พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

ความเชื่อของบุคคลที่ได้รับฟังมาว่า

ถ้าได้สวดบท โพชฌงค์ แล้ว จะทำให้หายป่วย และ ต่อชีิวิตได้หรือ

มีผู้่สอบถามทางเมล์ เห็นว่ามีประโยชน์ จึงนำมาตอบในนี้ด้วย



                                        โพชฌังคะปะริตตัง
                โพชฌังโค  สะติสังขาโต               ธัมมานัง  วิจะโย  ตะถา
        วิริยัมปีติปัสสัทธิ-                                 โพชฌังคา  จะ  ตะถาปะเร
        สะมาธุเปกขะโพชฌังคา                       สัตเตเต  สัพพะทัสสินา
        มุนินา  สัมมะทักขาตา                          ภาวิตา  พะหุลีกะตา
        สังวัตตันติ  อะภิญญายะ                       นิพพานายะ  จะ  โพธิยา
        เอเตนะ  สัจจะวัชเชนะ                         โสตถิ  เต โหตุ  สัพพะทา ฯ
                เอกัสมิง  สะมะเย  นาโถ                โมคคัลลานัญจะ  กัสสะปัง
        คิลาเน  ทุกขิเต  ทิสเว                           โพชฌังเค  สัตตะ  เทสะยิ
        เต  จะ  ตัง  อะภินันทิตา                        โรคา  มุจจิงสุ  ตังขะเณ
        เอเตนะ  สัจจะวัชเชนะ                         โสตถิ  เต โหตุ  สัพพะทา ฯ
                เอกะทา  ธัมมะราชาปิ                   เคลัญเญนาภิปีฬิโต
        จุนทัตเถเรนะ  ตัญเญวะ                       ภะณาเปตวานะ  สาทะรัง
        สัมโมทิตวา  จะ  อาพาธา                      ตัมหา  วุฏฐาสิ  ฐานะโส
        เอเตนะ  สัจจะวัชเชนะ                         โสตถิ เต  โหตุ  สัพพะทา ฯ
                ปะหีนา  เต จะ  อาพาธา                ติณณันนัมปิ  มะเหสินัง
        มัคคาหะตะกิเลสา  วะ                           ปัตตานุปปัตติธัมมะตัง
        เอเตนะ  สัจจะวัชเชนะ                          โสตถิ เต  โหตุ  สัพพะทา ฯ


บทแปล -
 
    โพชฌงค์ ๗ ประการ คือ สติสัมโพชฌงค์ ธรรมวิจยะสัมโพชฌงค์  วิริยะสัมโพชฌงค์ ปีติสัมโพชฌงค์ ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ สมาธิสัมโพชฌงค์  และอุเบกขาสัมโพชฌงค์ ๗ ประการเหล่านี้ เป็นธรรมอันพระมุนีเจ้า  ผู้ทรงเห็นธรรมทั้งปวงตรัสไว้ชอบแล้ว อันบุคคลเจริญแล้วกระทำให้มากแล้ว  ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ และเพื่อนิพพาน
   
    ด้วยการกล่าวคำสัตย์นี้ ขอความสวัสดี จงบังเกิดมีแก่ท่าน  ตลอดกาลทุกเมื่อ ในสมัยหนึ่ง พระโลกนาถเจ้า ทอดพระเนตรเห็นพระโมคคัลลานะ  และพระมหากัสสปะเป็นไข้ ได้รับความลำบาก จึงทรงแสดงโพชฌงค์ ๗ ประการ  ให้ท่านทั้งสองฟัง ท่านทั้งสองนั้น ชื่นชมยินดียิ่ง ซึ่งโพชฌงคธรรม  โรคก็หายได้ในบัดดล
 
