"จิตของคนเรา มีแหล่งเกิดทุกข์ 6 ทาง วันนี้จะพูดแหล่งสำคัญ และเป็นอันดับที่หนึ่ง ที่ผู้ภาวนาต้องฝ่าฟันให้ได้ก่อนเป็นด่านแรก นั่นคือด้านเสียง
เสียงเป็นเสี้ยนหนาม แห่ง สมาธิ ( สำคัญมาก ) และ เป็นที่มา ของใจที่หวั่นไหว คนเรานี้ใจหวั่นไหว เพราะเสียงมากกว่า รูป เพราะเสียงสามารถสัมผัสได้ดีกว่า สายตา บางครั้ง เสียงเป็นต้นตอ แห่ง มโนภาพ นึกไม่ออกใช่หรือไม่ ลองฟังโฆษณาทางวิทยุดูสิ ดังนั้นเวลาท่านมาปฏิบัติภาวนา จึงต้องมีการสกัดกั้นเสียง เพื่อไม่ให้จิตของท่านฟุ้งซ่าน สิ่งที่ต้องทำก็คือ ปิดต้นตอของเสียง นั่นก็คือ ปิดวาจา เมื่อปิดวาจา ก็ต้องมาฝึกเข้าสะกดกรรมฐาน ในสายกรรมฐาน มีการเข้าสะกดเสียงด้วยสมาธิ หลายรูปแบบ แบบที่นิยมก็คือ การเคาะจังหวะ แต่ของกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ วัดราชสิทธารา ใช้ลูกสะกดติดเทียน ตั้งบนบาท เป้าหมายก็คือการเข้าสะกด ไม่ให้เสียงมาเป็นเสี้ยนหนามแห่งสมาธิ อย่างนี้เป็นต้น ....."
ข้อความบางส่วน จากหนังสือ เพียงหยดหนึ่งแห่งพระธรรม
บันทึกการภาวนา และการเดินทาง ของ ธัมมะวังโส