ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

ผู้เขียน หัวข้อ: สมาธิชาวบ้าน : การทำสมาธิให้เข้าถึงจิตเดิมแท้  (อ่าน 2654 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

raponsan

  • มารยิ่งมี บารมียิ่งแก่กล้า
  • ผู้ดูแลบอร์ด
  • โยคาวจรผล
  • ********
  • ผลบุญ: +61/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 29367
  • Respect: +11
    • ดูรายละเอียด
0


สมาธิชาวบ้าน : การทำสมาธิให้เข้าถึงจิตเดิมแท้

    การทำสมาธิให้เข้าถึงองค์ความรู้ จิตเดิมแท้ ไม่ได้ยากอะไร เพราะธรรมะนั้นมีอยู่ทั่วไปในโลกในจักรวาล เราสามารถเรียนรู้ นำธรรมะที่มีอยู่ในธรรมชาติมาถ่ายทอดอ่านออกมาเป็นการสอนธรรมะต่างๆ ดังนั้นผู้ที่ได้บรรลุธรรมที่พระพุทธเจ้าหรือพระปัจเจกพระพุทธเจ้า หรือฤๅษีต่างๆ บรรลุแล้วล้วนสำเร็จอยู่ในมิติอากาศ

    การนำความรู้ทางธรรมของครูบาอาจารย์มาฝึกฝนเรียนรู้ให้เข้าถึงสมาธิ ทำได้โดยขอกล่าวอันเชิญธรรมะอันเป็นธรรมชาติ เชิญครูบาอาจารย์ทั้งหลายว่าขอให้ธรรมนั้นมาปรากฏให้เราล่วงรู้ เมื่อปฏิบัติสมาธิภาวานาผ่านทางมโนทวาร ซึ่งพระสงฆ์หรือฤๅษีต่างๆ ใช้วิธีนี้เมื่อปฏิบัติอยู่ในป่าในเขาเป็นเวลานาน กว่าจะรู้แจ้งได้ข้อธรรมะข้อใดข้อหนึ่งอย่างกระจ่างล้วนใช้เวลานานเป็นเดือนเป็นปี เมื่อรู้แจ้งแล้วธรรมะนั้นมิได้สูญไปไหน ปัญญาธรรมเกิดขึ้นและธรรมนั้นยังอยู่บนโลกในจักรวาล ซึ่งปัญญาธรรมนั้นมีมากมาย บรรยายไม่มีจบ


     :25: :25: :25: :25: :25:

    การปฏิบัติธรรมให้ใจสงบด้วยกรรมฐานเป็นการให้เครื่องรู้แก่จิต ให้เครื่องระลึกแก่สติ ใครทำงานอย่างไรก็ให้เครื่องรู้กับสิ่งนั้นระลึกกับสิ่งนั้น  ใช้ลมหายใจกำหนดเพื่อให้จิตมีเครื่องรู้ อย่าให้ความ คิดเข้ามาแทรกแต่ให้จิตไปอยู่ที่กรรมฐานก่อน กรรมฐานคือที่ตั้งของจิตให้จิตมีเครื่องรู้

    ระยะเริ่มแรกอาจทำได้ยากนั้นเป็นเรื่องปกติ เช่น การฝึกสมาธิกำหนดให้จิตสังเกตลมหายใจ ผู้ฝึกอาจทำได้สักพักจะเกิดความคิดถึงเรื่องอื่นแทรกเข้ามา พอนึกขึ้นได้ก็กลับมาอยู่กับลมหายใจ สักพักก็ไปคิดเรื่องอื่นสลับกันไป อาการเช่นนี้เป็นการฝึกกรรมฐาน แต่ยังใช้งานไม่ได้ มีความคิดเข้ามาแทรก กรรมฐานยังไม่แน่น มารวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับจิตยังไม่ได้ ยังไม่สามารถนำจิตออกจากความคิดได้ มีแทรกอยู่ตลอด



    การอบรมจิตเบื้องต้นอาจมีอาการจิตดื้ออุบาย คือมีความคิดเข้ามาแทรกและออกจากกรอบความคิดไม่ได้ เพราะไม่มีสิ่งนำให้ออกมาจากกรอบความคิดหรือดงแห่งความคิดที่ครอบงำจิตดวงนี้อยู่ จิตไม่สามารถไปสู่ความเดิมแท้ เพราะมีความคิดมาแทรก จึงต้องพยายามฝึกฝนให้จิตปราศจากความคิด เมื่อพ้นจากความคิดได้จะเจอความเดิมแท้ที่ไม่ถูกครอบงำจากความคิดใดๆ เรียกว่าเข้าสู่สมาธิ

    เมื่อจิตเข้าสู่สมาธิจะนำให้รู้ความจริงต่างๆ ได้ ถ้าจิตยังอยู่ภายใต้ความคิดแล้ว มันเป็นธรรมในขั้นจินตนาการ คือแม้จะรู้ธรรมะบ้าง แต่เป็นธรรมที่เป็นจินตนาการ ไม่ได้รู้เอง เห็นเอง จิตไม่ได้รู้แจ้งเอง แต่รู้แบบจินตนาการธรรม เหมือนกับคนเรียนกฎหมาย เรียนนิยายอะไรไป พอฟังธรรมะไป ก็จินตนาการไป บางคนแม้ฟังธรรมมากๆ กลับไม่พ้นอำนาจของจิตที่จินตนาการไปว่าตนเองบรรลุธรรมแล้ว

     st12 st12 st12 st12 st12

    การฝึกสมาธิให้เข้าถึงจิตเดิมแท้จึงต้องเป็นเรื่องที่ต้องเรียนรู้เข้าใจวิธีการเพื่อให้จิตเป็นสมาธิอย่างแท้จริง.



ที่มา http://www.thaipost.net/tabloid/191014/97782
บันทึกการเข้า
ปัญจะมาเร ชิเนนาโถ ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง จตุสัจจัง ปะกาเสติ มหาวีรัง นะมามิหัง ปัญจะมาเร ปลายิงสุ