    ด้วยการกล่าวคำสัตย์นี้ ขอความสวัสดี จงบังเกิดมีแก่ท่าน  ตลอดกาลทุกเมื่อ ในครั้งหนึ่ง องค์พระธรรมราชาเอง (พระพุทธเจ้า)  ทรงประชวรเป็นไข้หนัก รับสั่งให้พระจุนทะเถระ  กล่าวโพชฌงค์นั้นนั่นแลถวายโดยเคารพ ก็ทรงบันเทิงพระหฤทัย  หายจากพระประชวรนั้นได้โดยพลัน
 
    ด้วยการกล่าวคำสัตย์นี้ ขอความสวัสดี จงบังเกิดมีแก่ท่าน  ตลอดกาลทุกเมื่อ ก็อาพาธทั้งหลายนั้น ของพระผู้ทรงคุณอันยิ่งใหญ่ทั้ง ๓  องค์นั้น หายแล้วไม่กลับเป็นอีก ดุจดังกิเลส ถูกอริยมรรคกำจัดเสียแล้ว  ถึงซึ่งความไม่เกิดอีกเป็นธรรมดา ด้วยการกล่าวคำสัตย์นี้ ขอความสวัสดี  จงบังเกิดมีแก่ท่าน ตลอดกาลทุกเมื่อ เทอญ.



บทสวดบทนี้ พอได้อ่านคำแปล แล้วก็เพียงทราบว่า พระพุทธองค์ เป็นต้น ได้หายป่วย เพราะได้ฟังการสาธายาย โพชฌงค์ 7 ดังนั้น บทสวดบทนี้ไม่ได้เป็นบทสวด โพชฌงค์จริง ไม่ได้เป็นบทรักษา

ถ้าเป็นบทรักษา ต้องแจกยาด้วย เช่น อาพาธสูตร อันนี้แจกยาด้วย

ดังนั้นเดี๋ยวกับมาต่อเรื่องนี้ให้ อ่านกันนะ

[ธัมมะวังโส]

สุตฺต ส?. มหาวารวคฺโค - หน้าที่ 116
[๔๒๕] เอก? สมย? ภควา ราชคเห วิหรติ เวฬุวเน กลนฺทกนิวาเป ฯ 
เตน    โข    ปน    สมเยน   ภควา   อาพาธิโก   โหติ   ทุกฺขิโต 
พาฬฺหคิลาโน ฯ 
     [๔๒๖]  อถ  โข  อายสฺมา  มหาจุนฺโท  เยน  ภควา เตนุปสงฺกมิ 
อุปสงฺกมิตฺวา   ภควนฺต?   อภิวาเทตฺวา   เอกมนฺต?   นิสีทิ  ฯ  เอกมนฺต? 
นิสินฺน?    โข    อายสฺมนฺต?   มหาจุนฺท?   ภควา   เอตทโวจ   ปฏิภนฺตุ 
ต?   จุนฺท   โพชฺฌงฺคาติ   ฯ   สตฺติเม   ภนฺเต   โพชฺฌงฺคา   ภควตา 
สมฺมทกฺขาตา   ภาวิตา   พหุลีกตา   อภิ?ฺ?าย   สมฺโพธาย   นิพฺพานาย 
ส?วตฺตนฺติ ฯ กตเม สตฺต ฯ
     [๔๒๗]   สติสมฺโพชฺฌงฺโค   โข   ภนฺเต   ภควตา  สมฺมทกฺขาโต 
ภาวิโต   พหุลีกโต   อภิ?ฺ?าย   สมฺโพธาย  นิพฺพานาย  ส?วตฺตติ  ฯเปฯ 
อุเปกฺขาสมฺโพชฺฌงฺโค   โข   ภนฺเต   ภควตา   สมฺมทกฺขาโต   ภาวิโต 
พหุลีกโต   อภิ?ฺ?าย   สมฺโพธาย   นิพฺพานาย   ส?วตฺตติ  ฯ  อิเม  โข 
ภนฺเต   สตฺต   โพชฺฌงฺคา   ภควตา   สมฺมทกฺขาตา  ภาวิตา  พหุลีกตา 
อภิ?ฺ?าย สมฺโพธาย นิพฺพานาย ส?วตฺตนฺตีติ ฯ   
     [๔๒๘]   ตคฺฆ   จุนฺท   โพชฺฌงฺคา  ตคฺฆ  จุนฺท  โพชฺฌงฺคาติ  ฯ 
อิทมโวจายสฺมา   มหาจุนฺโท  ๑  สมนุ?ฺโ?  สตฺถา  อโหสิ  ฯ  วุฏฺ?าหิ 
จ   ภควา  ตมฺหา  อาพาธา  ตถา  ปหีโน  จ  ภควโต  โส  อาพาโธ 
อโหสีติ ฯ 

