พิมพ์

[jibjibka]

เป็นทุกข์มากเลยค่ะ คือเรามีลูก 1 คน ซึ่งได้เลิกรากับแฟนเก่ามานานแล้ว และคบกับแฟนคนนี้มาได้ สามปีกว่า แต่ในการคบกันเราก็บอกเค้าแต่แรกแล้วว่าเรามีลูกแล้ว และมาวันนี้ก็ถูกบอกเลิกทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรผิด ข้อหาคือ คบแล้วไม่มีอะไรดีขึ้นมา รับไม่ได้ที่มีลูก ทั้งที่เราตามใจและเอาใจเค้าทุกอย่าง เค้าบอกว่าหากอยากกลับไปหาเค้าก็ให้เอาลูกไปให้บ้านแฟนเก่าเลี้ยง  และโดยปกติเราก็ไม่ได้เลี้ยงเอง เพราะให้แม่เลี้ยงให้และเราก็ทำงานเพื่อส่งเสียและโทรหาเค้าเกือบทุกวัน (ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันไม่ได้ทำหน้าที่แม่เต็มที่ แต่เราก็พยายามเป็นแม่ที่ดี กลับไปหาเค้าบ้างและทำให้เค้าไม่น้อยหน้าใคร เรื่องการกินอยู่ไม่เคยให้เค้าอดอยาก รวมทั้งพ่อและแม่เราด้วย  แต่มันแย่ตรงที่ไม่ได้เลี้ยงเองเพราะต้องหาเงินคนเดียว) ตอนนี้ทุกข์ทรมานมาก เสียใจมาก ทั้งๆ ที่เค้าบอกว่ารักเรา จะแต่งงานกับเรา แต่ทำไมมันเป็นแบบนี้ คิดถึงเค้ามาก ทำใจไม่ได้ ทุกคนก็ปลอบว่าให้คิดถึงลูกให้มาก ในใจก็คิดอยู่นะแต่ก็ลืมเค้าไม่ได้ ต้องกลืนน้ำตาทุกวันที่มาทำงาน สภาพจิตใจแย่มากๆ เสียใจ..................................

[หมวยจ้า]

คำถามที่ตอบ อาจจะตอบช้าสักนิด นะคร้า..

 เพราะว่า ทางทีมงานมัชฌิมา ได้ขึ้นธรรมสัญจร ภาคเหนือ กันหมดน่าจะกลับวันนี้

ส่วนหมวย ก็ติดภาระิกิจ การขายของในเทศกาลวันคริสต์มาส คร้า..

แต่ได้่อ่านแล้ว รู้สึกเห็นใจ ในฐานะผู้หญิงเช่นเดียวกันว่า ... ทำไมถึงทำกับฉันได้

นี่แหละคะ ความรัก ที่มีการบังคับ จิตใจ มีเงื่อนไข มีข้ออ้างต่าง ๆ นา ๆ ความรักเช่นนี้สำหรับ เขาก็เป็นรักไม่จริง

สำหรับ เรานั้นเป็นรัก ที่ฝากใจ เลยคร้า..

ที่สำคัญที่สุด นั้นชีวิตคู่ นั้นเป็นอะไรที่ต้องทรหด และ ใช้เวลาในการดำเนินชีวิตด้วยคร้า..

การพิสูจน์รักแท้ อาจจะต้องใช้เวลามากกว่า 20 ปีคร้า

สิ่งที่หมวย อยากจะบอกคะ ว่า ลูก นั้นเป็นดั่งแก้วตา ดวงใจ ของเรา ลูกเราไปอยู่ที่ไหน ก็เป็นลูกเราตลอด

ส่วนผู้ชาย พอไปอยู่กับคนอื่น ก็เป็นแฟนคนอื่น

คนไทย เราเลี้ยงลูกนั้น ก็เพื่อฝากผี ฝากไข้ ( สำนวนนี้หมายถึง ดูแลเมื่อตาย ดูแลเมื่อเจ็บ )

