ทุกครั้งเวลาภาวนา อย่ามุ่งไปที่การทำให้ได้ในเวลา หรือ การเห็นในสภาวะ
ถ้าหากการนั่งภาวนาเราเอาแต่เรื่องเวลา หรือ การเห็นในสภาวะ ก็จะทำให้จิตเราบอด
เพราะมีความพอใจ เรียกว่า นิกันติ ต้องการเพียงแค่นั้น
ดังนั้นผู้ฝึกภาวนา ควรภาวนาเพื่อภาวนา
ภาวนาเพื่อภาวนา คืออย่างไร
ต้องถามว่า เราภาวนา เพื่ออะไร?
คำตอบ ก็คือ เพื่อความสงบแห่งจิต อันเป็นพื้นฐาน วิปัสสนาไปสู่ พระนิพพาน
ดังนั้นเมื่อเราภาวนา ควร ภาวนาเพื่อความสงบระงับ แห่งจิต
ผลของการสงบระงับแห่งจิตนั้น คือจิตที่พร้อมเพื่อการทำวิปัสสนา คือ เห็นตามความเป็นจริง
วิปัสสนา คือ เห็นพร้อมตามความเป็นจริง
พระนิพพาน จะเข้าถึงหรืออยู่ได้ ก็คือต้องตามความเป็นจริง รู้ตามความเป็นจริง เข้าใจตามความเป็นจริง
ละวางจากความเป็นจริง ไม่ยึดมั่นถือมั่นตามความเป็นจริง
ถ้าผู้ภาวนา ๆ ได้ตามนี้ก็จะถึงพร้อมด้วยการภาวนา อันนี้เรียกว่า ภาวนาเพื่อภาวนา
เจริญธรรม