คำแปล
พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๑๑ สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค - หน้าที่ 109
      [๔๒๕] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเวฬุวันกลันทกนิวาปสถาน       
ใกล้พระนครราชคฤห์ ก็สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคทรงประชวร ไม่สบาย เป็นไข้หนัก.           
        [๔๒๖] ครั้งนั้น ท่านพระมหาจุนทะเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคม   
พระผู้มีพระภาคแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง พระผู้มีพระภาคได้ตรัสกะท่านพระจุนทะว่า
ดูกรจุนทะ โพชฌงค์จงแจ่มแจ้งกะเธอ. 
     จ. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ โพชฌงค์ ๗ เหล่านี้ พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ชอบแล้ว อัน   
บุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน               
โพชฌงค์ ๗ เป็นไฉน?               
        [๔๒๗] ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ สติสัมโพชฌงค์ พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ชอบแล้ว         
อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน             
ฯลฯ อุเบกขาสัมโพชฌงค์ พระผู้มีพระภาคได้ตรัสไว้ชอบแล้ว อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้     
มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
โพชฌงค์ ๗ เหล่านี้แล พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ชอบแล้ว อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว 
ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน.           
        [๔๒๘] ดูกรจุนทะ โพชฌงค์ดีนัก ดูกรจุนทะ โพชฌงค์ดีนัก ท่านพระมหาจุนทะ             
ได้กล่าวไวยากรณภาษิตนี้แล้ว พระศาสดาทรงพอพระทัย พระผู้มีพระภาคทรงหายจากประชวรนั้น   
และอาพาธนั้น อันพระผู้มีพระภาคทรงละแล้ว ด้วยประการฉะนี้แล.         
                           จบ สูตรที่ ๖
 สุตฺต ส. มหาวารวคฺโค - หน้าที่ 395

โพชฌงค์สูตร
๑๓๐๗]   อานาปานสฺสติ   ภิกฺขเว  ภาวิตา  พหุลีกตา  มหปฺผลา 
โหติ มหานิสสา ฯ 
     [๑๓๐๘]  กถ  ภาวิตา  จ  ภิกฺขเว  อานาปานสฺสติ  กถ พหุลีกตา 
มหปฺผลา  โหติ  มหานิสสา  ฯ  อิธ  ภิกฺขเว  ภิกฺขุ  อานาปานสฺสติสหคต 
สติสมฺโพชฺฌงฺค    ภาเวติ    วิเวกนิสฺสิต    วิราคนิสฺสิต    นิโรธนิสฺสิต 
โวสฺสคฺคปริณามึ    ฯ    อานาปานสฺสติสหคต   ธมฺมวิจยสมฺโพชฺฌงฺค   ฯ 
วิริย   ปีติ   ปสฺสทฺธิ   สมาธิ  อานาปานสฺสติสหคต  อุเปกฺขา-
สมฺโพชฺฌงฺค  ภาเวติ   วิเวกนิสฺสิต   วิราคนิสฺสิต   นิโรธนิสฺสิต   โวสฺสคฺค-
ปริณามึ  ฯ  เอว    ภาวิตา    โข    ภิกฺขเว   อานาปานสฺสติ   เอว   พหุลีกตา 
มหปฺผลา โหติ มหานิสสาติ ฯ 


