[http://nkgen.com/18.htm[/]]

http://nkgen.com/18.htm[/]

สาธุอนุโมทนาบุญกับท่านทั้ง 2 ที่นำธรรมดีๆมาบอกกล่าวด้วยครับ

สาธุ ขออนุโมทนากับท่านอัจฉริยะ ด้วยครับ

ผมจับใจความสภาพที่เกิดกับคุณได้ดังนี้ว่า
1. สิ่งที่คุณพอใจยินดีนั้นคือการเป็นคนที่เพรียบพร้อมทั้ง กาย วาจา ใจ
2. แต่เพราะคุณกระทำไม่ได้หรือไม่ได้ผลตอบรับตามความปารถนาที่คุณตั้งความพอใจยินดีสำคัญมั่นหมายไว้ในใจจึงเกิดเป็นความไม่สมปารถนา เกิดเป็นความประสบกับสิ่งอันไม่เป็นที่รักที่ไม่พอใจยินดีทั้งหลาย จนเกิดเป็นความทุกข์ เกิดอาการคับแค้นกาย-ใจ ทรมานกาย-ใจ อัดอั้นกาย-ใจ โศรกเศร้า ร่ำไร รำพัน ไม่สบายกาย-ใจทั้งหลาย สภาพที่เกิดขึ้นทั้งหลายนี้เรียกว่าความทุกข์ ถูกมั้ยครับ

นี่คือ เหตุแห่งทุกข์ ปัจจัยการดำเนินไปจนก่อเกิดเป็นความทุกข์ของคุณ ทีนี้ลองมาเรียนรู้ทางดับทุกข์กันมั้ยครับ

1. เมื่อเกิดความรู้สึกเช่นนี้ๆขึ้นให้คุณระลึกรู้ไว้เลยว่าคุณมีความติดข้องใจ ขุ่นมัวใจ ในสิ่งที่ชอบ ไม่ชอบ พอใจยินดี ไม่พอใจยินดี การละความติดข้องใจทั้งหลายนี้มีทางเดียวคือการวางใจกลางๆ ไม่หยิบจับยึดถือติดข้องในความพอใจยินดี ไม่พอใจยินดี
2. การจะเข้าถึงการวางใจกลางๆได้นั้น คุณต้องมาเริ่มเรียกรู้ คิด พิจารณาและย้อนหาเหตุที่คุณสำคัญมั่นหมายไว้ในใจด้วยตัวคุณเองก่อนว่า คุณพอใจยินดีสิ่งใดไว้ เช่น ต้องการทำดี เพื่อให้คนรักใคร่ คนชื่นชม เคารพ สรรเสริญ นิยมเมตตา หรือ ทำความดีเพราะเห็นว่าเป็นสิ่งที่มีค่าประกอบไปด้วยประโยชน์แก่ตนเองและคนรอบข้าง สามารถทำให้คนอื่นประสบพบเจอความสุขจากตนได้ หลุดจากความทุกข์ทรมานกาย-ใจ
3. เมื่อคุณรู้ว่าที่คุณตั้งความพอใจยินดี จนสำคัญมั่นหมายไว้ในใจคือสิ่งใด ที่ทำให้คุณตรึกถึง นึกถึง ตรองถึง คำนึงถึงในใจอยู่เนืองๆ จนก่อเกิดเป็นความปารถนา ทะยานอยาก ใคร่ได้ ต้องการประกอบกับความ รัก โลภ โกรธ หลง ที่ก่อให้เกิดผลออกมาเป็นทุกข์เมื่อทุกอย่างนั้นไม่เป้นตามความพอใจยินดี จากนั้นคุณก็ละความพอใจยินดีนั้นเสียไม่ตั้งความติดข้องใจกับสิ่งที่ชอบ หรือ ไม่ชอบ แล้วก็เข้าสู่การวางใจกลางๆ

ฟังดูง่ายนะครับ แต่ทำไม่ง่ายเลย หากทำได้คุณจะเข้าถึงอุเบกขาจิตซึ่งไม่มีความสุขหรือทุกข์ ไม่ฟุ้งซ่าน ไม่มีความโกรธเกลียด ทะยานอยากได้ มีแต่ความสสงบ เบาบางผ่อนคลาย ไม่ติดข้องใจใดๆ

