พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

ฤา ว่าใครจะมีโอกาสจริง ๆ ในการภาวนา
+++++++++++++++++++++++++
อายุคนเรา
0 - 7 ปี ไม่สามารถรู้ธรรมอะไรได้เลย หลังจากเกิดมา ก็ต้องเรียนการคลาน การเดิน การวิ่ง การพูด การรับรู้อารมณ์กับพ่อแม่ วัยนี้เรียกว่า วัยเด็กอ่อน หรือ อนุบาล
7 ปี มีโอกาสบรรลุธรรม แต่เชื่อเถอะปัจจุบัน ครูอาจารย์ที่จะมา สนับสนุนในตอนอายุ 7 ปี ไม่มีความเป็นไปได้เลย มีโอกาสเล็กน้อยเพียง 0.1 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น นอกนั้นก็ถูก ครูอาจารย์ที่ไม่บรรลุธรรมชักนำทางผิด
อายุ 7 - 25 ปี ส่วนใหญ่จะยุ่งอยู่กับการศึกษา ประถม มัธยมต้น มัธยมปลาย อุดมศึกษา แย่หน่อยก็แค่ประถม ดีนิดก็มัธยมต้น ปานกลางปลาย พอมีฐานะก็อุดมศึกษา
25 - 60 ปี หางานทำ หาเลี้ยงตัว สร้างครอบครัว ศึกษาธรรมได้บ้างไม่ได้บ้าง มีโอกาสเล็กน้อย แต่ส่วนใหญ่ก็มุ่งไปที่สร้างฐานะ เรียนธรรมก็เพื่อความสบายใจ ฟังธรรมก็แค่ความสุขขณะนั้น กว่าจะรู้ธรรมพอจะมีพื้นฐานขั้นกลางก็ 60 ปี
60 ปี มาเร่งปฏิบัติ แต่วัยชรา หูตาฝ้าฟาง เรี่ยวแรงไม่มี โรคภัยไข้เจ็บรุมเร้าราวี ก็นึกว่า สร้างเสบียงเอาไปเริ่มต้นชาติต่อไป
70 - 80 - 90 ไม่มีเรี่ยวแรงภาวนาได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ส่วนใหญ่จะไม่ได้ รักษาอีโก้ ฟอร์มผู้สูงอายุว่ารู้นั่นนี่ แต่ที่จริงก็คือไม่รู้อะไร ตายแล้วก็ต้องเวียนว่ายต่อไป
90 เงอะงะ สมองเลอะเลือน จำได้บ้างไม่ได้บ้าง ทำได้แค่ยิ้ม นอนรอความตาย สุดท้ายก็ตาย เฮ้อ
ตายแล้ว ก็เวียนกลับมาเริ่มใหม่ แบบเดิม
ดังนั้นโอกาสที่จะรู้ธรรมชัดเจน มีโอกาสตั้งแต่ อายุ 7 ปี - 50ปี ช่วงนี้เป็นช่วงที่สามารถทำความเพียรเพื่อผลภาวนาได้

ลูบที่พูดมานี้ ยังไม่ได้พูดถึงกรรมตัดรอน ตายก่อนนะ หลายคนตายก่อนได้ทำอะไรก็ตั้งมากมาย

แต่คนส่วนใหญ่ 98 เปอร์เซ็นต์ ทำไม่ได้ เพราะต้องเข้าสังคม ต้องวุ่นวายตามสังคม เพ้อพกด้วย โลกธรรม อยากรวย อยากมีชื่อเสียง ชีวิตล่วงเลยไปตามอุดมการณ์ อุดมคติ

ไปเรียนธรรมะ ก็เจอแต่พระปุถุชน ไม่สามารถสอนธรรมชี้นำให้ชีวิตไปทาง มรรค ผล นิพพานได้ สุดท้ายมาทาง พระก็วุ่นวายทางโลก ไม่ได้สงบอะไรเลย ชีวิตพร่ำเพรื่อ ทำไปตามคำสอนของแต่ละครูอาจารย์ที่ไม่ได้บรรลุธรรมอะไร สุดท้ายก็เกาะกับความงมงาย ไร้สาระ แล้วก็ตายเวียนว่ายตายเกิดเหมือนเดิม

เฮ้อ บ่นให้ฟัง ใครคิดได้ก็จงรีบเร่งภาวนาเสีย
สำหรับธัมมะวังโส กว่าจะคิดได้อายุก็ 40 ปี จึงได้เดินในเส้นทางภาวนาจริงจัง ไม่สนโลก
กว่าจะถึงจุดที่พอใจ ก็หลัก 50 ขึ้นไป

ทางใครทางมัน ฉันไปก่อนนะ ไม่สามารถที่จะรอใครได้ ต้องเห็นแก่ตัวหน่อยจะแบกใครในวัฏฏะสงสารนี้คงทำไม่ได้ ขืนแบกก็ต้องเวียนว่ายตายเกิดต่อไป