โพชฌงค์สูตร ทุกสูตร ที่อ่านล้วนแล้ว มีิวิธีปฏิบัติ ที่อานาปานสติ เป็นหลัก

ดังนั้นจะเห็นได้ว่า มีวิธีการเดินจิต ในกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ เดินโพชฌงค์ ทั้ง 7 ตามจิต

โปรดอ่านหนังสือ กรรมฐานแก้กรรมรักษาโรค ของ พระครูสิทธิสังวร เพิ่มเิติม

[ban]

อย่างนั้นต้อง สาธยายบทไหน ครับพระอาจารย์ จึงจะทำให้หายอาพาธ

ผมลองอ่าน สูตรที่ โพชฌงคสูตร แล้วก็คิดว่าไม่น่าจะใช่บทนี้ นะครับ

 

[TCnapa]

ดิฉันได้ลอง ถอดคำสาธยาย เพิ่มเติมให้สมบูรณ์

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ สติสัมโพชฌงค์ พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ชอบแล้ว         
อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน             
ฯลฯ อุเบกขาสัมโพชฌงค์ พระผู้มีพระภาคได้ตรัสไว้ชอบแล้ว อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้     
มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
โพชฌงค์ ๗ เหล่านี้แล พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ชอบแล้ว อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว
ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ สติสัมโพชฌงค์ พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ชอบแล้ว         
อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ธรรมะวิจยะสัมโพชฌงค์ พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ชอบแล้ว         
อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ วิริยะสัมโพชฌงค์ พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ชอบแล้ว         
อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ปีติสัมโพชฌงค์ พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ชอบแล้ว         
อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ชอบแล้ว         
อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ สมาธิสัมโพชฌงค์ พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ชอบแล้ว         
อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อุเบกขาสัมโพชฌงค์ พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ชอบแล้ว         
อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
โพชฌงค์ ๗ เหล่านี้แล พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ชอบแล้ว อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว
ย่อมเป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน


การสาธยายของพระจุนทะ จริง ๆ ก็มีเพียงเท่านี้ สินะคะ พระอาจารย์

[kittisak]

เรื่องนี้ผมก็เคยสงสัย มาครั้งหนึ่งแล้ว ก็มีความเห็นคล้ายพระอาจารย์

คือต้องนำ โพชฌงค์ องค์จริงมาสาธยาย

แต่พอผมได้อ่านคำสาธยายแล้ว

ผมว่าต้องมีอะไรมากกว่าการฟังสาธยาย แน่ ๆ

เพราะลำพังตามที่ คุณ TCnapa นำมากระจายคำสาธยาย แล้วไม่มีอำนาจเพียงพอที่จะทำให้หายป่วยได้

พอผมได้ตามอ่านพระสูตรนี้ เข้าจึงเห็นความพิศดาร คือ องค์การฟังสาธยาย อยู่ที่ต้องเข้าใจ

อานาปานสติ ด้วย จึงจะทำให้หายป่วยได้

แท้ที่จริง โพชฌงค์ 7 จักเดินได้ต้องเป็นพระอริยะบุคคลด้วย จึงจะเดิน โพชฌงค์ 7 ครบทั้งหมด

คนธรรมดาแบบเรานั้น ถ้าไม่ฝึกการภาวนา อานาปานสติ แล้ว ย่อมจะไม่มีความสามารถในส่วนนี้

ที่นี้ผมก็มาพิจารณา การฝึกอานาปานสติ แบบที่ผมฝึก นั้นก็ไม่ได้เข้าใจกับการเดินโพชฌงค์ 7 เลย

เห็นทีต้องตามอ่าน อานาปานสติ ที่พระอา่จารย์ลงให้อ่านแล้ว

 

[หมวยจ้า]

หมวยนีย์ สวดบทนี้ทุกวัน เพื่อจะได้หายป่วยบ้าง

วันนี้พอได้อ่านแ้ล้ว เหมือนเราตาบอด อยู่เลยคร้า ที่เข้าใจผิด

ขอบคุณพระอาจารย์ ที่ช่วยอธิบายให้เข้าใจ


 