ดูเพิ่มเติมตาม Link นี้ครับ

http://www.watkoh.com/forum/index.php?topic=5467.0

http://www.watkoh.com/forum/index.php?topic=6516.0

บางครั้ง การเป็นอยู่ในชีิวิตประจำวันนั้น ไม่ใช่ว่าเราต้องเจอคนดีเสมอไป ยิ่งเป็นนักภาวนาหรือ นักปฏิบัติธรรมส่วนมากจะเจอคนไม่ดี มากและก็จะโดนเอาเปรียบเป็นประจำ
  1.ถ้าทนได้ ก็ขอให้ ระลึกว่า ชาติก่อนเราเคย เบียดเบียนเขา ชาตนี้ใช้หนี้คืน กรวดน้ำทุกวันอย่าได้ผูกเวรกันต่อไป
  2.ถ้ามาถึงจุด ที่ทนไม่ได้ มีข้อแก้ไข 2 ประการ คือ เผชิญ กับ หนี
    ส่วนใหญ่นักภาวนาธรรม จะเลือกการหนี ดังนั้น การหนี จึงเป็นการหลีกเลี่ยง การเผชิญ เพื่อไม่ให้เกิดการ จองเวร ต่อกันและกัน
  3.ถ้าหนีไม่ได้ ต้องเผชิญ ตอนนี้สำคัญคือ ต้องมองให้เห็นความจริง แก้ไขปัญหาอย่างมีสติ ก่อนจะพูดว่า อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด อะไรจะดับ มันก็ต้องดับ
  ในโลกนี้ไม่ใช่มีคนที่พูดและฟัง ได้เสมอไป ผมมีนักเรียนลูกศิษย์ มาหลายปี รู้ดีเรื่องนี้ บางคนพูดได้ บางคนก็ได้แต่ฟัง บางคนก็ไม่ฟัง ดังนั้นต้องมีสติ การมีธรรมะ มีอยู่ที่เรา ไม่ใช่มีอยู่ที่ผู้อื่น ครับ
 

ขออนุโมทนาสาธุกับท่านสมภพครับให้แง่คิดได้เป็นประโยชน์ดีมาก
ผมใคร่ขอเสริมบางแนวทางให้ซักนิดน่ะครับดังนี้ว่า

1. เมื่อทนไม่ได้ ก็อดโทษแก่เขาเหล่านั้นไว้ก่อน แล้วก็เลิกที่จะคลุกคลีพบปะสังคมด้วยหากไม่จำเป็น
2. แต่เมื่อเราต้องพบเจอเขา หากจำเป้นต้องทักทายต้องพูดคุยด้วย ก็วางใจไว้กลางๆเพื่อเข้าสู่อุเบกขาจิต ไม่หยิบจับเอาความพอใจยินดี ไม่พอใจยินดี ละความติดข้องใจทั้งหลายทั้งที่ชอบไม่ชอบ เพราะมันหาประโยชน์ใดๆแก่เราไม่ได้ มีแต่ความทุกข์ที่จะติดตามมาหากเราเอาจิตไปตั้งสำคัญมั่นหมายติดข้องใจในความชอบ ไม่ชอบ พอใจ ไม่พอใจ
3. คนเราย่อมมีความไม่สมหวังปารถณาใคร่ได้ไปทั้งหมด คนเราย่อมประสบกับสิ่งอันไม่เป็นที่รักที่จำเริญใจทั้งหลาย เราย่อมมีความพรัดพรากพรากเป็นที่สุด เข้าใจในสัจธรรมนี้แล้วก้อละความติดข้องใจนั้นๆเสียเพื่อเข้าสู่ความมีใจกลางๆเราจะได้ไม่ทุกข์อีก

