ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

ผู้เขียน หัวข้อ: จักรพรรดิถามทาง  (อ่าน 835 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

raponsan

  • มารยิ่งมี บารมียิ่งแก่กล้า
  • ผู้ดูแลบอร์ด
  • โยคาวจรผล
  • ********
  • ผลบุญ: +61/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 29346
  • Respect: +11
    • ดูรายละเอียด
จักรพรรดิถามทาง
« เมื่อ: พฤศจิกายน 07, 2020, 06:11:06 am »
0



จักรพรรดิถามทาง

เปิดหนังสือ เรื่องเล็กๆความหมายใหญ่ๆ (สุริยเทพ ไชยมงคล สำนักพิมพ์อินสไปร์ เครือนานมีฯ พ.ศ.2553) ผมเจอนิทานน่าอ่านสองเรื่อง เรื่องแรกเป็นนิทานสอนผู้ใหญ่ เรื่องที่สอง นิทานสอนเด็ก

เอาเรื่อง นิทานสอนผู้ใหญ่ก่อน...

@@@@@@@

จักรพรรดิเหลือง สมัยตำนานจีน กลุ้มใจที่ยังหาวิธีปกครองบ้านเมืองไม่ได้ดีสักที ได้ข่าวว่า อาจารย์ต้าขุ่ย อยู่ที่ภูเขาเป้ยฉือ เป็นผู้รอบรู้ จึงดั้นด้นไปหา

ภูเขาเป้ยฉือ ไม่แค่เป็นภูเขาสูงใหญ่ ยังอยู่ไกลมาก จักรพรรดิและบริวารไปไม่ถึงครึ่งทาง ก็หลงทาง วนเวียนไปกลับที่เดิมอยู่หลายรอบ จนกระทั่งไปเจอเด็กน้อยคนหนึ่ง กำลังเลี้ยงวัวหลายตัว

“เจ้าหนู ภูเขาเป้ยฉืออยู่ทางไหน” จักรพรรดิถาม “ข้ารู้” เด็กน้อยชี้มือไปทางหนึ่ง

คำตอบของเด็กง่ายๆ จักรพรรดิจึงถามต่อ “แล้วเจ้ารู้หรือเปล่า ว่าอาจารย์ต้าขุ่ยอยู่ที่ไหน”

คำตอบง่ายและเร็ว “ทำไมข้าจะไม่รู้” เด็กน้อยบรรยายทิศทางและจุดสังเกตชัดเจน

ความรู้ของเด็กน้อย ทำให้จักรพรรดิเหลืองอึ้งและทึ่ง จนนึกถึงเรื่องที่เตรียมมาถามอาจารย์ต้าขุ่ย จึงรำพึงในใจว่า “เจ้ายังอายุน้อยนัก แต่ทำไมเจ้าจึงดูจะรู้ไปเสียทุกเรื่องเล่า” แล้วจึงหลุดคำถาม

“เจ้ารู้หรือไม่ การปกครองบ้านเมืองให้ร่มเย็นเป็นสุข จะทำอย่างไร”

คำตอบที่ออกมารวดเร็วเหมือนเดิม “จะไปยากอะไร การปกครองบ้านเมือง ก็เหมือนการเลี้ยงวัว เลี้ยงดูมันไปตามธรรมชาติของมัน กำจัดสิ่งที่วัวไม่ต้องการออกไป วัวก็จะมีชีวิตอยู่อย่างราบรื่นเป็นสุข”

เด็กน้อยพูดจบ เรื่องเล่าเรื่องนี้ก็จบลง ตรงจักรพรรดิเหลืองสงสัย ที่แท้เด็กน้อยเลี้ยงวัวตรงหน้าเป็นใคร จะเป็นอาจารย์ต้าขุ่ยจำแลงแปลงร่างหรือเปล่า

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าดูแคลนเด็กน้อย เหมือนคำโบราณว่า คบเด็กสร้างบ้านเป็นอันขาด เด็กโง่อวดดีมี แต่เด็กที่เก่งและไม่อวดดี ก็มีอยู่ถมไป

@@@@@@@

เรื่องที่สอง นิทานสอนเด็ก ฉากของเรื่องเปลี่ยนจากจีน เป็นยุคอาจารย์เซน รุ่งเรืองในญี่ปุ่น

วันหนึ่ง อาจารย์เซนริเคียว ปรมาจารย์การชงชา สั่งให้ลูกชายเก็บกวาดลานหน้าห้องโถง

ลูกชายวัยเด็ก ตั้งอกตั้งใจ เก็บกวาดไปพักใหญ่ เห็นว่าสะอาดเรียบร้อย ก็ขอให้พ่อมาดู

“ทำใหม่อีกครั้งเถอะลูก” สิ้นคำพ่อ ลูกชายก็เริ่มต้นทำความสะอาดใหม่ ครั้งนี้เขาตั้งใจ ทำทุกอย่างให้สะอาดเรียบร้อยกว่าที่ทำไปแล้ว

เขาขัดบันไดหินสามครั้ง เช็ดถูตะเกียงหินหลายหน แถมยังรดน้ำต้นไม้ แล้วเดินไปรอบๆสวน เจอกิ่งไม้ใบไม้ร่วง ก็เก็บไปทิ้ง จนแน่ใจว่าหมดจดถี่ถ้วน

เมื่อพ่อมาเห็น แทนที่จะได้รับคำชม พ่อกลับดุ “เจ้าเด็กโง่ นี่ไม่ใช่วิธีเก็บกวาดลานหน้าห้องโถงซักหน่อย”

ลูกชายยืนงง ขณะที่พ่อเดินไปที่กลางสวน เขย่าต้นไม้ต้นหนึ่ง ใบไม้สีทอง และสีน้ำตาล ก็ร่วงหล่นลงมาเกลื่อนลาน ที่เขาตั้งใจทำความสะอาดเกลี้ยงเกลา

“นี่จึงเป็นการเก็บกวาดลานที่ถูกต้อง” ผู้พ่อสอนลูก “เจ้าจงจำไว้ นอกจากความสะอาดแล้ว ยังต้องการความงามตามธรรมชาติอีกด้วย”

นิทานสอนเด็ก จบลงตรงลูกชายปรมาจารย์ชงชา รู้ก้าวหน้าไปอีกขั้น วิถีชีวิตมนุษย์ ต้องการการเรียนรู้ต่อไปและต่อไป ไม่ได้จบแค่ที่เด็กอย่างเขาเข้าใจแต่ประการใดเลย.

     กิเลน ประลองเชิง



ขอบคุณ : https://www.thairath.co.th/news/politic/1970580?cx_testId=0&cx_testVariant=cx_0&cx_artPos=0&cx_rec_section=news&cx_rec_topic=society#cxrecs_s
กิเลน ประลองเชิง ,7 พ.ย. 2563 05:01 น.
บันทึกการเข้า
ปัญจะมาเร ชิเนนาโถ ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง จตุสัจจัง ปะกาเสติ มหาวีรัง นะมามิหัง ปัญจะมาเร ปลายิงสุ