พิมพ์

[raponsan]

ทำบุญกับคนใกล้ตัว - รู้โลกไม่สู้รู้ตน

เป็นที่น่ายินดีที่เห็นพุทธศาสนิกชนในทุก ๆวัย ตื่นตัวกับการทำบุญ ทำกุศล ภาพที่เห็นคนไทย ร่วมทำบุญตักบาตรในช่วงวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาที่ผ่านมา วันอาสาฬหบูชา

เป็นที่น่ายินดีที่เห็นพุทธศาสนิกชนในทุก ๆวัย ตื่นตัวกับการทำบุญ ทำกุศล ภาพที่เห็นคนไทย ร่วมทำบุญตักบาตรในช่วงวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาที่ผ่านมา วันอาสาฬหบูชา และเริ่มต้นของเทศกาลเข้าพรรษาทำให้เรารู้สึกได้เลยว่า คนไทยเข้าใกล้พระพุทธศาสนาไม่น้อยไปกว่าเดิม และที่เหนืออื่นใดคือ เราได้เห็นคนรุ่นใหม่ ไม่ว่าจะเป็นเยาวชน และวัยรุ่น ที่ว้าวุ่นมาก ๆ ก็หันหน้าเข้าหาพระพุทธศาสนากันมากขึ้น

นอกเหนือจากนี้ คือ การที่เห็นเน็ตติเซนชาวไทย โพสต์ภาพการไปทำบุญ เจริญสติ ปฏิบัติธรรมกันโดยต่อเนื่องในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์  หรือวันหยุดสำคัญ ๆ

 

สิ่งนี้ถือได้ว่าเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมและน่าชื่นใจ อย่างไรก็ดี มีการตั้งข้อสงสัยและข้อสังเกตอยู่เช่นกันว่า หลายครั้งที่เราเห็น คนที่ไปทำบุญในวัด ถวายสังฆทานแด่พระภิกษุ ปฏิบัติแบบมิได้มีความเมตตาต่อ บุคคลรอบข้าง มิได้ปฏิบัติดีอย่างกตัญญูต่อ บุพการี มิได้วางตัวเป็นคนดีของสังคม

อันที่จริงพระพุทธศาสนา คงมิได้สอนแต่เพียงการทำความดีต่อพระภิกษุ หรือมิได้จำกัดแต่เพียงการทำความดี ถวายสังฆทานแก่พระอริยเจ้า หรือพระภิกษุผู้ถือศีลบริสุทธิ์ แต่เพียงเท่านั้น เพียงแต่ชี้ว่าการทำบุญกับพระสงฆ์สุปฏิปันโน ผู้มีสภาวะธรรมสูงส่ง จะสร้างผลบุญที่ยิ่งใหญ่ให้แก่ผู้ทำบุญ

หากแต่ ชี้ว่าการทำความดี จะต้องดี ปฏิบัติดี ไม่เบียดเบียน แก่บุคคลรอบข้าง บุคคลทั่ว ๆ ไป หรือแม้แต่สัตว์ทั้งหลายด้วย แม้ว่า ตามหลักพระพุทธศาสนาแล้ว การทำบุญทำกุศลต่อสิ่งใด ๆ ในโลก แม้แต่กับสัตว์ผู้มีภพภูมิต่ำที่สุดก็ยังถือว่าได้บุญได้กุศล นี่มิต้องพูดถึงการทำความดีปฏิบัติดีต่อคนรอบข้างที่เกิดมาเป็น “มนุษย์” ที่ถือได้ว่าเป็นผู้มีภพภูมิที่ดีมากแล้ว

 

หลาย ๆ ครั้งที่คนไทยเรา จะจำกัดเรื่องของการทำความดี และการทำบุญเอาไว้ในรูปแบบ เช่น การเดินทางไปวัด ทำบุญกับพระภิกษุสงฆ์ หากแต่มิได้ขยายผลถึงบุคคลรอบข้าง เช่น ยังคงปฏิบัติกับ บุพการี พ่อแม่ ไม่ดีไม่งาม ทำให้ท่านเสียใจอยู่เนืองๆ บางทีพูดกันไม่รู้เรื่องก็ตะคอกเอาตะคอกเอา โดยลืมไปว่าสมัยเรายังเด็กนั้น เราพูดรู้เรื่องไม่รู้เรื่องอย่างไร ท่านก็พูดซ้ำแล้วซ้ำอีกด้วยความปรารถนาดีและอ่อนโยนโดยสม่ำเสมอ