- เป็นอารมณ์ที่ฟุ้งซ่านเมื่อเรามีความพอใจยินดี และ ไม่พอใจยินดีสำคัญมั่นหมายไว้ในใจ พอมีสิ่งใดๆรอบกายมากระทบหน่อยแล้วพอเข้าในอารมณ์ความรู้สึกที่สำคัญมั่นหมายไว้ ก้อจะเกิดอารมณ์ดังกล่าวนั้นขึ้นมา
- ละความพอใจยินดี ไม่พอใจยินดีที่ใจคุณตั้งความสำคัญมั่นหมายนั้น ลองมองย้อนดูว่าพอใจสิ่งใด ไม่พอใจสิ่งใดไว้ เมื่อก่อนที่จะเกิดอารมณ์เช่นนี้ๆคุณเคยอยู่อย่างไร ทำอย่างไร แล้วลองกระทำอย่างที่เคยทำมา
- ระลึกรู้ว่ามันเป็นปกติของคนธรรมดาอย่างเราๆ เรื่องพวกนี้มันเกิดขึ้นได้เสมอ แต่หากเราไปตั้งความพอใจยินดี ไม่พอใจยินดี แล้วสำคัญมั่นหมายไว้ในใจ คุณก็จะเกิดความติดข้องใจเช่นนี้ มันหาประโยชน์ไม่ได้ มันเป็นทุกข์อย่างที่คุณเป็นอยู่ในตอนนี้
เช่น คุณมีความพอใจยินดีที่จะมีใครซักคนมาอยู่ข้างๆ มาคอยดูแลห่วงใย แต่พอมันไม่เป็นไปตามที่ต้องการพอใจนั้นก็เกิดความว้าวุ่น ฟุ้งซ่านใจ สับสนใจจนเกิดทุกข์ เห็นไหมครับ หากคุณมีความติดข้องใจกับสิ่งใด พอได้สมหวังก็หลงตามมันไปก็ทุกข์ พอไม่ได้ดังพอใจยินดีก็เกิดเป็นความขุ่นข้องมัวใจ คับแค้น อัดอั้น โศรกเศร้า ร่ำไร รำพัน ก็ทุกข์อีก
- ละความติดข้องใจทั้งหลาย
- รู้จักวางใจกลางๆ
- อยู่คนเดียวให้ได้
- ผมไม่แนะนำให้ย้ายจิตไปทำนั่นทำนี้แทน เพราะมันอาจจะช่วยได้แค่ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง แต่ไม่นานมันก็จะกลับมาอีกซ้ำๆวนๆอยู่อย่างนั้น ผมจึงแนะนำให้ละที่เหตุของทุกข์ดังกล่าวมาแล้วนั้น

ขอให้คุณผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนะครับ

 
  ลองหาวิหารธรรม ให้ตัวเองนะครับ เช่น สวดคาถา สวดบทพุทธคุณ ต้องสวดบ่อยๆ เท่าำที่จะทำได้
  วิหารธรรมนี้ จะช่วยให้มีสติและสมาธิเพิ่มขึ้น นิวรณ์ต่างๆจะครอบงำได้ยาก
  ความหดหู่ กระวนกระวาย ฟุ้งซ่าน เกิดจากจิตที่ไร้ที่พึ่ง

  ขอให้ระลึกถึงบทไตรสรณคมน์เข้าไว้
      พุทธัง สาระณัง คัจฉามิ
      ธัมมัง สาระณัง คัจฉามิ
      สังฆัง สาระณัง คัจฉามิ
      ทุติยัมปิ พุทธัง สาระณัง คัจฉามิ
      ทุติยัมปิ ธัมมัง สาระณัง คัจฉามิ
      ทุติยัมปิ สังฆัง สาระณัง คัจฉามิ
      ตติยัมปิ พุทธัง สาระณัง คัจฉามิ
      ตติยัมปิ ธัมมัง สาระณัง คัจฉามิ
      ตติยัมปิ สังฆัง สาระณัง คัจฉามิ

      หากคุณไม่มีอะไรยึดเหนี่ยว ต้องยึดเอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ัง
      หากกิจกรรมที่เนื่องด้วยกุศลทำ ทำสังฆทาน ไปไหว้สิ่งศักด์สิทธิ์
      หากิจกรรมทางโลกทำบู้าง เช่น งานอดิเรก ดูหนัง ฟังเพลง  เที่ยวพักผ่อน ฯลฯ

      อดีตก็ล่วงไปแล้ว
      อนาคตก็ยังมาไม่ถึง
      วันๆล่วงไป บัดนี้เราทำอะไรอยู่
      ขอให้ทำปัุจจุบันให้ดีที่สุด ทำกุศลให้เกิดแก่ใจให้มากที่สุด
           

สาธุเป็นแนวทางที่ดีที่กระทำได้ง่าย เข้าถึง่ายดีครับ

สาธุอนุโมทนาบุญกับท่านประสิทธิ์ครับ ขอให้เจริญในธรรมครับ

[-จำไว้ว่านี่มันคือกำไรชีวิตของคุณ]

