พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

รัก
ชอบ
ชัง
เกลียด
แค้น
โกรธ
เคือง
หลง
พยาบาท
เมา
 และอีกหลาย ๆ สภาวะ ที่ชักนำ คน เข้าสู่ วังวน กฏแห่งกรรม
   มีหลายเรื่องที่เรา ไม่สามารถ จะทำความเข้าใจได้ ง่าย ๆ กับคน เพราะมีสภาวะ ของใจที่ซํบซ้อน ซ่อนเงื่อน คนดีกลายเป็นคนเลว คนเลวกลายเป็นคนดี คนที่ไม่มีอะไร กลายเป็นคนร่ำคนรวย คนที่ดูเหมือนจะรวยกลายเป็นคนหนี้สินล้นพ้น คนที่ดูเหมือนจะซื่อสัตย์ กลายเป็นผู้บงการ คนที่เหมือนจะดุกลาย เป็นคนใจดี คนที่ยิ้มเวลาพูดกับเรา กับกลายเป็นผู้ที่เฉือดเฉือนเรา ให้ตกต่ำ

   อนาถแท้ วัฏจักร หลายร้อย หลายพันปี และหลายชาติ เมื่อระลึกได้แล้ว กับเห็นเหมือนเดิม คือ ภาวะของผู้ที่เกิดก็กลับมาหมักหมม มัวเมา และ อยู่ผ่านใต้กฏของกิเลส เหมือนเดิม กรรมที่ต่อยอด ก็ยังเวียนกลับไปกลับมา เห็นแล้วอนาถ น้ำตาไหล อาบแก้ม กันเป็นแก้ว ๆ แล้ว อยากถามว่า ยังไม่พออีกหรือ

   วันนี้พระสัมมาอรหัง ปรากฏแล้ว เราควรทำอย่างไร ควรเดินต่อไปในเส้นทางที่เขาเดินวนกันไปกันมา หรือว่า จะเดินออกนอกเส้นทาง แน่ละ เมื่อท่านเลือกเดินออกนอกเส้นทาง ผู้ที่อยู่ในเส้นทางก็จะหัวเราะท่าน และบอกว่า ช่างโง่เขลาเหลือเกิน ที่ทำแบบนั้น

   แต่เราขอบอกท่านทั้งหลายว่า มันเป็นสัญญาณที่องค์พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงแผ่กรุณาสู่เราแล้ว ที่ทำให้เราได้เห็นความเหน็ดเหนื่อยของการวนเวียนไปมา อย่างไม่มีสิ้นสุด ให้ถึงความสิ้นสุดนี้ได้ เมื่อท่านทั้งหลาย มีความหน่ายแม้เพียงเล็กน้อย เกิดขึ้นสิ่งที่ท่านทั้งหลายต้องรีบเติมในทันที ก็คือ สัทธา ความเชื่อต่อการตรัสรู้ของพระผู้มีพระภาคเจ้า ควรเปล่งเสียงอย่างผ่องใส่ ด้วยศรัทธาว่า พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ข้าพเจ้าขอถึงพระพุทธเจ้า เป็นที่พึ่ง และ ควรกล่าวพระนามของพระองค์ ขณะที่เรียนธรรมที่พระองค์นำมาเปิดเผย ด้วยคำว่า สัมมาอรหัง อรหัง อรหัง  และ ระลึกถึง ความเป็นเลิศของพระองค์ ด้วยคำว่า พุทโธ พุทโธ พุทโธ ร้อยครั้ง พันครั้ง หมื่นครั้ง แสนครั้ง

   เพราะนอกจากที่พึ่งอื่น อีก จากนี้ไม่มีอีกแล้วมีแต่ พระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระอริยสงฆ์เจ้า เท่านั้นที่จักเป็นที่พึ่งที่แท้จริง ของผู้ที่ปรารถนา เดินออกนอกเส้นทาง อันสาระวน อลหม่าน นี้ได้


  ถ้าท่านทั้งหลาย อ่านในส่วนนี้เข้าใจ ขอให้ท่านจงเปล่งวาจา ทั้งกาย และ ใจ ของท่าน ว่า

    พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ข้าพเจ้าขอถึงพระพุทธเจ้า เป็นที่พึ่ง ที่ระลึก

