พิมพ์

[ชมพู่]

คือ ผมนั่งภาวนาด้วยอานาปานสติแล้วมีคำถามดังนี้ึครับ
ตอน เราตามรู้ลมหายใจนี้ หากเราตามรู้โดยไม่ใช่คำภาวนาเลย (แบบให้รู้ว่า เข้่าหรือออก จากปลายจมูก) กับ ใช้คำภาวนา เช่น พุท (ขณะที่ลมเข้า) และ โธ (ขณะลมหายใจออก)

มันมีข้อเสียในระยะยาวไหมครับ เพราะว่า กังวลว่าจะติดคำว่า พุทโธ ไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่บางที ลมหายใจอาจจะแผ่วเบามากกกก จนไม่รู้สึก แต่เนื่องจากทำมานาน กลัวว่าจะติด
ขนาดจะล้มตัวนอน ยังติดคำ พุทโธ ไปซะเนี่ย (กลายเป็นฝั่งกมลสันดานไป)

ผม ลองเปลี่ยนวิธีโดยตามรู้แทน แล้วไม่มีคำใดภาวนาช่วยเลย... จะบอกว่ามันทรมานมาก เพราะว่า จิตใจไม่เคยหยุดนิ่งเลยซักทีเดียว ความฟุ้งซ่านมันเข้ามารบกวนตลอดเวลา (จิตใจเรามันช่างร้ายกาจ ไม่เคยหยุดพักการคิด ปรุงแต่งเลยสักทีเดียว) หาความสงบเป็นสมถ ไม่ได้เลย...  ขั้นจะพัฒนาตัวเองไปสู่การวิปัสสนาเลยนั้น คงทำไม่ได้เพราะว่า จิตใจไม่สงบเลย (หากไม่มีคำ ภาวนามาช่วยนะคับ เช่น พุทโธ หรือ เข้า-ออก)

คำ ถามที่สอง_: ณ ขณะที่สงบอยู่นั้น แสงส่ว่าง สีต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในจิตใจ ก็ให้รู้แค่นั้นใช่ไหมคับ เช่น ตอนนี้สีเขียว  ตอนนี้สีส้ม ตอนนี้สีเหลือง ตอนนี้ม่วง ตอนนี้ ไปเรื่อยๆๆ ใช่ไหมครับ ไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น...(ถูกต้องไหมครับ?)  แล้วต้องเอาจิตใจเราไปตามลม เหมือนเดิม (ผมมองว่ามันเหมือน เรามีการตามอยู่อย่างน้อยสองอย่าง คือ สีทีเห็น และ ลมที่ผ่านจมูก)  มันจะสงบจริงๆตอนไหนคับผม หรือว่า ทำไปอย่างนั้นแหละ.. บางทีอาจจะมี เจ็บตรงนั้นที คันที่ตรงนี้ กลายเป๋็นรู้สึกมากไปกว่าสองแล้่ว...ความสงบจะเกิดได้ยากไหมครับ

พี่ๆ เพื่อนๆ มีเทคนิคอย่างไร ขอความรู้แนะนำผมด้วย เพื่อให้มีการพัฒนายิ่งๆขึ้นไป
(ตอนนี้ผมแค่อนุบาล แต่กำลังพยายามทำให้ดีที่สุดครับ) ขอบคุณครับ

จากคุณ : surinkrub

[raponsan]

จากประสบการณ์ ตอนแรกผมก็ใช้คำว่า "พุทโธ" ภาวนาไปเรื่อยๆ คำว่าพุทโธ มันหายไปเอง (ทั้งที่ไม่มีเจตนา)
ตอนแรกก็ตกใจ ต่อมาก็เข้าใจว่า จิตมันจะทิ้งคำภาวนาไปเองโดยอัตโนมัติ เราห้ามจิตไม่ได้

 ในกรรมฐานมัชฌิมาฯ ในห้องพุทธานุสติ ก็ใช้คำำภาวนา"พุทโธ"
 ผมปฏิบัติแล้ว ตอนแรกๆก็รู้สึกอึดอัด พอถึงจุดหนึ่งจิตเริ่มมีสมาธิ
 จิตจะเกิดฉันทะ มีความพอใจที่จะใช้คำภาวนานี้ มาถึงตรงนี้ได้
 จิตจะแยกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งกล่าวภาวนาพุทโธ อีกส่วนหนึ่งจะเฝ้าดูการภาวนาพุทโธ
 คล้ายๆกับเราฟังเสียงจากวิทยุหรือเครื่องเสียงต่างๆนั่นเอง

