พิมพ์

[raponsan]

อรหันต์ใบ้หวย

คอลัมน์ : ชักธงรบ โดยกิเลน ประลองเชิง

เรื่องของอิทธิปาฏิหาริย์ รู้เหตุการณ์ล่วงหน้า...พระรู้จริง (ถ้ามี) ท่านมักไม่พูด ชาวบ้านต่างหากมักอุปโลกน์กันเอง เจอหน้าพระ ก็มักออกปากขอเลขเด็ด ถ้าไปเจอพระสุปฏิปันโน พระผู้ปฏิบัติดี ต้นแบบอย่างท่านอาจารย์พุทธทาส ท่านก็ชี้ให้ไปขอที่สมพาล
   สมพาล ...คำนี้ แปลว่าโง่สม่ำเสมอ โง่เป็นปกติ แต่คนก็ฟังเป็น“สมภาร” เจ้าวัด

เดินลดเลี้ยวหาสมภารอยู่นาน เมื่อไม่เจอ กลับมาถามอาจารย์ท่านก็ชี้ไปที่สุนัขที่ท่านเลี้ยงไว้ นอนอยู่บนม้าหิน
แต่ขึ้นชื่อคนบ้าหวย...พระจะด่าตรงๆ หรือจะสอนตรงๆ ก็ไม่ค่อยฟัง ยังตีความไปได้ ที่แท้พระท่านตั้งใจให้เลข



ท่าน ว. วชิรเมธี เล่าไว้ในหนังสือเล่มใหม่ พระอรหันต์อยู่ไหน...ตอนแรกๆ ที่ท่านลงมือลงแรงหักร้างถางพง สร้างศูนย์วิปัสสนาสากล ไร่เชิญตะวัน ที่เชียงราย วันหนึ่งก็มีชาวบ้านต่างอำเภอ หิ้วเครื่องสังฆทานชักชวนกันมา
    “พระอาจารย์ครับ” หนึ่งในคนที่มาพูด
    “เขาลือกัน ท่านน่าจะมีของดี พวกผมทำมาหากิน มันไม่พออยู่พอกิน ขอ (เลข) เจ๋ง แก้จนสักครั้ง”

ท่าน ว. เพิ่งจบเปรียญเก้าใหม่ๆ ไฟแรงมาก เทศน์ไม่ต้องอาราธนา แหม...เราจบเปรียญเก้า ไม่ขอภูมิปัญญา แต่มาขอเลขสามตัว ช่วงนั้นทำงานหนักมาก อาตมาไม่มีพระลูกวัด ต้องลงมือเอง อาตมาแบมือให้ดู
   “โยม ดูมืออาตมา เห็นไหม มือแตกไปหมดแล้ว จำไว้ หัวใจเศรษฐีนะ ขยันหา รักษาดี มีกัลยาณมิตร ใช้ชีวิตพอเพียง ถ้าขยันจนมือแตก รับรองโยมจะรวยทุกคน เอ้า แค่นี้ อาตมาจะทำงานต่อ”

 

เทศน์เสร็จท่าน ว. ก็เดินขึ้นเขา รุ่งขึ้นบ่ายสามโมง โยมกลุ่มนั้นขับรถฝุ่นฟุ้งมาแต่ไกล บอกว่า ถูกเลข 50 หมดทั้งหมู่บ้าน นี่คือชาวพุทธไทย เป็นนักถอดปริศนาธรรม สามารถตีความให้ทุกอย่างเป็นเลขได้ เก่งยิ่งกว่า ดร.โรเบิร์ต แลนดอน ในนวนิยายเรื่องดาวินชีโค้ด ของแดน บราวน์