การทำบุญในวัดกับพระภิกษุนั้นดีแน่นอน แต่การขยายผลสู่การทำความดีกับฆราวาสอื่น ๆในสังคมที่เราสังสรรค์ด้วย เช่น เพื่อนร่วมงาน ลูกน้อง คู่ค้าทางธุรกิจ คนที่เราพบปะสังสรรค์ด้วย หรือแม้แต่บุคคลที่มีฐานะทางสังคมต่ำกว่าเรา และต้องหันมาหาขอความช่วยเหลือจากเรา ก็ล้วนแต่เป็นการทำบุญด้วยกันทั้งสิ้น

หากว่า เราทำสวนทางกัน กล่าวคือ ทำบุญในรั้ววัด และจำกัดเฉพาะกับ พระคุณเจ้า แต่มิได้มีความเมตตาและปฏิบัติธรรมระหว่างการดำรงชีวิตนอกรั้ววัดวาอาราม แล้วเมตตาธรรม หรือจิตแห่งการให้จิตแห่งพุทธก็คงจะจำกัดอยู่เฉพาะในรั้ววัด เฉพาะช่วงที่ประกอบพิธี ช่วงที่เราปฏิบัติศาสนกิจ แต่มิได้ขยายตัวไปสู่สังคมโดยรวม ให้สูงขึ้นและวางอยู่บนพื้นฐานของเมตตาธรรม

 

ดังที่พระสงฆ์สุปฏิปันโนหลายรูปท่านได้กล่าวไว้ว่า อามิสบูชานั้น หาสำคัญเท่ากับ “ปฏิบัติบูชา” ได้เลย การปฏิบัติบูชานั้น นอกเหนือไปจากการทำบุญด้วยวัตถุ ไม่ว่าจะกับพระภิกษุสงฆ์ หรือจะกับบุคคลอื่นใด การปฏิบัติดีกับผู้อื่นด้วยการให้เกียรติ และความเคารพ การรักษาศีล ยุติการเบียดเบียนที่จะเกิดขึ้นแก่คนรอบข้าง และการปฏิบัติธรรมระหว่างการดำรงชีวิตประจำวันในสังคมยุคดิจิตอล

ยุคที่มีแต่ความยุ่งเหยิงท้าทาย กดดัน บีบคั้น ก็จะเป็นกุศล เคียงคู่ไปกับการสร้างบุญสร้างกุศลในรั้ววัด ในช่วงศาสนพิธีเหมือนกัน และยังทำให้ตัวเรามีความอิ่มเอมในธรรม

 

ไม่เลือกว่าจะอยู่ในสถานที่สัปปายะหรือไม่ จะอยู่ในรั้ววัดหรือไม่ แถมไม่จำเป็นต้องรอเวลา ที่จะเป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ วันหยุดยาว เพราะทุกวันของเราคือวันที่ สุข สงบ และสว่าง และไม่เพียงแสงสว่างในใจเราในทุก ๆ อิริยาบถ ด้วยการปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวันแล้ว ยังเป็นแสงสว่างให้กับบุคคลรอบข้างที่เราปฏิบัติดี

ปฏิบัติด้วยความเมตตาพร้อมไปด้วย และเหนืออื่นใด ยังเป็นแสงสว่างให้กับพระพุทธศาสนา ในฐานะที่ทำให้สังคมน่าอยู่ เพราะผู้ที่มีพุทธในใจ คือผู้ปฏิบัติดี ไม่ว่าจะกับใคร ในเวลาใดด้วยนั่นเอง

ดังนั้น เมื่อเราทำบุญและประกอบสิ่งดีงามกับสิ่งไกลจากตัวเรา เช่น วัดวาอารามในพื้นที่ต่าง ๆ แล้ว ต้องไม่ลืมที่จะทำบุญ ประกอบสิ่งดี ละเว้นโลภะ โทสะ โมหะ กับคนใกล้ตัวที่ดำรงชีวิตกับเราอยู่ทุกวันด้วยนะครับ.

ดร.วิทย์ สิทธิเวคิน

ขอบคุณภาพและบทความจาก
www.dailynews.co.th/Content/Article/252513/ทำบุญกับคนใกล้ตัว+-+รู้โลกไม่สู้รู้ตน