- เพราะจริตเขามันเป็นแบบนั้น ก็อย่าไปใส่ใจอะไรมาก เขาเป็นคนจิตใจขุ่นมัว อย่าไปตามเขา เราจะทุกข์ วางใจไว้กลางแล้วใช้ชีวิต่อไปแบบปกติ อย่าไปใส่ใจกับการกระทำของคนพาล
- ลองมองในอีกมุมนะครับ ความเจ็บช้ำครั้งนี้ถือเป็นกำไรชีวิตให้แก่คุณ มีพระท่านหนึ่งกล่าวไว้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตมันเป็นกำไรของเราเสมอ กำไรชีวิตครั้งนี้ก็คือทำให้คุณได้เรียนรู้นิสัยของแฟนเก่า ก่อนจะเพลียงพร้ำไป และใช้เป็นบรรทัดฐานพิจารณาคนอื่นๆที่เข้ามาในชีวิตคุณเพื่อให้คุณเจอคนที่ดี และสำรวมระวังตนเองไว้เสมอเพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมาอีก และที่สำคัญที่เขาทำเช่นนี้ป่าวประกาศว่าคุณเสียๆหายๆ หากวันใดมีใครคนหนึ่งที่เป็นคนดี รับได้และเข้าใจคุณ ก็จะทำให้คุณได้เห็นว่ารักแท้ที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทนใดๆก็มีจริง คุณสามารถฝากชีวิตกับเขาได้ คุณจะเข้าใจเลยว่านี่เป้นกำไรชีวิตของคุณที่เจอเรื่องร้ายๆมาแล้วเมื่อผ่านพ้นไปก็จะได้เห็นคนที่ดีที่รักคุณจริงมีอยู่เช่นกัน ส่วนแฟนเก่าคุณนั้นเมื่อนิสัยเขาเป็นแบบนี้ก็จะทำให้คนรอบข้างรู้จักเขามากขึ้นว่าเป้นคนน่ารังเกียรติแค่ไหน
-จำไว้ว่านี่มันคือกำไรชีวิตของคุณ

อยู่ด้วยความไม่ประมาท เจริญสติบ่อยๆ ไม่ไปในที่ที่ไม่ควรก้าวล่วงไป เจริญมรณะสติ คือ ระลึกถึงความตายเป็นกรรมฐานทุกลมหายใจเข้าออก

ไม่ผิดศีล เพราะไม่ได้ล่วงละเมิดทางกายเป็นอกุศลกรรม
แต่เป็นอกุศลจิต เพราะคุณมีจิตที่ขุ่นข้องมัวใจ ติดข้องใจ หมกมุ่นในสิ่งนั้น
แต่นี่ก็เพราะเราคือคน จึงยังติดอยู่ในความพอใจยินดีเช่นนี้นี้อยู่
แต่คุณคิดว่ามันถูกต้องไหม พยายามลอละความพอใจนั้นให้ได้ ตัวผมเองก็เคยเป็นเช่นกันเมื่อรู้ว่าปัจจุบันเราอยู่กับใครยังไง เราก็ควรที่จะกระทำด้วย กาย วาจา ใจ ให้ถูกต้องไม่เบียดเบียนทำร้ายใคร จนเข้าถึงการวางใจกลางๆไม่หยิบจับความพอใจยินดี ไม่พอใจยินดี ไม่มีความติดข้องใจใดๆ
ผมมีวิถีทางตาม Link นี้ครับ อ่านหัวข้อที่ ๑ การเลือกสิ่งที่ควรเสพย์

http://www.madchima.org/forum/index.php?topic=7455.0

[เหตุ]

เหตุ

- ที่เพื่อนคุณเป็นนี้เรียกว่าเอาเรื่องราวภายนอกเข้ามาปะปนในชีวิตจนเสพย์เป็นโทสะแก่ตน นั่นก็เพราะเพื่อนคุณนั้นตั้งความพอใจยินดีในส่วนใดส่วนหนึ่งของเรื่องนั้นไว้อยู่
- แต่พอผลลัพธ์ที่เพื่อนคุณนั้นได้ประสบพบเจอมันกลับไม่เป็นไปตามที่เขาปารถนาพอใจยินดีใคร่ได้ จึงประสบกับสิ่งอันไม่เป็นที่รักที่พอใจทั้งหลายจนอยากจะผลักไสให้ไกลตน แล้วคิดปรุงแต่ง ตรึกนึก เสพย์อารมณ์เป็นโทสะเพราะความปรุงแต่งจากสิ่งที่พอใจ ไม่พอใจนั้น

