พิมพ์

[raponsan]

วันของพาย : บาตรเดียวท่องโลก

โดยพระพิทยา ฐานิสฺสโร

ครอบครัวนักปฏิบัติชาวอเมริกันที่ประยุกต์ธรรมะสู่ชีวิตประจำวัน เขาทั้งสองตัดสินใจไม่ให้ลูกทั้งสองดูรายการโทรทัศน์ตลอดสัปดาห์ ไม่เล่นเกมคอมพิวเตอร์ อนุญาตให้ดูเพียงสองชั่วโมงในวันหยุดเสาร์หรืออาทิตย์ เด็กๆ ยอมรับข้อตกลงนี้ เพราะคุณพ่อคุณแม่ได้ชี้แจงเหตุผลทั้งดีและไม่ดีให้เด็กทั้งสองฟัง พร้อมทั้งหากิจกรรมพิเศษไม่ว่าจะเป็นเรียนทำเซรามิก ปีนเขา เล่นดนตรี ทำอาหารร่วมกัน ฯลฯ รวมทั้งเชิญชวนเพื่อนบ้านมามีส่วนร่วม เช่น วันของพาย ที่แต่ละครอบครัวมาร่วมกันทำพาย นำมาแบ่งกันชิมและให้คะแนน แต่ละคะแนนคือเงินที่ได้รับเพื่อช่วยเหลือองค์กรต่างๆ ที่ต้องการการสนับสนุนเท่ากำลังที่มี

แม่ผู้ทำหน้าที่หลักในการดูแลลูก เดินไปส่งขึ้นรถโรงเรียนหรือเดินไปด้วยกันที่โรงเรียน เตรียมอาหารกลางวันหรือบางทีลูกก็ฝึกเตรียมด้วยตัวเอง ค่อยๆ มอบความรับผิดชอบให้พวกเขาทีละน้อย แต่พ่อแม่ต้องมั่นใจว่าเด็กทำอย่างมีความสุข ทำให้สุขภาพจิตของเด็กทั้งสองดูอบอุ่น อ่อนโยน ร่าเริง เปิดเผยฯลฯ คุณพ่อแม้ทำงานคนเดียวแต่มีความสุขที่จะเล่นสนุก ทำอาหารเช้ากับลูกๆ สอนการบ้าน ใช้เวลาที่กลับบ้านอยู่กับลูก ส่งลูกๆ เข้านอน

 

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำหน้าของความเป็นพ่อแม่ได้สมบรูณ์ในสังคมที่มีการแข่งขัน ค่าใช้จ่ายเพื่อการดำรงชีพที่รุมเร้าในหลายๆ ด้าน งานที่ต้องรับผิดชอบ รีบเร่ง แต่เมื่อเราเรียนรู้ ฝึกฝนที่จะดำรงสติกับสิ่งที่ทำ มากกว่าหมกมุ่นอยู่กับความคิด ความกังวล กลุ้มใจ เราจะสูญเสียพลังน้อยกว่าครึ่งในการทำงาน

ที่สำคัญเราสามารถปรับสมดุลกายใจด้วยการเลือกที่จะมีความสุขกับงานได้รับมอบหมาย แม้หลายครั้ง เริ่มต้นด้วยความไม่ชอบ แต่เราไม่ปิดโอกาสการเรียนรู้ด้วยอคติหรือใจที่แคบ เรามิได้ทำงานเพียงแค่เพื่อเงิน ตำแหน่ง ชื่อเสียงเพียงอย่างเดียว เราทำงานเพื่อการเติบโตภายใน ฝึกฝนที่จะปล่อยวางในความยึดมั่นต่างๆ จากการรับรู้และส่งผลให้เป็นทุกข์

 

การเปรียบเทียบ น้อยเนื้อต่ำใจ รู้สึกว่าไม่คุ้มกับผลตอบแทนที่ได้รับ อาจปรากฏขึ้นบ่อยๆ ในขณะที่ทำงานหรือได้รับมอบหมายงาน ส่งผลให้เราเป็นทุกข์ ปิดโอกาสที่จะทำให้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ มีปฏิสัมพันธ์ไม่ดีกับตัวเองและผู้ร่วมงานหรือหัวหน้าและองค์กร เพราะถึงแม้งานมากแค่ไหนแต่ทำด้วยจิตใจที่เบาสบาย ผ่อนคลาย มีความสุข การทำงานเช่นนั้นไม่เพียงส่งผลให้งานมีประสิทธิภาพ ฝึกฝนความอดทนเข้มแข็งเท่านั้น แต่ยังส่งผลถึงความสุขที่กำลังเกิดขึ้นกับครอบครัวเมื่อกลับบ้านเจอหน้ากับสามี ภรรยา ลูกๆ

หลายชีวิตแบกความทุกข์ ความเหนื่อยล้า อ่อนเพลีย กลับบ้านและส่งผ่านพลังเหล่านั้นให้กับคนที่บ้าน อารมณ์ที่ฉุนเฉียว หงุดหงิด ไร้ชีวิตชีวา ความโกรธ ความเครียด เราทำร้ายตัวเองด้วยความยึดมั่น เราเสียใจเมื่อเหตุการณ์ร้ายๆ เกิดขึ้นกับตัวเองและคนที่เรารักหลังจากที่เราทำลงไปด้วยอารมณ์ เพราะปล่อยให้อารมณ์ที่ไม่น่ารักทั้งหลายเป็นนายเหนือเรา เงิน ตำแหน่ง ชื่อเสียงที่คิดว่าสำคัญเป็นความสำเร็จของชีวิต มิได้ช่วยให้เขาเหล่านั้นมีความสุขที่แท้จริง

 

การฆ่าตัวตาย ไม่พอใจในคู่ครอง ครอบครัวแตกแยก ปัญหายาเสพติด ใช้ชีวิตในทางด้านลบปรากฏให้เห็นในผู้ดำรงตำแหน่งสูง มีอำนาจ มีชื่อเสียง รวย ตราบใดที่เขาเหล่านั้นยังไม่สามารถมีความสุขสงบภายในกับสิ่งที่กำลังเป็นอยู่อย่างแท้จริง สิ่งที่สร้าง หามา เป็นอยู่อาจใช้ประโยชน์อะไรมิได้เลย การสร้างความมั่นคงแห่งจิตใจด้วยการมีสติกับที่กำลังเป็นอยู่ รู้ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นทั้งดีและไม่ดี

ไม่ปล่อยให้สิ่งไม่ดีดำรงอยู่ภายในจิตใจเป็นเวลานาน รู้จักวิธีที่จะหยุดความคิดทางด้านลบ กลับมาทำหน้าที่เพียงเพื่อหน้าที่ จึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อทุกชีวิต เพราะความสุขในที่ทำงาน คือสิ่งที่จะส่งผลต่อความสุขของคนที่บ้าน ความสุขขณะอยู่ที่บ้าน ส่งผลต่อที่ทำงาน และความสุขของเรา คือ ความสุขของคนรอบข้าง

ดูแลความสงบสุขในตัวเอง กำลังดูแลความสงบสุขของคนทั้งโลก

ขอบคุณภาพข่าวจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20140506/184118.html