พิมพ์

[raponsan]

เราทุกข์เพราะสิ่งใด.? : บาตรเดียวท่องโลก โดยพระพิทยา ฐานิสฺสโร

ผู้สูงอายุจำนวนมากที่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ เมื่อวันที่มีแดดฟ้าโปร่ง จะพากันไปเดินเขาด้วยท่วงท่าทะมัดทะแมง สำหรับผู้ที่เป็นคุณพ่อ คุณแม่ก็จะพาลูกน้อยไปเดินเช่นกัน มีคู่แต่งงานมากมายที่ครองรักกันจนต้องจูงกันเดินอีกครั้ง เป็นภาพที่มีให้เห็นอยู่บ่อยและเป็นประจำที่ประเทศสวยงามเช่นนี้ แต่มีน้อยครอบครัวที่ลูกจะดูแล เอาใจใส่ อยู่บ้านเดียวกับพ่อแม่ขณะแก่ชรา ผู้สูงวัยที่ไม่สามารถดูแลตัวเองได้หรือทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง จำเป็นต้องไปอยู่บ้านพักคนชราที่มีอยู่ทั่วไปเกือบทุกเมือง

คนสวิสส่วนใหญ่ชอบการเดินเขา อาจเป็นสิ่งที่ทำสืบทอดกันมา เมื่อพ่อแม่เคยพาเรามาเดิน และเราก็เริ่มมีความสุขกับการเดิน เมื่อมีครอบครัวจึงพาลูกมาเดิน อากาศที่บริสุทธิ์ ได้ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ รับประทานอาหารที่มีประโยชน์ไม่มากเกินความจำเป็น พักผ่อนเป็นเวลา ในวันอาทิตย์ตอนเย็นจะเริ่มเงียบในเกือบทุกที่ ทุกคนรู้ว่าต้องไปพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวทำงาน เรียนหนังสือในวันพรุ่งนี้ เป็นเหตุให้คนที่นี่สุขภาพกายใจค่อนข้างดีมาก

 

ที่โรงพยาบาลจะเงียบ สงบ สะอาด ไม่พลุกพล่านวุ่นวายเหมือนทางประเทศแถบเอเชีย อัตราการเจ็บป่วยจะน้อยกว่าคนทางเอเชีย คุณภาพชีวิตของประชากรที่นี่อยู่ในระดับค่อนข้างสูง ความเท่าเทียมในฐานะการดำรงชีพไม่แตกต่างกันมาก ความซื่อสัตย์ในทุกสาขาอาชีพอยู่ในระดับสูง มีระเบียบวินัย กฎหมายที่เข้มงวด เกือบทุกคนเคารพ ซื่อสัตย์ปฏิบัติตามในกฎนั้น

แต่ก็ยังมีหลายชีวิตที่ทำงาน ทำหน้าที่ด้วยความกดดัน เคร่งเครียด ไม่มีความสุข เพราะเมื่อต้องมีความรับผิดชอบสูง ไม่สามารถวางความรับผิดชอบ วางใจเมื่อกระทำผิดหรือทำไม่ได้ตามข้อกำหนดใดๆ ก็ตาม ความทุกข์ก็ตามมา ไม่รู้ควรทำอย่างไรเมื่ออยู่คนเดียว หรือไม่ได้ทำอะไร ทำให้เป็นสาเหตุแห่งโรคซึมเศร้า ประกอบกับอากาศที่หนาวเหน็บและต้องอยู่กับความอึมครึมของสภาพอากาศเป็นเวลาเกือบครึ่งปี

ดังนั้น จึงไม่มีข้อสรุปของชีวิต ว่าที่ไหนดีกว่าที่ไหน ใครดีกว่าใคร ไม่ว่าจะมีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ครบครัน มีความปลอดภัยในการดำรงชีพ เคารพสิทธิและหน้าที่สูง ภูมิประเทศที่บริสุทธิ์งดงาม ระบบสาธารณูปโภค การติดต่อสื่อสาร การเดินทางที่รวดเร็วทันสมัย แต่ก็ยังมีคนเป็นทุกข์อยู่มากมาย เมื่อเรายังไม่สามารถที่จะปลดปล่อยความยึดมั่นถือมั่นแห่งตัวตนของตนนั่นเอง

สิ่งเหล่านี้ ไม่มีใครสอนเราให้ปล่อยวางได้ ต่อให้พระพุทธเจ้าอยู่ตรงหน้า ก็ไม่แน่ว่า เราจะเชื่อ นอกจากเราจะเห็นทุกข์จากความยึดด้วยตนเอง จากการพิจารณา ทบทวนเข้าไปหาเหตุแห่งทุกข์ที่รุมๆ จิตใจอยู่ อย่างไม่เข้าข้างตนเอง ในวันหนึ่ง เมื่อจิตสงบ เราจะพบธรรม แล้วเราก็จะพบตัวเองที่แท้จริง ว่า ตัวเราไม่ใช่เรานั้นเป็นอย่างไร

 

เราทุกข์เพราะเรายึดในสิ่งดีๆ ที่มาย้อมจิตเรา เมื่อมันไม่ได้ดั่งใจ ก็เหวี่ยงไปอีกข้าง แล้วเราจะรังเกียจสิ่งที่ไม่ดีโดยไม่รู้ตัว ความดีที่ไม่เข้าใจในความดีที่แท้จริงจึงทำร้ายคนดี เพราะยึดดี ติดดี การอยู่ในที่ดีกับคนทำดีเป็นสิ่งดี ที่ควรสร้าง ควรหา ควรอยู่ร่วมด้วย แต่ในที่สุดแล้ว ความดีที่ก็ปรากฎล้วนแล้วแต่มีเหตุปัจจัยให้ปรากฏ จึงไม่ควรยึดสิ่งใดๆ เลย แค่ทำหน้าที่ในทุกบทบาทอย่างสุขสงบ ไม่หลงยึด มัวเมา เพลินเพลิดกับสิ่งดีๆ ที่มี และความดีจะรักษาคนทำดี เพราะไม่ติดดีหรือต้องเป็นคนดี

                ความดี ไม่เกี่ยวกับ คนดี
                เจอเรื่องไม่ดี จะไม่ทุกข์ เพราะจิตใจดี
                ประสบสิ่งดีๆ แต่ยังทุกข์ เพราะอะไร.?

ขอบคุณภาพและบทความจาก
http://www.komchadluek.net/detail/20141106/195418.html