษย์สามารถพัฒนาจิตใจได้สูงสุดเพื่อสร้างพลังแห่งสันติสุข ขณะเดียวกันอาจลงสู่สิ่งที่ต่ำสุดได้เช่นกัน
     และเป็นที่มาแห่งการทำลายล้างอย่างน่าสะพรึงกลัว คนๆ เดียวกันเป็นได้ทั้งสิ่งที่สวยงามและน่าเกลียดชัง
   
     เราจึงจำเป็นต้องเรียนรู้พัฒนาที่จะมีความสุขจากภายใน มากกว่าสุขที่ได้เสพวัตถุ   
     เพราะแท้จริงแล้วเราสามารถมีความสุขได้ถึงแม้ไม่มีวัตถุหรือสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย
     ความเจริญทางวัตถุ ควรอยู่บนพื้นฐานแห่งความเคารพ 
     ถ้าต้องการความเจริญ แต่ต้องทำลายธรรมชาติบริสุทธิ์มากมายก็ไม่คุ้ม
     เพราะทุกอย่างที่สร้างขึ้นมาอาจเป็นขยะที่ล้นโลกเกินความจำเป็นอีกในช่วงเวลาหนึ่ง
   
    อยู่ในป่าภูเขา ธรรมชาติไร้การปรุงแต่ง สุข สงบ 
    ใจสุขสงบ เมื่อรู้จัก คำว่า พอ


ขอบคุณบทความและภาพจาก
www.komchadluek.net/detail/20120930/141192/เหนื่อยหรือยังกับชีวิตที่ไม่รู้จักพอ.html#.UGkWBaDvolh
http://journalmwu.files.wordpress.com/