    ข้าพเจ้า จักขอถึง ความเป็น สัมมาอรหัง อรหัง อรหัง อรหัง ของพระผู้มีพระภาคเจ้า และข้าพเจ้า จักขอเปล่งคำระลึกนึกถึงคุณของพระองค์ ด้วยคำว่า พุทโธ ทุกครั้งที่เริ่มภาวนา

     ขอความเจริญในธรรมในเบื้องต้น ท่ามกลาง และ งามในที่สุด จงปรากฏเจริญขึ้นมีแก่ ข้าพเจ้า ผู้กล่าวและเปล่งวาจาว่า พุทธัง สรณัง คัจฉามิ นี้เถิด

     เจริญธรรม / เจริญพร

     

[kobyamkala]

 

อ่านแล้วซึ้งคะ ในยามเช้านี้ พระอาจารย์มามอบธรรมให้ ยามเช้า นะคะ

 

[komol]

 
 ช่วงนี้ไม่มีภาพ และ กลอน หรือ ครับ

 

[Akira]

 

[MICRONE]

 

[VongoleX]

 

[Hero]

 

[lomtong]

ผมอ่านกลับไป กลับมาหลายรอบ ๆ รู้สึกซึ้งกับผู้เขียนที่พยายาม สื่อถึง พระพุทธคุณ และ พยายามให้เรากล่าวคำถึง พระพุทธคุณ บูชา รัก และ เคารพ และ นึกถึงพระพุทธคุณ ให้มากขึ้น

   นับว่าเป็นบทความย่อ ที่ต้องพยายาม อ่าน ๆ หลาย ๆ รอบ และดูเจตนา ของผู้เขียน ว่า ต้องการสื่อเรื่องอะไร

  ใหม่ ๆ ที่อ่าน ผมมีอคติ อยู่ว่า ผู้เขียนบทความพระธรรมที่นี่ก็ไม่ต่างอะไร กับพระที่ต้องการชื่อเสียง เกรียตยศ เหมือนที่เขาทำกันอยู่ แต่พอได้อ่าน มานาน ๆ แล้ว กับไม่รู้จักผู้เขียน เลย ถึงแม้พยายามจะติดต่อ ทาง Email และ ช่องทางอื่น ๆ เลย กับเป็นว่า ผมมืดแปดด้าน ที่จะติดต่อพบกับผู้เขียน

   นี่หมายความว่าอะไร มันย้อนกลับไปตั้งคำถามว่า

   อ้าว ถ้าท่านต้องการชื่อเสียง แล้ว ทำไมติดต่อได้ยากเย็นอย่างนี้ไม่เหมือน พระรูปอื่น ๆ ที่ผมติดต่อไปก็รีบติดต่อกลับมา จนให้สงสัย

    ด้วยความนับถือครับ กับ ปณิธานปิดทองหลังพระ ของพระผู้เขียนบทความที่นี่

     

[Tumdee]

ผมอ่านกลับไป กลับมาหลายรอบ ๆ รู้สึกซึ้งกับผู้เขียนที่พยายาม สื่อถึง พระพุทธคุณ และ พยายามให้เรากล่าวคำถึง พระพุทธคุณ บูชา รัก และ เคารพ และ นึกถึงพระพุทธคุณ ให้มากขึ้น

   นับว่าเป็นบทความย่อ ที่ต้องพยายาม อ่าน ๆ หลาย ๆ รอบ และดูเจตนา ของผู้เขียน ว่า ต้องการสื่อเรื่องอะไร

  ใหม่ ๆ ที่อ่าน ผมมีอคติ อยู่ว่า ผู้เขียนบทความพระธรรมที่นี่ก็ไม่ต่างอะไร กับพระที่ต้องการชื่อเสียง เกรียตยศ เหมือนที่เขาทำกันอยู่ แต่พอได้อ่าน มานาน ๆ แล้ว กับไม่รู้จักผู้เขียน เลย ถึงแม้พยายามจะติดต่อ ทาง Email และ ช่องทางอื่น ๆ เลย กับเป็นว่า ผมมืดแปดด้าน ที่จะติดต่อพบกับผู้เขียน