 การใช้คำภาวนาพุทโธกับการไม่ใช้ ตอบไม่ได้ว่า อย่างไหนดีกว่ากัน

 ส่วนการเห็นนิมิตต่างๆ ผมไม่เคยเห็น(ยกเว้นฝึกกสิณ)
 เท่าที่ได้อ่านมา ต้องทิ้งนิมิตครับ อันนี้เป็นอุปกิเลสอย่างหนึ่ง

 แนะนำว่า ขอให้เลือกอย่างใดอย่างหนึ่งไปก่อน โดยไม่ต้องกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น
 เราปฏิบัติธรรม "ธรรมย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม" ลองทำให้ถึงที่สุดก่อนนะครับ
 มีปัญหาอะไร ค่อยมาคุยกันอีกที

 ขอคุยเ็ป็นเพื่อนเท่านี้นะครับ

[aom-jai]

แนะนำการภาวนา นะครับ ไม่ควรเปลี่ยนแนวการภาวนา เพราะการภาวนาส่วนนั้นทำให้เราภาวนาได้ตรงนั้น
เพราะถ้าเราเปลี่ยนเรื่อง ก็เหมือนเริ่มใหม่อีก ส่วนการกังวลกับคำภาวนาว่าจะติด กับคำว่า พุทโธ

  เพราะเป้าหมายการภาวนา ที่จะเป็น เอกัคคตาจิต จิตหนึ่งเดียว คือต้องอยู่กับเรื่องเดียว อันนี้จึงถูกต้องคะ
ส่วนคำภาวนา จะหาย หรือ อยู่นั้น เป็นลำดับต่อไป พึงปรึกษาครูอาจารย์ คะ

  เท่าที่ทราบตามที่ครูอาจารย์ ( พระอาจารย์สนธยา ) เล่าให้ฟังว่า คำภาวนา จะไม่หายไป ถ้าเราไม่อธิษฐานเปลี่ยนองค์ฌานการเปลี่่ยน ฌาน บางคนคิดว่าจะเกิดเป็นลำดับตามธรรมชาติจิต แต่ความเป็นจริง แล้วการเปลี่ยนฌานต้องเกิดจากความปรารถนาของผู้ภาวนา ต้องอธิษฐาน ประกอบด้วยวสี ถึงจะเปลี่ยนจะฌานได้ ไม่ใช่เปลี่ยนหรือหยุดเอง ตามที่เข้าใจ พระพุทธเจ้าก็ต้องอธิษฐาน เปลี่ยนองค์ฌาน เช่นเดียวกัน ส่วนคนที่นั่งภาวนาไปแล้วคำภาวนา ที่เรียกว่า ( วิตก วิจาร ) ดับหายไป อันนี้เรียกว่าตกภวังค์ เพราะหายไปเอง โดยไม่ได้อธิษฐาน ผู้ฝึกอย่างนี้จึงไม่เคยถึง คำว่า ฌาน เลย เพราะว่า ฌาน หมายถึงการเพ่ง ( จิตเป็นหนึ่งเดียว )

 ( พอดี มีคำตอบในเมล ของพระอาจารย์ อยู่บ้างนะคะ )

 

 

[ธัมมะวังโส]

อ่านแล้ว ทำให้เห็น ท่านที่ภาวนาอานาปานสติ อยู่ตอนนี้ ไม่สามารถรวมศูนย์จิตได้

การรวมศูนย์จิตนั้น อาศัย อุปกรณ์ 3 ประการ คือ

  ลมหายใจเข้า

  ลมหายใจออก

  นิมิต

 ส่วนหลักการภาวนา อานาปานสติ มี 9 ประการ เป็นส่วนเริ่มต้น 4 ประการ

 คือ
  คณนา   การนับลมหายใจเข้า และ ออก
     
  อนุพันธนา  ติดตามลมหายใจเข้า และ ออก

  ผุสนา การกำหนดจุดกระทบของลมหายใจ เข้า และ ออก

  ฐปนา การกำหนดนิมิต ในจุดกระทบของลมหายใจเข้า และ ออก

  พึ่งอ่านเพิ่มเติม ในนี้
 
  อานาปานสติ ปฏิสัมภิทามรรค เพื่อการภาวนา  http://www.madchima.org/forum/index.php?topic=811.0

 เจริญธรรม