พิมพ์

[raponsan]

เรื่องเล่าจากเสาไฟฟ้า

เวลามีใครพูดถึงเมืองไทยในเชิงเปรียบเทียบกับเมืองใหญ่ๆ เมืองนอก โดยเฉพาะเทียบกับเมืองใหญ่ๆ ของประเทศทางตะวันตก จะมีตัวเปรียบเทียบหลายอันที่ถูกหยิบยกมาใช้...

แน่นอนครับมีหลายอย่างที่เราดีกว่า และบางอย่างที่เราด้อยกว่า โดยเฉพาะเรื่องความเป็นระเบียบของตึกรามบ้านช่อง การจัดระเบียบป้ายโฆษณา จนถึงสิ่งหนึ่งที่เราเห็นกันชินตามาตั้งแต่เด็ก นั่นคือ “ความวุ่นวายของสายไฟบนเสาไฟฟ้า”

มีคนเคยตั้งข้อสังเกตว่า ประเทศที่พัฒนามากๆ  เรื่องการจัดผังเมืองและฐานะการเงินดี มักจะไม่มีเสาไฟฟ้าและสายไฟระโยงระยาง หรือปล่อยปละให้ระเกะระกะรกสายตาเหมือนบ้านเรา ที่บางจุดไม่ได้รกแค่ตา แต่ยังรกขึ้นไปถึงสะพานลอยคนข้ามถนนก็มีให้เห็น ใน กทม.ของเรานี่แหละ

 

เมื่อช่วงต้นปี ก็มีข่าวว่าเสาไฟฟ้าบางแห่งรับน้ำหนักสายไฟไม่ไหว ถึงกับล้มลงมาทับคนตาย และ กทม.กับการไฟฟ้านครหลวง ต้องออกมาประกาศแผนจะนำสายไฟฟ้าลงดินให้มากขึ้นกว่าที่มีอยู่แค่สีลม สุขุมวิท และพญาไท 

ชื่อก็บอกว่าเป็นเสาสำหรับไฟฟ้า แต่เอาเข้าจริงต้องแบกทั้งสายไฟ สายเคเบิลโน่นนั่นนี่ เต็มไปหมดปีที่แล้ว ผู้ว่าฯ กทม.ท่านบอกว่า ทุกวันนี้มีสายสาธารณูปโภคอยู่บนเสาไฟฟ้าใน กทม. ประมาณ 30-50 เส้น แต่ผมดูด้วยตาแล้วหลายจุดน่าจะมีเกือบร้อย

ปัญหาสำคัญที่ได้ยินมาคือ เวลาสายไฟ สายโทรศัพท์อันไหนเสื่อม ต้องเลิกใช้ หมดอายุ ก็ไม่เคยมีใครมาเอาลงเอาออกนะครับ มีแต่จะลากเส้นใหม่ขึ้นมาเลย ดังนั้น แทนที่หนึ่งเสาควรจะมีแค่ไม่กี่สาย ก็กลับกลายเป็นมีสายอะไรต่อมิอะไรพันกันอีนุงตุงนังอยู่ไม่รู้เท่าไหร่
 
วันก่อนผมขับรถกลับบ้าน เงยหน้าขึ้นมองเสาไฟฟ้า ก็เห็นสภาพแบบนั้น แต่คราวนี้ผมย้อนกลับมานึกถึงอะไรบางอย่างในใจ แล้วก็แวบขึ้นมาได้ว่า จะว่าไปใจของพวกเราหลายคน ก็มีสภาพไม่ต่างจากเสาไฟฟ้าใน กทม.นี่แหละ เชื่อไหมครับ

 

    จิตใจของพวกเราหลายคนต้องแบกเรื่องไว้สารพัด เกี่ยวกับเราบ้างไม่เกี่ยวกับเราบ้าง
    จำเป็นบ้างไม่จำเป็นบ้าง บางเรื่องเก่าแล้ว ผ่านไปนานแล้ว ก็ยังแบกไว้อย่างนั้น ไม่ปล่อย ไม่วาง
    จิตใจแบบนั้นก็ไม่ต่างจากเสาไฟฟ้าแบกสายไฟที่หมดอายุไปแล้วเอาไว้นั่นแหละ
    ถ้าเพิ่มสายใหม่เข้าไปเรื่อยๆ วันหนึ่งก็ถึงจุดที่ “รับไม่ไหว” ก็ต้องล้มกันไปข้างหนึ่ง

เสาไฟฟ้าเขาเลือกไม่ได้หรอกนะครับ เพราะเขาไม่มีความคิด จิตใจ แต่มนุษย์เราไม่ใช่เสาไฟฟ้า เราสามารถมีสติ สัมปชัญญะ คือ สามารถแยกแยะได้ว่าในบรรดาเรื่องที่เจอ อะไรมีสาระหรือไม่มีสาระ ในบรรดาสิ่งที่มีสาระ อะไรมีประโยชน์หรือไม่มี

ในบรรดาสิ่งที่มีสาระ เป็นประโยชน์ อะไรสมควรแก่เรา หรือไม่สมควร ก็ไม่จำเป็นต้องแบกไว้ 

เช่นมีคนมาด่าว่านินทาเรา ถ้ามันไม่จริงก็แปลว่าไม่มีสาระ แต่ถ้าเป็นเรื่องจริง ก็นับว่ามีสาระ แต่มันไม่มีประโยชน์จะแบกไว้ เราก็แค่ปรับปรุงตัวใหม่ก็พอ หรือนักการเมืองเขาด่ากันตามหน้าที่ มันก็เป็นวิถีทางการเมืองอย่างนั้น จะมีสาระไม่มีสาระ ก็เรื่องของนักการเมืองเขา เราไม่จำเป็นต้องไปเก็บมาคิด เคียดแค้น ชิงชัง เกลียดฝั่งนั้น เชียร์ฝั่งนี้ ให้หนักจิต

 

ฉะนั้น ก่อนเข้านอนวันนี้ สำรวจตัวเองดูนะครับว่ามีอะไรบ้างที่จิตใจเรายังแบกไว้ ทั้งที่ไม่ได้มีสาระ ไม่มีประโยชน์ หรือต่อให้มีประโยชน์ แต่ไม่สมควรกับการที่เราจะแบกไว้ ก็ปล่อยๆ ทิ้ง วางลงบ้างนะ

เป็นมนุษย์น่ะแปลว่า ผู้มีใจสูง แต่ไม่ต้องทำตัวเป็นเสาไฟฟ้าหรอกนะ จิตใจเราสูงกว่านั้นได้ครับ 

สุขสันต์วันที่ยังมีสายไฟฟ้าพาดบนเสาไฟฟ้าครับ

เอ๊ดดี้ พิทยากร
Twitter: @aston_ed
Facebook: http://www.facebook.com/aston27

ขอบคุณภาพและบทความจาก
http://www.thairath.co.th/content/life/354181

[kobyamkala]

ใช้งบ สูงมาก ใน กทม มีหลายแห่ง ที่เสาไฟฟ้า อยู่บนทางเดิน สะพาน ลอย เลย คะ





ยังมีภาพแบบนี้อีกเยอะ