   “ตั้งแต่นั้นมา เวลาไปเทศน์ที่ไหน ก็ต้องระวังมือไม้ อาตมาตั้งใจเป็นพระสุปฏิปันโน เทศน์ตรงสอนตรง แต่ไม่ค่อยมีใครสนใจฟัง สนใจแต่เรื่องปาฏิหาริย์ สนใจแต่เรื่องพระอรหันต์”
    พอเล่าถึงปาฏิหาริย์ เล่าถึงพระอรหันต์ พากันหูผึ่ง คนที่สนใจปาฏิหาริย์มากๆ สนใจพระอรหันต์มากๆ ก็เลยถูกหลอกซ้ำซาก

    พระอรหันต์ แบบที่ท่าน ว. ยกมาเล่า...ที่จริงแล้ว ไม่ได้มีแต่ในสมัยนี้ มีมานานเหลือเกิน กระทั่งในสมัยพุทธกาล มีพระอรหันต์หายตัว เข้าตุ่มน้ำใต้กุฏิ มีพระอรหันต์ย่านไทร ทำทีเป็นเหาะจากหน้าผาลงมาได้ แต่แอบโหนรากไทรลงมา ยืนสงบเสงี่ยมดักหน้าชาวบ้าน

    ทีเด็ดเคล็ดลับ ในการพิสูจน์อรหันต์...ถ้ากล้าโม้ว่าเป็นพระอรหันต์ หรือทำเป็นเลศนัย...ให้คิดเองว่าเป็นอรหันต์ สำเร็จวิชาสมาธิภาวนา ขึ้นเฝ้าพระพุทธเจ้า หรือเฝ้าพระอินทร์บนสวรรค์
    อรหันต์ปลอมทั้งนั้น...พวกนี้ ไม่ได้มีแต่เจ้าสมีคำคนเดียว...ยังรุ่งเรืองเฟื่องฟูอยู่ตอนนี้ก็อีกหลายคน
    อรหันต์แบบที่เขียนไปนี้ คนละเรื่องกับ หลวงปู่ หลวงพี่ ที่กำลังมีวิวาทะกันนะครับ หลวงพี่เป็นหัวหน้าตำรวจพระ พาพวกไปขอตรวจฉี่พระ ในวัดหลวงปู่ ที่ถูกร้องเรียนว่าแอบฉันยาบ้า...เป็นจังหัน

     

    เหตุผล หลวงพี่ถูกหรือหลวงปู่ถูกกว่า ผมไม่แน่ใจ ที่แน่ใจ ก็คือรู้ว่า นี่คือลีลาแบบ ที่โบราณว่า ทิฏฐิพระ...เผลอไปแตะปุ่มทิฏฐิของท่านเข้าเมื่อไหร่ เป็นได้เรื่อง ทั้งหลวงปู่ทั้งหลวงพี่...ผมไม่เคยได้ข่าวโลดโผน แบบสมีคำ วัตรปฏิบัติของท่าน ก็พระชาวบ้านแบบไทยๆ

    องค์หนึ่งปาฐกถาธรรมเก่งเป็นเลิศ เคยมีข่าวปลุกเสกสมเด็จรุ่นแช่เลือด แจกศิษย์แว่วเข้าหูผมครั้งหนึ่ง ส่วนหลวงพี่ เป็นศิษย์เอกหลวงพ่อพูล เกจิชื่อดัง จึงสืบสานชื่อเสียงมาทางเสกเป่า มีทั้งพระเครื่องของขลัง แพร่หลายขายดี

    วันๆ เคยฟังแต่ข่าว ปิดถนน ปิดทางรถไฟปักษ์ใต้ ข่าวนักการเมืองทะเลาะกัน สลับฉากมาฟังพระทะเลาะกัน...มีเร่ืองให้แอบยิ้มบ้าง ไม่เสียหายอะไร คลายเครียดไปได้แยะทีเดียว.

ขอบคุณบทความจาก http://www.thairath.co.th/column/pol/chuckthong/367417
ขอบคุณภาพจาก http://www.madchima.net/

[kobyamkala]

คนที่เขียน วิจารณ์ ไม่ได้ดีกว่า เขา ทำไหร่ หรอก เท่าที่ทราบประวัติ