   นี่หมายความว่าอะไร มันย้อนกลับไปตั้งคำถามว่า

   อ้าว ถ้าท่านต้องการชื่อเสียง แล้ว ทำไมติดต่อได้ยากเย็นอย่างนี้ไม่เหมือน พระรูปอื่น ๆ ที่ผมติดต่อไปก็รีบติดต่อกลับมา จนให้สงสัย

    ด้วยความนับถือครับ กับ ปณิธานปิดทองหลังพระ ของพระผู้เขียนบทความที่นี่

     

 เห็นด้วยครับ ของดีที่ ใคร ๆ ไม่สนใจ ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นของแจกฟรี ครับ


 

[DANAPOL]

ผมอ่านกลับไป กลับมาหลายรอบ ๆ รู้สึกซึ้งกับผู้เขียนที่พยายาม สื่อถึง พระพุทธคุณ และ พยายามให้เรากล่าวคำถึง พระพุทธคุณ บูชา รัก และ เคารพ และ นึกถึงพระพุทธคุณ ให้มากขึ้น

   นับว่าเป็นบทความย่อ ที่ต้องพยายาม อ่าน ๆ หลาย ๆ รอบ และดูเจตนา ของผู้เขียน ว่า ต้องการสื่อเรื่องอะไร

  ใหม่ ๆ ที่อ่าน ผมมีอคติ อยู่ว่า ผู้เขียนบทความพระธรรมที่นี่ก็ไม่ต่างอะไร กับพระที่ต้องการชื่อเสียง เกรียตยศ เหมือนที่เขาทำกันอยู่ แต่พอได้อ่าน มานาน ๆ แล้ว กับไม่รู้จักผู้เขียน เลย ถึงแม้พยายามจะติดต่อ ทาง Email และ ช่องทางอื่น ๆ เลย กับเป็นว่า ผมมืดแปดด้าน ที่จะติดต่อพบกับผู้เขียน

   นี่หมายความว่าอะไร มันย้อนกลับไปตั้งคำถามว่า

   อ้าว ถ้าท่านต้องการชื่อเสียง แล้ว ทำไมติดต่อได้ยากเย็นอย่างนี้ไม่เหมือน พระรูปอื่น ๆ ที่ผมติดต่อไปก็รีบติดต่อกลับมา จนให้สงสัย

    ด้วยความนับถือครับ กับ ปณิธานปิดทองหลังพระ ของพระผู้เขียนบทความที่นี่

     

 เห็นด้วยครับ ของดีที่ ใคร ๆ ไม่สนใจ ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นของแจกฟรี ครับ


 

 คุณประมาท เรื่องการภาวนาพุทโธ ในสายกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ แล้วนะครับ เพราะแท้ที่จริงการภาวนาพุทโธ ใน กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ แบ่งออกเป็น สามห้อง ให้ผลสำเร็จ ถึงขั้นพระอริยะ นะครับ ซึ่งผมไม่ถนัดในการอธิบาย ลองอ่านดูให้ดีนะครับ หรือ รอให้ท่านผู้รู้ในเว็บนี้ มาตอบ ดีกว่านะครับ

   

[drift-999]

 

[ธุลีธวัช (chai173)]

