อยากให้การตั้งชื่อ ประกอบด้วยธรรมะ ขึ้นอีกนิด
อ่านแล้วรู้สึก เหมือนว่า กำลังจะทำอะไรไม่ดี ....
แต่เนื้อเรื่อง วีดีโอ สื่อง่าย ดี
ดูตลก นิด ๆ แต่ ก็ มีอะไร ที่เป็นเหตุการณ์จริงด้วย
ดิฉันเคยเจอกับตัวเอง มาแล้วเหมือนกัน
คือ จ่ายค่าโดยสาร ด้วย ใบ 500 บาท
กระเป๋าบอกว่า ไม่มีเงินทอน รอก่อนนะ
ดิฉัน ก็นั่งรอ จนกระทั่งถึงสถานี บขส. เชียงใหม่
ก็ยังไม่ได้เงินทอน
แต่ใจ ดิฉัน ก็นั่งนึกร้อน ๆ ห่วงเงินตั้งแต่ ลำปาง แล้ว
คิดดูสิ ใครจะไม่กลุ้มใจ ละคะ ก็ทั้งเนื้อทั้งตัวก็มี แค่ 500 บาทจริง ๆ
ตอนลงจากรถ ดิฉันก็ทวงกระเป๋าว่า น้า เมื่อไรจะทอนตังค์ให้นี่
คำตอบ ที่โดนสวนกลับมาก็คือ
ทอนตังค์อะไร
ก็หนูให้ ใบ 500 บาท น้ายังไม่มีเงินทอน
ผมรับใบละร้อย มา และ ก็ทอนใหุ้คุณไปแล้ว นี่
ตอนนั้น ดิฉันพูดไม่ออกเลย ก็เึถียงกันอยู่นาน จนคนเริ่มเข้ามาฟัง
สุดท้ายด้วยความอาย และเป็นครู ด้วย
ก็จึงยอมจากไป โดยที่ไม่ได้เงินตัวเองคืน
พอถึงขึ้นรถคันนี้ทีไร ดิฉันก็จะหลบไปขึ้นคันอื่น
กระเป๋า คนขับ จำฉันได้ ก็มักจะพูดว่าฉันเป็น คนโรคจิต ชอบกล่าวหา จะนั่งรถฟรี
ดิฉัน ได้ยินดังนั้น รู้สึกปวดใจ มาก ๆ ที่เราถูกเขาโกง แล้ว ยังถูกประนามอีก
ศักดิ์ศรีความเป็นครู ทำให้ไม่พูดด่า ว่า อันเป็นเหตุให้เสื่อมเสีย คิดอยู่ดังนั้น
นี่ก็เป็นประสพการณ์ ของครู ตอนที่เป็นครู ใหม่ ๆ ทุกวันนี้ไม่ได้รถประจำทางแบบเมื่อก่อนแ้ล้ว
เพราะมีบ้านที่ลำปางแล้ว คะ
พอได้ดู โฆษณา ชิ้นนี้ จึงทำให้ระลึกถึงอดีต ตอนนั้นได้
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ไม่ว่าเราดีอย่างไร ก็ต้องถูกเลวทำร้าย ไม่ทางตรง ก็ทางอ้อม
แต่เราพึ่งรักษาความดี ไว้ดุจเกลือรักษาความเค็ม
เมื่อถูกกระทำไม่ดี ก็พึ่งสำรวมใจและให้อภัย ก่อน อธิษฐานอย่าผูกเวรกรรมกัน
อีกต่อไป ขอให้กรรมที่ท่านกับข้าพเจ้านี้เป็นชาติสุดท้าย ข้าพเจ้าก็จะไม่ทำกรรมกับท่านอีกต่อไป