พระอาจารย์ ได้แสดงธรรม ทาง RDN อยู่ช่วงหนึ่ง ท่านได้พูดเล่าเรื่อง ลูกสาวท่าน ดังนี้
สมัยที่อาตมา ยังไม่ได้บวชเป็นพระ ทุกวันจะต้องไปโยมแม่ ทุกครั้งก็จะพาลูกสาวไปบ้านด้วย
ตอนนั้นลูกสาวอายุ 7 ขวบ ไปทุกครั้งลูกสาว ก็จะถามเมื่อ อาตมาบอกให้ หวัดดีย่า ว่า
"คุณพ่อ ไหว้ย่า หรือยัง"
อาตมาก็ตอบว่า "ไหว้แล้ว"
"คุณพ่อ ไหว้ตอนไหนคะ"
" พ่อ ไหว้แล้วในใจ "
จนกระทั่ง วันหนึ่ง อาตมาก็กลับมาจากทำงาน
ทุกครั้งลูกสาว จะวิ่งมา หวัดดี ไหว้สวย ทุกครั้ง แต่วันนี้ลูกสาวกับไม่แสดงอาการ การไหว้แต่ใด
ในใจตอนนั้นก็โมโห อาบน้ำไปก็โมโหไป กินข้าวก็โมโหไป ผ่านไป ทั้งหมด 3 วัน
เย็นนั้น ก็เลยตวาด ว่า "หนู ทำไมไม่ หวัดดี พ่อก่อน"
ตอนนั้นลูกสาวตอบมา "หนู ไหว้พ่อแล้วในใจ"
เหมือนสายฟ้าฟาด รู้สึกทันทีว่าเป็นกรรมที่เราสร้างไว้เอง
ตั้งแต่วันนั้น เป็นต้นมา อาตมาก็ไหว้พ่อแม่ ทุกครั้ง ทั้งต่อหน้า และ ลับหลัง
นี่เป็นเรื่อง ที่พระอาจารย์ เทศนาในสถานี ที่ได้ฟัง
ฟังแล้ว หมวยก็คิด ว่า
คนที่คิดว่าตัวเองดี "เพราะคิดในใจว่าดี"
แต่ไม่เคยแสดงออก ในทางที่ดี ก็ควรจะต้องหวนกลับมาคิด และทำตามความดีที่ตัวเองตั้งใจเสีย
ประหนึ่งเหมือนบุคคล พูดว่า "พระไม่ได้อยู่ที่เครื่องแบบ ความเป็นพระอยู่ในใจ
ครูไม่ได้อยู่ที่เครื่องแบบ ความเป็นครูอยู่ในใจ
พรุ่งนี้ฉันจะทำบุญใส่บาตร แต่วันนี้พรุ่งนี้ฉันก็นอนตื่นสายเสีย"
ดังนั้น เรื่องของใจ มองเห็นยาก ควรจะแสดงออกด้วย นะ คร้า .........