นับเนื่องแต่ ร.ศ.๑ (พ.ศ.๒๓๒๕) พระอริยะเถราจารย์รูปสำคัญในยุคนั้นมีเพียงหลวงปู่สุก ญาณวโร แห่งวัดท่าหอย (ท่าข่อยเดิม) เพียงรูปเดียวที่โดดเด่น กระทั้งได้รับการสถาปนาเป็นสมเด็จพระอริยะวงษญาณ สมเด็จพระสังฆราช ญาณสังวร ซึ่งหลวงปู่ท่านเป็นครูอาจารย์พระสังฆราชมาถึง ๗ รูป ด้วยกัน การเรียนศึกษาพระกรรมฐานมัชฌิมาเฟื่องฟูมากในยุคนั้น จวบกระทั่งพระวชิรญาณเถระ (เจ้าฟ้ามงกุฏ) ได้ตั้งสงฆ์คณะธรรมยุติมีระเบียบแบบแผนดำรงวัตรเยื่องพระรามัญ วางรากฐานแนวทางภาวนาสติปัฏฐานเยื่องอย่างพม่า แต่ถึงกระนั้นก็ยังคงมีอริยะเถราจารย์หลากหลายรูปที่เร้นศึกษาพระกรรมฐานดั่งเดิมและนำพาสืบสอนภาวนาในแนวพระกรรมฐานสันโดษมุ่งเน้นหลุดพ้นเป็นสำคัญอย่างสายวัดป่าในทุกวันนี้ แม้จะกล่าวกันในยุคกึ่งพุทธกาลกว่า ๕๐ ปีนี้ (พ.ศ.๒๕๕๗) พระกรรมฐานมัชฌิมาหาครูอาจารย์ที่จะรื้อฟื้นกล่าวสอนได้ยากมากมาก แต่แม้จะมีก็หาศิษย์ผู้จักเล่าเรียนเอาจริงก็ยากอีกเช่นกัน ผมเป็นหนึ่งในผู้อุปัฏฐากเข้าใกล้ครูอาจารย์ก็หวังปรารถนาผละโลกเอาดีในวิถีโยคาวจรบุคคลอยู่เร้นหลีกเพียรเอาดีกับพระกรรมฐานมัชฌิมาได้มากน้อยตามแต่วาสนา ผมเองก็มิใคร่ให้พระอาจารย์โดดเด่นออกตัวด้วยพอใจศึกษาเร้นอยู่เยื่องครูอาจารย์แต่เดิมมาจะดีกว่า พระศาสนามิใช่ธำรงอยู่ได้ด้วยปริยัติตราตั้งหากแต่ธำรงอยู่ได้ด้วยผู้ภาวนาปรารถนาที่จักพ้นครับ ปริยัติตราตั้งเป็นเรื่องที่ยุ่งอยู่กับโลกให้คนเขลาโขรกขูดเอาแต่กระทิข้นอัตตาตัวตนไม่วางขวางตนเอง ผู้แจ้งเห็นธรรม ผู้นั้นยลเห็นตถาคต ปฏิบัติไม่สิ้นศาสนาธำรงอยู่ตราบพระศรีอาริย์ แต่ปริยัตินี่แหละที่จะจบสิ้นตามไขยอายุครับ!

[Admax]

พุทธัง สระณัง ยาวะ นิพานัง สระณัง คัจฉามิ

[patra]

[PRAMOTE(aaaa)]

ขออนุโมทนาสาธุ

[modtanoy]

ศรัทธา ต้อง มีปัญญา นะจ๊ะ มีแต่ สัทธา ก็เหมือนวัว ถูกชักจูงไปเรื่อย ๆ อย่างนั้นดังนั้น ถ้าจะมีศรัทธา โปรดทำความเข้าใจ ในพระอริยสัจจะ สี่ให้ถ่องแท้

 

[aom-jai]

ศรัทธา ของคุณ น่าจะเป็น สัทธา ที่งมงาย มาก่อนใช่ไหมคะ

  ศรัทธา ในพระกรรมฐาน พระอาจารย์ ท่านสอนไว้ เสมอเลย หลายบท หลายตอน หลายครั้ง ว่า

    ศรัทธา มาจาก ความทุกข์ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้น ของ พระอริยสัจจะ

    ทุกข์   ศรัทธา  ปราโมทย์  ปีติ  ปัสสัทธิ  ประมาณนี้แหละ ถ้าจำไม่ผิด

  ดังนั้น ศรัทธา ในพระกรรมฐาน มัชฌิมา แบบลำดับ ย่อมประกอบด้วย อริยะมรรคมีองค์ 8 สมบูรณ์ ซึ่งก็เป็นหนึ่งในอริยสัจจะ ในลำดับ ของศรัทธา ที่ภาวนาอยู่เป็นลำดับ ของสมุทัย และเบือ้งปลาย เมื่อภาวนาถึงจุด สุดยอด ก็เป็น นิโรธ คือ เห็นตามความเป็นจริง  ย้ำว่า เห็นตามความเป็นจริง ความเป็นจริง ก็คือ สัจจะ

   การเขียนของคุณ ดูเหมือน จะไม่เข้าใจ อริยสัจจะ เลย ...

   

[nongyao]

คุณมดยังไม่เข้าใจสิ่งที่พระอาจารย์สื่อ :'(

[rainmain]

นาน ๆ จะได้เข้ามาอ่าน บทความ ท่าน ครับ