ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

ผู้เขียน หัวข้อ: การเรียน ทำไมไม่ช่วย ให้มนุษย์พ้นจากอบายภูมิ  (อ่าน 2907 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

จ่าวิโรจน์

  • กำลังจะพ้นจากน้ำ
  • *
  • ผลบุญ: +1/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 50
  • Respect: 0
    • ดูรายละเอียด
0
ผมมีเพื่อน ที่พยายามศึกษา เล่าเรียนกัน ไม่ว่าจะเป็น ป.ตรี ป.โท
ผมเห็นเพื่อนไปเรียน แล้ว

มองเห็นเพื่อน.... ก็ไม่หยุด การเบียดเบียน
                   ก็ไม่หยุด การโกง
                   ก็ไม่หยุด หรือสงบ ในความพอดี เป็นต้น

ช่วยกันวิเคราะห์ หน่อยครับว่า
ทำไม การเรียน การศึกษา เหล่านี้ จึงไม่ทำให้คนทั้งลาย ดีขึ้นมา :coffee2:
บันทึกการเข้า
ขอนอบน้อม สมเ็ด็จพระชินสีห์ เสด็จดี เป็นศรี ชาวสยาม
แม้พระนาม พุทโธ ระบือนาม ทั่วเขตคาม ถิ่นฐานได้ร่มเย็น
ชาวลพบุรีครับ

หลวงพี่เฉย

  • ศิษย์ตรง
  • กำลังจะพ้นจากน้ำ
  • *****
  • ผลบุญ: +11/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 88
  • Respect: +17
    • ดูรายละเอียด
Re: การเรียน ทำไมไม่ช่วย ให้มนุษย์พ้นจากอบายภูมิ
« ตอบกลับ #1 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 17, 2010, 10:26:25 pm »
+1
เพือนคนนี้ยังขาดความรู้ที่สำคัญที่สุดของชีวิตมนุษย์...นั่นคือวิชาศีลธรรม..เจริญพร
บันทึกการเข้า
"ขอให้รวยโดยฉับพลัน!!!...ทุกท่านเทอญ"   วรธมฺโมภิกฺขุ (หลวงพี่เฉย)

axe

  • ศิษย์ตรง
  • กำลังแหวกกระแส
  • *****
  • ผลบุญ: +1/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 187
  • Respect: 0
    • ดูรายละเอียด
Re: การเรียน ทำไมไม่ช่วย ให้มนุษย์พ้นจากอบายภูมิ
« ตอบกลับ #2 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 18, 2010, 05:22:19 pm »
0
การเรียน ของคนทั่วไป นั้นมุ่งเพียงแต่ ประกาศนียบัตร ปริญญาบัตร ไม่ได้มุ่งไปที่การพัฒนาจิตวิญญาณ
ดังนั้น การเรียนในปัจจุบัน จึงมีภาพแห่งปัญหา มาก ๆๆ ครับ

สมัยผมเรียนนั้น เรียน ๆๆ แล้ว ก็ถูกอบรมให้เป็นคนมีคุณธรรมพื้นฐาน

1.เสียสละเพื่อชาติ พระมหากษัตริย์
2.ช่วยเหลือ เพื่อนร่วมทีม
3.ปฏิบัติตามภารกิจ ยิ่งด้วยชีวิต

ดังนั้น จึงทำให้มีพื้นฐานของความเป็นมนุษย์

ตอนที่ผมรับราชการใหม่ ๆ นั้น ผมยังมานึกอยู่เลยว่า เราต้องมานั่งตาหลับ ขับตานอน ที่ชายแดนเพื่ออะไร
ในขณะที่มีคนรุ่นเรานั้น กระทำเรื่องเลว ๆๆ อีกหลายสารพัด จะต้องปกป้องคนพวกนี้เพื่ออะไร

แต่การได้เรียนธรรมะ และพระกรรมฐาน พร้อมกับได้อยู่ในสภาพสิ่งแวดล้อมที่เป็นป่าเขา ลำเนาไพร ทำให้ผม
เข้าใจ และเข้าถึงการเรียนธรรมชาติ

คำตอบของเรื่องการเรียนนั้น ถ้าไม่เรียนเข้าไปในจิตวิืญญาณ เรียนเพียงเพื่อใบกระดาษ หรือให้คนยกย่องว่าได้เรียน การเรียนแบบนี้ไม่มีทางนำมาซึ่งความสิ้นสุดแห่งปัญหาได้ครับ
บันทึกการเข้า
หนุ่มหล่อ ใจดี AXE

ธุลีธวัช (chai173)

  • ปัญญา นัตถิ อฌายโต “ปัญญาไม่มีแก่ผู้ไม่พินิจ”
  • ศิษย์ตรง
  • โยคาวจรผล
  • *****
  • ผลบุญ: +35/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 2905
  • Respect: +2
    • ดูรายละเอียด
    • เว็บไซต์
Re:
« ตอบกลับ #3 เมื่อ: เมษายน 04, 2010, 04:03:26 pm »
0
"คนเราเกิดมาเพื่อแสวงหา และเติมเต็มให้กับชีวิต"
 :043: :040:
       จากประโยคที่เกริ่นไว้ข้างต้น ทำให้ได้คิด คนเราเกิดมาเพื่อแสวงหา และทำทุกอย่างให้กับชีวิตนี้สมบูรณ์ที่สุด การศึกษาเรียนรู้เป็นส่วนหนึ่งของอนาคตที่ต้องแสวงหาให้กับชีวิต และการศึกษาก็สรุปให้กับชีวิตไม่ได้ทั้งหมด ชีวิตก็ผ่านกระบวนการเรียนรู้ในวัฏฏะจักรของตัวมันเองดังนี้ คือ 
     :17:อิฏฐารมณ์(อารมณ์เป็นที่พอใจ)                                     :17:อนิฏฐารมณ์(อารมณ์ไม่เป็นที่พอใจ)
              :015:มีลาภ                                                                        :015:เสื่อมลาภ
              :015:มียศ                                                                          :015:เสื่อมยศ
              :015:มีสุข                                                                          :015:มีทุกข์
              :015:มีสรรเสริญ                                                                  :015:มีนินทา
      จากกระทู้ "การเรียน ทำไมไม่ช่วย ให้มนุษย์พ้นจากอบายภูมิ" เราท่านอยู่ในโลกที่ติดเปลือกให้ความสำคัญกับสิ่งที่เห็นก่อนแล้วสรุปกันไปต่างๆนานาเป็นพวกชอบยึดหลักการติดเหตุผลวิเคราะห์ต่อความไม่สิ้นสุด ซึ่งล้วนน่าขัน ท้ายสุดไปไม่ถึงแก่นรากเนื้อแท้ ทำให้เสียเวลากับชีวิตที่มอดหมดไปกว่าจะเข้าใจรู้แก่นรู้กระพี้ก็บ่ายคล้อยแล้วสำหรับชีวิตนี้.
         :043: :040:         ชีวิตนี้มีแต่เรียนเพียรสรรหา
มีปัญญายื้อตำราก็มากความ
คุณธรรมมิน้อมนำเปรยมองข้าม
ใช่ว่าปรามเตือนให้คิดพินิจแล.
                     :character0029:ธรรมธวัช...!
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: เมษายน 15, 2010, 09:40:38 pm โดย THAWATCHAI173 »
บันทึกการเข้า
ศรัทธา, ศีล, พาหุสัจจะ, วิริยารัมภะ, ปัญญา