[samapol]

ในหนังสือ ส.ค.ส. อานาปาสติปฏิสัมภิทามรรค มีวิธีการเดินจิตตามโพชฌงค์ อยู่หน้าสุดท้ายครับ

 

[ธุลีธวัช (chai173)]

ความเชื่อของบุคคลที่ได้รับฟังมาว่า ถ้าได้สวดบทโพชฌงค์แล้วจะทำให้หายป่วย และ ต่อชีิวิตได้หรือ

บทสวดบทนี้ พอได้อ่านคำแปลแล้วก็เพียงทราบว่า พระพุทธองค์ เป็นต้น ได้หายป่วย เพราะได้ฟังการสาธยาย
โพชฌงค์ 7

ดังนั้น บทสวดบทนี้ไม่ได้เป็นบทสวด โพชฌงค์จริง ไม่ได้เป็นบทรักษา

อย่างนั้นต้องสาธยายบทไหนครับพระอาจารย์ จึงจะทำให้หายอาพาธ

ผมคิดว่าไม่น่าจะใช่บทนี้ นะครับ

เรื่องนี้ผมก็เคยสงสัย คือต้องมีอะไรมากกว่าการฟังสาธยาย แน่ ๆ

เพราะเห็นความพิศดาร คือ ต้องเข้าใจอานาปานสติด้วย จึงจะทำให้หายป่วยได้

คนธรรมดาแบบเรานั้น ถ้าไม่ฝึกการภาวนา อานาปานสติ แล้ว ย่อมจะไม่มีความสามารถในส่วนนี้

ที่นี้ผมก็มาพิจารณา การฝึกอานาปานสติ แบบที่ผมฝึก นั้นก็ไม่ได้เข้าใจกับการเดินโพชฌงค์ 7 เลย

เห็นทีต้องตามอ่าน อานาปานสติ ที่พระอา่จารย์ลงให้อ่านแล้ว

หมวยนีย์ สวดบทนี้ทุกวัน เพื่อจะได้หายป่วยบ้าง วันนี้เหมือนเราตาบอดอยู่ เลยเข้าใจผิด

ในหนังสือ ส.ค.ส. อานาปาสติปฏิสัมภิทามรรค มีวิธีการเดินจิตตามโพชฌงค์ อยู่หน้าสุดท้ายครับ

โพชฌงค์ภาวนา

     บทโพชฌงค์เนื่องด้วย        อานา ปานเฮย
จิตหยั่งลงภาวนา                   มั่นไว้
เจ็ดฐานนับเยียวยา               คลายเจ็บ ป่วยแฮ
เจริญขณะบริกรรมไซร้         กล่าวนี้โพชฌงค์.

                                                      ธรรมธวัช.!


http://cdn.gotoknow.org/assets/media/files/000/166/771/original_phoshchongkhaparitr.gif?1285887457

[ธุลีธวัช (chai173)]

                                 


“โพชฌงคปริตร”  เป็นบทมนต์สวดสาธยายรักษาอาการป่วย ผมนั้นทราบมานานแล้วแต่ไม่ค่อยจะใส่ใจนัก ด้วย

ว่าบทมนต์เพียงเท่านี้จะสามารถรักษาอาการเจ็บป่วยได้นั้นดูจะง่ายไป หรือจะสาธยายเพียงหน่วงจิตให้เกิดกำลัง

ใจให้หน่วงนึกถึงธรรมก่อเกิดอานุภาพภายในเพื่อต่อสู่กับโรคภัย อะไรทำนองนี้มากกว่า จริงแท้อย่างไรคงต้อง

พิสูจน์ประจักษ์ด้วยตนเอง


ผมขอเล่าซักเพียงเล็กน้อยพอคลายความสงสัยแก่ท่านๆทุกคนอย่างนี้ครับ.!