ความสุขของเรา ตอนตั้งท้องมีลูก ตอนที่เราต้องเหนื่อย กับความเป็นแม่

และกับแม่ของเรา ที่ช่วยดูแลลูกด้วย เพราะเราเป็นกำลังในการดูแลคนที่เรารัก และ รักเราจริง ๆ

และเป็นรักที่เกิดในสายเลือด

พระอาจารย์เคยกล่วกับหมวยว่า

 " ปล่อยวาง ปล่อยวาง ปล่อยวาง " ลงเสียบ้างคร้า

  ที่สำคัญเยียวยาจิตใจ ก็ต้องน้อมนำพระพุทธเจ้า มาตั้งไว้ในใจ คร้า...


 

[samapol]

ผมเห็นว่า ผู้ชายไม่ได้รักเราจริง ครับ เพราะถ้ารักเราจริง เรื่องต่าง ๆ เหล่านี้จะมองข้ามไปได้ครับ

รักเขาให้พอประมาณดีกว่า นะครับ อย่าปักใจ ฝากใจให้มากไปกว่านี้เลยครับ

ธรรมะที่จะทำให้ใจสบายขึ้นในเืรื่องนี้ ก็ขอคือการเจริญสติ ระลึกถึง พระรัตนตรัยให้มากขึ้นครับ

อีกอย่าง jibjibka ( จิ๊บ ๆๆ  ต้องตามชื่อเลยครับ )

 

[Whan]

ขออนุญาติประเดิม ออกความเห็นกระทู้แรกเลยนะคะ

เพราะรู้สึกว่ามีบางส่วนที่คล้ายชีวิตตัวเองเหมือนกัน

อยากให้ คุณเจ้าของกระทู้ ลองทบทวนอีกที

ว่า เรารักเขามาก จริง ๆ หรือว่า เรารู้สึกผูกพันกับเขา คุ้นเคย อยู่ในชีวิตประจำวันจนเคยชิน

จนเราคิดว่าไม่สามารถจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเองได้

ไม่อยากให้มองแบบเห็นแก่ตัวนะคะ ว่าเค้าต้องเข้าใจเราสิ ถ้ารักจริง ต้องอย่างนี้ อย่างนั้น

มองความจริงดีกว่าว่า ชีวิตคุณจริง ๆ ต้องการอะไร ถ้าคำตอบของคุณ คือ ความสุข

คุณลองตรองดูว่าทางไหนกันแน่ที่จะนำความสุขมาสู่คุณ

หนึ่งทนอยู่ ง้อเขา ทำทุกทางให้ได้เขากลับมา (ถ้าไม่สำเร็จ ก็คร่ำครวญเสียใจต่อไปเรื่อย ๆ)

หรือทำใจยอมรับความจริง เปิดหู เปิดตา มองออกไปกว้าง ๆ ทำในสิ่งที่ควรทำ

อันดับแรก รักตัวเอง ให้มากกว่าที่รักเค้านะคะ  สอง รักคนที่ควรรัก

บางทีเวลานี้ อาจเป็นโอกาสดีให้คุณได้ทำในสิ่งที่คุณคิดว่าได้บกพร่องไป

เช่นเอาเวลาที่ไม่ต้องดูแลแฟนแล้ว ไปดูแลลูก และพ่อแม่ หาเวลาใกล้ชิดลูกมากขึ้น

ใช้เวลากับเค้ามาก ๆ แล้วจะรู้ว่าความสุข อยู่ตรงหน้า ไม่ต้องไปหาจากใครที่ไหนหรอกคะ


เคยมีประสบการณ์ที่ต้องตัดใจเช่นกัน อาจไม่เหมือนคุณ รู้ว่าทำใจยากที่ต้องเปลี่ยนแปลง
แต่ถ้าข้ามช่วงเวลานั้นมาได้  เราจะมองย้อนไป แล้วหัวเราะตัวเองคะ ว่ามัวเสียเวลาทำอะไรอยู่ตั้งนานเนี่ยฉัน


