พิมพ์

[raponsan]

 

อะไร คือ สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับชีวิต : บาตรเดียวท่องโลก

โดยพระพิทยา ฐานิสฺสโร

คนไทยจำนวนมากที่ละทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนเพื่อต้องการชีวิตที่ดีกว่าในด้านการดำรงชีวิตพื้นฐาน ยกสถานภาพทางสังคมหรือต้องการความสะดวกสบายทางวัตถุมากกว่าที่เป็นอยู่ วาดฝันไว้ต่างๆ มากมายว่า ถ้าได้มาอยู่เมืองนอกแล้วทุกอย่างในชีวิตจะดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่แน่นอน เพราะถ้าอยู่เมืองไทยคงไม่มีโอกาสลืมตาอ้าปาก ประกอบกับการที่ได้เห็นเพื่อนพี่น้องที่มาอยู่ต่างประเทศแล้วมีฐานะทางการเงิน ความเป็นอยู่ที่สะดวกสบายขึ้น

เราชอบมองและสรุปแต่เพียงเปลือกนอกที่เห็น ทำให้การตัดสินกับสิ่งที่ปรากฏ กับความเป็นจริงมักไม่ตรงกันและถูกต้องอย่างแท้จริง และส่วนใหญ่มักเห็นผิด

 

ชาวต่างชาติจำนวนไม่น้อยที่ไปเมืองไทยมิได้ร่ำรวย หรือมีหน้าที่การงานที่ดี เมื่อเขาอยู่ประเทศของตัวเอง เพราะเขาต้องทำงานหนักเป็นกรรมกร ทำงานโรงงานหรือคอยรับจ้างทั่วไป ทำงานแทบไม่ได้พักเกือบทั้งปี และเมื่อถึงฤดูพักผ่อนก็ไปใช้เงินที่สะสมมา เที่ยว กิน ดื่ม สนุกให้เต็มที่ ดูเหมือนเป็นผู้มีฐานะ เป็นเศรษฐีในประเทศที่ค่าเงินต่ำกว่าหลายๆ ประเทศในแถบเอเชีย

ทำให้คนเอเชียส่วนใหญ่คิดว่า ชาวต่างชาติทุกคนต้องรวย หรือแม้แต่คนไทยที่มาอาศัยในต่างประเทศ มิได้อยู่อย่างสะดวกสบายเมื่ออยู่ต่างประเทศ บางคนไม่มีโอกาสได้เดินชื่นชมธรรมชาติที่สวยงามตลอดระยะเวลาที่มาอยู่ต่างประเทศ เพราะต้องทำงานหาเงินให้ได้มากที่สุด วุ่นทั้งวันอยู่แต่ในครัว สถานที่ทำความสะอาด หรือร้านนวดแผนไทยที่มีมากมายในต่างประเทศ

 

คนไทยหลายคนที่อยู่ต่างประเทศต้องกู้หนี้ยืมสิน เมื่อต้องกลับเมืองไทย เพราะกลัวขายหน้า ได้รับการเหยียดหยามว่ามาอยู่ต่างประเทศทำไมยังไม่มีอะไร กลับไปเมืองไทยเพื่อไปใช้จ่ายเงิน ให้ญาติคนนั้น พี่น้องคนนี้ พาไปเที่ยวนั่นนี่ กลับมาต่างประเทศต้องทำงานใช้หนี้แทบเลือดตากระเด็น

สิ่งที่ร้ายกว่านั้น หลายชีวิตต้องสูญเสียความดีงามที่เคยเป็นตอนอยู่เมืองไทยเมื่อมาอยู่เมืองนอก ติดการพนันหนี้ท่วมตัว ดื่มสุรา สูบบุหรี่ ติดยาเสพติดจนถอนตัวไม่ขึ้น แต่งตัวที่ไม่หลงเหลือสภาพความเรียบร้อย งดงามอ่อนโยนแบบไทยพยายามตามวัฒนธรรมฝรั่งที่ไม่ดี แต่ส่วนที่ดีกลับไม่นำมาประยุกต์ใช้ จนกระทั่งบางคนถูกเนรเทศกลับประเทศไทยและห้ามเข้าประเทศต่างชาติเหล่านี้เลยทีเดียว

เมื่อต้องอยู่ไกลบ้านเกิดเมืองนอน ญาติพี่น้อง ผู้คนที่คุ้นเคยพูดภาษาเดียวกัน วัฒนธรรมใกล้เคียงกัน ความคิดคล้ายๆ กัน และต้องปรับตัวเองให้เขากับวัฒนธรรมใหม่ ภาษาใหม่ ความคิดที่แตกต่าง ทำให้มีหลายอย่างที่ต้องเรียนรู้ ปรับตัวต้องเหนื่อยมากขึ้นหลายเท่า อีกทั้งความเหงา โดดเดี่ยว คิดถึงครอบครัว ญาติพี่น้องและต้องแบกภาระรับผิดชอบครอบครัวทางเมืองไทย เพราะเป็นที่คาดหวังจากพ่อแม่พี่น้องว่ามาอยู่เมืองนอกแล้วต้องรวย

เมื่อมีหลายปัญหามารุมเร้า และตัวเองก็มีความไม่ชัดเจน ว่าสิ่งใด คือ ความสุข เป้าหมายที่แท้จริงของชีวิต เป็นเหตุให้หลายชีวิตวิ่งหนีปัญหา ต้องการที่จะลืมปัญหา ด้วยการหาสิ่งกล่อม สิ่งเสพ สิ่งเพลิดเพลิน เพื่อลืมสิ่งต่างในด้านลบหรือความทุกข์ต่างๆ ที่มีในตน

 

ปัญหาที่แท้จึงไม่ได้รับการเยียวยาและแก้ไข เพราะไม่กล้าที่จะเผชิญปัญหาภายในจิตใจที่แท้จริง

ตราบใดที่จิตใจของเราไม่สงบ ต่อให้เรามีมากมายไม่ว่าจะเป็น เงินทอง ทรัพย์สิน ชื่อเสียง เกียรติยศฯลฯ เราก็ยังความสุขที่แท้จริงไม่เจอ เพราะจิตใจยังคงเต็มไปด้วยความอยาก หลง เพลิดเพลิน มัวเมา จนกระทั่งเมื่อเราเริ่มเรียนรู้ที่จะหยุดอยาก วิ่งหาไล่ล่าความสุขจากข้างนอก เราจะเริ่มเรียนรู้สัมผัสความสุขที่แท้จริง ที่มีอยู่แล้วในตัวเอง และเป็นการช่วยเหลือ เกื้อกูล ทั้งแก่ตัวเองและครอบครัวอย่างแท้จริง

ความสุขสงบในตน เป็นสิ่งที่ควรมี ควรสร้าง ควรสะสม ควรแบ่งปัน มากกว่าสิ่งใดๆ ในโลก

ที่มา http://www.komchadluek.net/detail/20141016/194123.html