จากที่ผมเดินจิตภาวนาสาธยายโพชฌงค์ ๗ ฐาน อานาปานสติ ห้อง ๔ (พระกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ)

ของสมเด็จพระอริยวงษญาณ สมเด็จพระสังฆราช (หลวงปู่สุก ไก่เถื่อน) ในครางานร่วมบุญเลี้ยงเพลปฏิบัติ

ธรรม 23 มกราคม ที่ผ่านมา!


ผมนั้นต้องขวนขวายให้มีงานในวันที่ 23 มกราคม ให้ได้ดังตั้งใจ แต่ก็พบอุปสรรคอยู่บ้างโดยเฉพาะส่วนตัวผมนั้น

เจอะเจอปัญหาด้านหน้าที่งานประจำเกิดเร่งรัดเป็นเหตุต้องทำล่วงเวลา 16 ชั่งโมงตลอดเกือบ 2 สัปดาห์ ทำให้

ร่างกายล้าจนกระทั่ง 23 มกรา ผมเริ่มจะมีอาการป่วยไข้ในวันงานจึงไม่ค่อยพูดคุยกับใครมากนัก กระทั่งมี

โอกาสทำภาวนาอานาปานสติเดินจิต ๗ ฐาน ซึ่งทุกครั้งที่เจริญภาวนาต่อหน้าพระอาจารย์จะทำได้ดี และเหตุนี้

หรืออย่างไร หลังจากกลับจากงานร่วมบุญปฏิบัติธรรมแล้วผมมีอาการล้า ปวดศีรษะ เจ็บคอ มีเสมหะ น้ำมูกไหล

และหนาวสั่นเมื่อโดนน้ำ อาการอย่างนี้เป็นประจำเมื่อทำงานมาก พักผ่อนน้อย อากาศเปลี่ยน ผมรู้เลยว่าทานยา

สามัญประจำบ้านไม่ได้ หาแพทย์แผนปัจจุบันอย่างเดียว ปกติป่วยอย่างนี้เรื่อยมาจนรู้ตัวเอง แต่น่าแปลก! ผมมี

อาการอย่างนี้เพียงวันเดียวหายเฉยเลย คราวนี้ทำไมมันหายเร็ว รู้สึกตัวเบาสบายๆ ไม่ร้อนไม่หนาว ทานยาสามัญ

เพียงวันเดียว ทำให้มานั่งคิดถึงการเดินจิตภาวนาบริกรรมโพชฌงค์ ๗ ฐาน อานาปานสติ จักมีอานุภาพจริงขนาด

นี้หรืออย่างไร ผมจึงเดินจิตภาวนาซ้ำ ซึ่งก็ทำให้ผมใจวาง กายวาง ดีมากขึ้น ไม่ทะยานอยากซ่านไปในเรื่องโลก

มากนัก ใจสงบ อยากหาที่สงบสงัดภาวนา จิตหน่วงน้อมนำสู่ห้วงธรรมมากขึ้น มองโลกไร้สาระ ถามหาสาระให้

แก่ตัวตนของตนมากขึ้นทุกๆวัน เบื่อหน่ายกับการวิ่งแสวงหา เห็นทุกข์ เห็นโทษ ของการมี การเป็น อยากพ้น

มองสาระของการมีชีวิตเพื่อภาวนามากขึ้น ทุกท่านหลายท่านผมเชื่อในศรัทธาที่ทุกท่านมีต่อครูบาอาจารย์และ

ปรารถนาให้ทุกท่านได้พบพระอาจารย์มาภาวนาต่อหน้าท่านเอาคุณเอาธรรม ณ ตรงนั้นติดตัวไปให้ได้ทุกท่าน นี่

ก็เพียงพูดคุยเล่าประสพการณ์จากการได้พบครูบาอาจารย์มา หลายท่านที่ภาวนาผมเชื่อว่ามีดีมากกว่านี้แน่บอก

เล่ากันฟังบ้างนะครับ.....สวัสดี