เป็นกำลังใจให้นะคะ ผิด ถูก ไม่รู้ ลองใช้ปัญญาพิจารณาเอาเองนะคะ

[kittisak]

ด้วยประสพการณ์ ชีวิตของผู้เฒ่า อย่างผมเอง หลัก 7 แล้ว
ิพิจารณาเห็นว่า ไม่ควรทุ่มเทชีวิตให้กับผู้ชายอย่างนี้ เพราะแสดงออกถึงความเห็นแก่ตัว

การที่จะอยู่ร่วมกัน ต้องเปิดใจรับกันได้ทั้งสองฝ่าย เพราะมิฉะนั้น อนาคต ก็ต้องเลิกร้างลากันไป
อีกแน่นอน

คำแนะนำทั้งหมดผมอ่านดูแล้ว ก็เป็นคำแนะนำที่ ควรหันเห กับมาดูคนที่รักเราจริง ๆ ดีกว่าครับ

เช่น พ่อ แม่ ลูก นี้เป็นต้นครับ

[หมวยจ้า]

รักหรือแค่ผูกพัน . . . ไม่มีใครตอบได้
เพราะความรักและความผูกพัน เป็นแค่นามธรรม ไม่มีตัวตน

เป็นเรื่องของความรู้สึก เป็นเรื่องของคนสองคน

ที่มีเส้นใยบางๆ เกาะเกี่ยวกันไว้ 

คนที่จะตอบคำถามได้ดีที่สุด คือ ตัวเราเอง

อยู่ที่ว่า . . . เราจะเลือกคำตอบแบบไหน

แต่ . . . ทางเลือกมีไม่มากนัก

เดินหน้า ถอยหลัง หรือยืนนิ่งๆ 

ขึ้นอยู่ว่าเราจะพาหัวใจไปทางไหน 

ต้องมีสักทางทำให้เราเจ็บตัวน้อยที่สุด

อย่าให้ความผูกพัน มาทำให้เราอ่อนแอ
 
เพราะถ้าเมื่อไหร่ที่ผูกพัน ความรักจะค่อยๆ ลดลง
 
จนกลายเป็นเฉยชา ทั้งๆ ที่หมดรัก

 

แต่เพราะความผูกพันที่มีอยู่

ทำให้คิดไปว่าจริงๆ แล้วยังคงรัก

กว่าจะ เริ่มรู้สึกตัว ก็ถลำลึกเกินกว่าคำว่า 'เสียใจ'
 
 
แต่ 
 
 
ความรัก..กับ ความผูกพัน
หน้าตาคล้ายกัน .. เหมือนซ้าย-ขวา
แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ ...

รู้สึกว่า .. คิดถึง .. แล้วมาหา คือ .... รัก
รู้สึกว่า .. เคยมาหา .. เลยมาหา คือ .. ผูกพัน

รู้สึกว่า .. หิว ... แต่อยากรอ คือ .. รัก
รู้สึกว่า .. อิ่มแล้ว .. อยากเอามาฝาก คือ .. ผูกพัน

รู้สึกว่า .. อยากให้เวลากันและกัน คือ ..... รัก
รู้สึกว่า .. อยากใช้เวลาด้วยกัน คือ .. ผูกพัน

รู้สึกว่า .. หงุดหงิดคือทำให้อีกคนไม่สบายใจ คือ .. รัก
รู้สึกว่า .. โกรธคือทำให้อีกคนสำนึกบ้าง คือ .. ผูกพัน

รู้สึกว่า .... ไม่มีนาทีไหนไม่คิดถึง คือ .. รัก
รู้สึกว่า .. นาทีไหนที่ว่างจะคิดถึง คือ .... ผูกพัน

ขอบคุณเหลือเกิน .... ความผูกพัน .. ที่ทำให้รัก
ขอบคุณเหลือเกิน .. รักที่เป็นมากกว่า .. ความผูกพัน

