สติ เป็น ธรรมเครื่องตื่นอยู่ อันดับแรก
พึงระวังใจ เป็นสิ่งที่ต้องเตือนเป็นลำดับสอง
กุศล เป็นสิ่งที่ต้องเสริมให้เข้มแข็ง
ในโลกนี้ ยังมีเรื่องที่ฝึกให้อดกลั้น อดทน อยู่อีกมาก
ผู้ปรารถนา นิพพาน พึงวางใจเป็นกลาง ให้สงบ มองเห็นตามความเป็นจริง ว่านี้ก็เป็น สัจจะ อีกอันหนึ่ง
เป็น ทุกขสัจจะ ที่มองเห็นชัดผมมองเรื่องนี้แล้ว
ถ้าจะตอบว่า วันนี้เขาเดินมาตบหัวเรา แล้ว ก็พูดว่า ผู้ภาวนาต้องมีกรรมฐาน ละกิเลส แล้วก็เดินจากไป
เมื่อเขาจากไป ด้วยถ้อยคำที่เป็นพุทธพจน์แล้ว สิ่งหนึ่งของผู้ปฏิบัติ จะเห็นอะไร ในแก่นธรรมนั้นบ้าง.....
สมุทัยสัจจะ ตัวแรก ก็คือ ความอยากชนะ มานะทิฏฐิ เป็นตัวจุดประกายโทสะ เมื่อตัดสินใจใช้โทสะอันเกิดจาก
การมานะทิฏฐิ ที่อยากชนะ
สิ่งที่ตามมา ก็ คือ ไม่มีธรรมใดเป็นข้อยุติ
ดังนั้นสิ่งที่อยากให้มอง ก็คือ ความรู้สึกที่อยาก ชนะ นั่นแหละ คือเหตุ
พระทะเลาะกัน ทีี่เห็นมาก็ใช้ อรรถธรรมะที่เรียกว่า พุทธพจน์ ทุ่มใส่กัน ก็เห็นมามากแล้ว
ผู้ภาวนาธรรม ทะเลาะกัน ก้เพราะจุดประกาย ความไม่ยินยอม นี้แหละครับ
สรุป โปรดมอง ธรรมะ คือ ธรรม มีเหตุปัจจัยเพียงเพื่อสยบกิเลส ดับกิเลสเป็นส่วนบุคคล พ้นจากสังสารวัฏ นี้เป็นส่วนบุคคล เมื่อเราเข้าใจ ก็ไม่ต้องไปแบกโลก นะครับ
ผู้เขียน
หัวข้อ: เมื่อจิตเศร้าหมองแล้ว ทุคติเป็นอันหวังได้...อุปกิเลส ๑๖ (อ่าน 16965 ครั้ง)