ทางแก้ไข

ต้องให้เพื่อคุณนั้นยอมรับความเป็นจริงที่เป็นอยู่ในขณะนี้ วิธีที่จะทำให้คนยอมรับความจริงได้นั้นเขาต้องพิจารณาและเข้าใจตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าดังนี้ว่า
1. คนเรามีความไม่สมหวังปารถนา-ยินดีใคร่ได้ดั่งใจไปทุกอย่าง เราย่อมมีความปารถนาสิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้นเป็นธรรมดา จะล่วงพ้นสิ่งนี้ไปไม่ได้
- ดั่งพระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ปารถนาสิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้น นั่นก็เป็นทุกข์
2. คนเรามีความประสบกับสิ่งอันไม่เป็นที่รัก-ที่พอใจเป็นแท้จริง เราจะต้องเจอกับสิ่งที่ไม่ปารถนาใคร่ได้ต้องการ เจอสิ่งที่ไม่ชอบ ไม่อยากได้ ไม่พอใจยินดี เจอการพรัดพรากจากสิ่งที่รักที่พอใจทั้งหลาย เจอความผิดหวัง สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ขึ้นชื่อว่า ความประสบกับสิ่งอันไม่เป็นที่รักที่-พอใจทั้งหลาย จนอยากจะผลักหนีให้ไกลตน เราจะพ้นสิ่งนี้ไปเป็นไม่ได้
- ดั่งพระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ความประสบกับสิ่งอันไม่เป็นที่รักที่พอใจทั้งหลาย นั่นก็เป้นทุกข์

เมื่อยอมรับความจริงนี้แล้วความไม่ยึดมั่นถือมั่นก็จะลดลงเข้าสู่สภาพความมีใจเป็นกลางๆ ไม่หยิบจับเอาความพอใจยินดี ไม่พอใจยินดี ไม่ฟุ้งไป ไม่หลงไป นี่คือสภาพที่เรียกว่า อุเบกขาจิต

คุณทำดีเพื่อหวังสิ่งตอบแทน หรือ คุณทำดีเพราะทำให้คุณอยู่อย่างสุขสบายไม่ต้องหวาดระแวงว่าใครจะมาทำร้ายคุณ
ความดี คนดีทำง่าย ไม่ติดข้องใจใดๆ
ความดี คนชั่วทำยาก มันติดขัดในจริตตน
ความชั่ว คนดีทำยาก เพราะหาประโยชน์สุขจากกรรม(การกระทำ)นั้นๆไม่ได้
ความชั่ว คนชั่วทำง่าย เพราะมันอยู่ในจริต

คุณหาคำตอบให้ได้ก่อนนะครับว่า ทำดีเพื่ออะไร แล้วเรามาดูวิธีการเจิรญจิตในความดีกันครับ

[ตอบ]

- สภาพนี้เขาเรียกว่าฟุ้งซ่านไป เพราะคุณไม่มีสติระลึกรู้ปัจจุบันอยู่กับตนใช่ไหมครับ
- เพราะอะไรรู้ไหมครับ เพราะอะไรจึงทำให้คุณเป็นแบบนั้น

ตอบ

- เพราะคุณมีการคิดปรุงแต่งสร้างเรื่องราวสมมติบัญญัติไปต่างๆนาๆ สภาพจิตเลื่อนลอยปรุงเข้ากับความคิดนานานับประการ คิดจับเรื่องนั้นเรื่องนี้มาปรุงระคนกันไปหมด จนคุณฟุ้งซ่านแล้วเสวยอารมณ์ความรู้สึกเป็นทุกข์ ทรมานไปทั้งกายและใจ
- คำว่ากรรมนั้น แปลว่า การกระทำโดยเจตนาในปัจุบันนี้แหละครับ มันไม่มีกรรมเก่า มีแต่สิ่งที่คุณกระทำในปัจุบันนี้แหละครับส่งผลให้คุณเป็นอยู่แบบนี้

ทางแก้ไข

1. ทำสมาธิวันละ 20-30 นาที พิจารณาลมหายใจเข้าออก กำหนดพุทธ-โธ พยายามระลึกถึงเรื่องที่มีความสุข จนเข้าสู้สภาวะที่จิตนิ่งสงบ อบอุ่น เบาบาง แต่ผ่องใส ไม่ขุ่นข้องใจ จะช่วยให้คุณลดความฟุ้งซ่านไป ลดขยะในสมอง(นั้นคือลบความคิดทั้งหลายที่ไม่จำเป็นออกจากใจ) และ คุณจะเริ่มมีสติคิดหาทางออกที่ดีได้
2. บางครั้ง เรื่องอะไรที่ยังไม่เกิดขึ้น ก็ไม่ควรเอามาคิดฟุ้งซ่านไปซะจนคุณไม่เป็นอันทำการทำงาน ไม่เป็นอันกินอันนอน เพราะยิ่งคิดมากก้อยิ่งฟุ้งมาก พยายามอยู่กับปัจจุบันมีสติระลึกรู้ตัว ไม่ติดหลงไปกับความคิด
3. หากคุณคิดว่าต้องออกจากงานแน่นอนคุณลองเข้าเวบสมัครงาน แล้วลองประกาศหางานทำดูครับ มีเยอะแยะหลายที่ที่รับสมัคร