เคยไ หมรักใครคนหนึ่ง ด้วยความรู้สึกว่า
เคยผูกพันเหมือนเคยรักกัน แล้วพลัดพราก
ต้องมาตามหากันเป็นแรมปี
ถ้าน้องๆเคยรู้สึกอย่างนี้
ยามที่มองแววตาใครคนนั้น
แล้วรู้สึกอยากอยู่ข้าง ๆ
เพื่อคอยกางแขนปกป้องและดูแลไปตลอดชีวิต
ความรู้สึกนั้น .. เรียกว่า รักและผูกพัน
ความรู้สึกที่ .. มิอาจพรากจากกัน ได้อีก
แม้เพียงหนึ่งเสี้ยววินาที


เพราะความรักและความผูกพัน เป็นแค่นามธรรม ไม่มีตัวตน

เป็นเรื่องของความรู้สึก เป็นเรื่องของคนสองคน

ที่มีเส้นใยบางๆ เกาะเกี่ยวกันไว้   

คนที่จะตอบคำถามได้ดีที่สุด คือ ตัวเราเอง

อยู่ที่ว่า . . . เราจะเลือกคำตอบแบบไหน

แต่ . . . ทางเลือกมีไม่มากนัก

เดินหน้า ถอยหลัง หรือยืนนิ่งๆ 

ขึ้นอยู่ว่าเราจะพาหัวใจไปทางไหน 

ต้องมีสักทางทำให้เราเจ็บตัวน้อยที่สุด

อย่าให้ความผูกพัน มาทำให้เราอ่อนแอ
 
เพราะถ้าเมื่อไหร่ที ่ผูกพัน ความรักจะค่อยๆ ลดลง
 
จนกลายเป็นเฉยชา ทั้งๆ ที่หมดรัก

 

แต่เพราะความผูกพันที่มีอยู่

ทำให้คิดไปว่าจริงๆ แล้วยังคงรัก

กว่าจะเริ่มรู้สึกตัว ก็ถลำลึกเกินกว่าคำว่า  'เสียใจ'

[หมวยจ้า]

ในธัมมจักรกัปวัตนสูตร มีข้อความบรรยายเรื่องทุกข์ไว้ตอนหนึ่งว่า

  ความโศรก ความร่ำไร รำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจ ก็เป็นทุกข์

  มีความปรารถนาสิ่งใด ไม่ได้สิ่งนั้นนั่นก็เป็นทุกข์

  ประสพกับสิ่งไม่เป็นที่รักที่พอใจ ก็เป็นทุกข์

 เป็นต้น

  ความทุกข์ เกิด เพราะใจเราหลง ว่าสิ่งนั้นเป็นเรา เป็นของเรา เป็นตัวเป็นตนของเรา คร้า...

  ปล.

   จำมาจากพระอาจารย์ อีกทีนะคร้า....
 

[ธุลีธวัช (chai173)]

เป็นทุกข์มาก คือ เรามีลูก 1 คน เลิกรากับแฟนเก่ามานาน และคบกับแฟนคนนี้ได้ สามปีกว่า แต่เรามีลูกแล้ว
มาวันนี้ถูกบอกเลิกทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรผิด เราตามใจและเอาใจเค้าทุกอย่าง ตอนนี้ทุกข์ทรมานใจมาก ทั้งๆ ที่เค้าบอกว่ารักเรา จะแต่งงานกับเรา แต่ทำไมมันเป็นแบบนี้ คิดถึงเค้ามาก ทำใจไม่ได้ ในใจลืมเค้าไม่ได้ ต้องกลืนน้ำตาทุกวันที่มาทำงาน สภาพจิตใจแย่มากๆ..................................

รักดิ่ง....อย่าทิ้งหนู

     หลากชีพชนรักร้าง          ครัวขม
ได้ใคร่บ่มิสม                       หน่ายแท้
สุขเพียงเปลือกล้วนปม        ด้อยค่า นาแม่
รักพลาดอย่าพรากแม้        เลือดนั้นในทรวง.

                                                    ธรรมธวัช.!   





