ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

ผู้เขียน หัวข้อ: 'ปฏิบัติธรรมอย่างไร จึงจะพ้นทุกข์ในวัฏสงสาร' วิสัชนาธรรมโดย หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต  (อ่าน 951 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

raponsan

  • มารยิ่งมี บารมียิ่งแก่กล้า
  • ผู้ดูแลบอร์ด
  • โยคาวจรผล
  • ********
  • ผลบุญ: +61/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 29340
  • Respect: +11
    • ดูรายละเอียด
0



'ปฏิบัติธรรมอย่างไรจึงจะพ้นทุกข์ในวัฏสงสาร' วิสัชนาธรรมโดย หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต

"ทำอย่างไรจึงจะพ้นทุกข์ในวัฏสงสาร" วิสัชนาธรรมโดย...หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต วัดบรรพตคีรี (ภูจ้อก้อ) อ.หนองสูง จ.มุกดาหาร จากหนังสือ หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต ตอบปัญหาธรรมะ ฉบับพิมพ์ครั้งที่ ๒๐, เดือนกันยายน ๒๕๕๓

ปุจฉา : ปฏิบัติธรรมอย่างไรจึงจะพ้นทุกข์ในวัฏสงสาร ผมเบื่อการเกิด แก่ เจ็บ ตาย เพราะเกิดมีแต่ทุกข์ทั้งนั้น

วิสัชนา : การระอาและเบื่อหน่ายในวัฏสงสาร เป็นปัญญาและศีลสมาธิรวมพลกันอยู่ในตัวแล้ว มีหน้าที่จะภาวนาติดต่อให้เด็ดเดี่ยว คือพิจารณาอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ให้กลมกลืนเป็นเป้าอันเดียวในปัจจุบัน พร้อมกับลมออก-เข้าไม่ต้องส่งส่ายไปที่อื่น แม้จะส่งส่ายในอดีต อนาคต ก็ให้ตีความหมายว่าเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อันเดียวกันนั่นเอง และขอให้เข้าใจว่า

“เรารวมโลกและกองทุกข์ทั้งปวงและสังขารทั้งปวง มารวมพลกันอยู่อนิจจังแล้ว เมื่อความจริงเห็นอยู่อย่างนี้แล้ว รู้ตามเป็นจริงอย่างนี้แล้ว เราก็ไม่ได้หลงสิ่งใดๆ ในโลกเลย เพราะทำความเข้าใจผิดให้แจ้งแล้ว เป็นเพียงพิจารณาติดต่อให้รู้ตามเป็นจริงเท่านั้น ความเพลินความทะเยอทะยานในโลกทั้งปวงก็ห้ามเบรกลงในตัวแล้ว ถึงแม้จะต้องการก็ไม่เกินขอบเขต พอให้ได้เลี้ยงอัตภาพไปเท่านั้น

เพราะส่วนร่างกายมันอาศัยอามิสแต่ก็ไม่ได้หลงอามิส เพราะอามิสอยู่ใต้อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ดังว่ามาแล้วนั้น แม้ตัวของเราที่สมมติว่าเป็นเราๆ ก็อยู่ใต้อำนาจอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา โดยนัยเดียวกัน เมื่อหาตัวเราที่แท้แล้วก็ไม่เจอเพราะมีแต่กองทุกข์ ก็จบกันอยู่ ณ ที่นั้นเองโดยอัตโนมัติ ที่เห็นชัดด้วยปัญญา ความหลงที่เคยหลงมาก็แตกกระเจิงไป ณ ที่นั้นเอง”





ขอบคุณ : เว็บลานธรรมจักร
web : https://www.naewna.com/likesara/579804
วันเสาร์ ที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2564, 19.25 น.
บันทึกการเข้า
ปัญจะมาเร ชิเนนาโถ ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง จตุสัจจัง ปะกาเสติ มหาวีรัง นะมามิหัง ปัญจะมาเร ปลายิงสุ