นี่หละครับวิถีโลก วิถีปุถุชน เราไขว่คว้าหาความรักครอบครัว ที่สุดเป็นเพียงภาพฝัน ความทุกข์ ณ วันนี้ คุณจิ๊บ

พิจารณาเห็นสัจธรรมแล้วอย่างไรบ้างครับ ความรักที่เที่ยงแท้ แท้จริงไม่ได้เที่ยง จากนี้ผมอยากให้คุณจิ๊บมองตน

ค้นธรรม พิจารณาเที่ยงแท้สำคัญที่ตน แก่นแท้สัจจะวิถีธรรม ตามนี้เลยครับที่ผมอยากฝากไว้ อยู่กับลูกสายใยรัก

ประคับประคองแม้เพียงสองเชื่อว่าคุณค่าความสุขมีก่อเกิดได้

[raponsan]

ผมเห็นว่า ผู้ชายไม่ได้รักเราจริง ครับ เพราะถ้ารักเราจริง เรื่องต่าง ๆ เหล่านี้จะมองข้ามไปได้ครับ

รักเขาให้พอประมาณดีกว่า นะครับ อย่าปักใจ ฝากใจให้มากไปกว่านี้เลยครับ

ธรรมะที่จะทำให้ใจสบายขึ้นในเืรื่องนี้ ก็ขอคือการเจริญสติ ระลึกถึง พระรัตนตรัยให้มากขึ้นครับ

อีกอย่าง jibjibka ( จิ๊บ ๆๆ  ต้องตามชื่อเลยครับ )

 

เห็นด้วยกับคุณ samapol ครับ ขอเพิ่มเติมว่า

ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลก ไอ้แค่ผู้ชายมันทิ้ง ปล่อยมันไปเถอะ

หาใหม่ก็ได้นี่ครับ แต่ก่อนจะหาใหม่ ขอให้คุณจิ๊บจิ๊บค่ะ สำรวจตัวเองก่อนว่า

มีข้อดีข้อเสียตรงไหน หน้าตานิสัยกริยาอาการและอื่นๆ

ดูแล้วเป็นที่รักของคนทั่วไปรึเปล่า

พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า "ที่ใดมีรัก ที่นั้นมีทุกข์"

สิ่งที่จะให้เข้าใจก็คือ "ทุกคนมีสิทธิ์โดยชอบธรรม ที่จะเลือกพ้นทุกข์หรือมีทุกข์"


ขอชื่นชมกับความเห็นของหมวยนีย์ ดูเหมือนว่า เชี่ยวชาญเรื่องนี้มาก

คุณรักหนอ เป็นคนหนึ่งที่มีประสบการณ์ น่าจะแสดงความเห็นสักนิด

อย่างไรก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณจิ๊บจิ๊บค่ะ 

[สาวิตรี]

กระจกสองด้านคะ ปัญหาอย่างนี้ ต้องดูกระจกสองด้านด้วย

  1. ต้องสำรวจที่ตัวเราด้วยนะคะ ว่าตัวเรานั้นมีข้อบกพร่อง ที่ตรงไหนบ้าง

      รวม ๆ 3 อย่างคะ

       1. รูป เช่นอ้วนขึ้นหรือป่าว แก่ลงจากเดิมมากหรือไม่ สุขภาพถดถอย เป็นต้นคะ

       2. นิสัย ดีด้วยหรือป่าว บางทีเรา ขี้งอน ขี้บ่น ขี้จุ๊ เป็นต้น

       3. ทำบุญบ้างหรือป่าว คือ บุญเก่าหมดแ้ล้ว ไม่มีบุญส่งเสริมอีก

  2. ต้องสำรวจที่ตัวผู้ชาย ว่าเขาเป็นอย่างไร

       1. อายุน้อยกว่าเรา ไม่ยอมรับคนแก่ กว่าต่อหน้าสังคม เป็นต้น

       2. เขากำลังมีคนใหม่ เป็นต้น

       3. ลูกของเราอายุเท่าไหร่ เป็นเด็กผู้ขายใช่หรือป่าวคะ เป็นต้น

  ต้องวิเคราะห์ หลายอย่างคะ