นี่เป็นการนั่งแค่ 20 นาทีก็ปวดเข่าเสียแล้ว.....
ในสายปฎิบัติบางสาย....(สายหลวงพ่อธี,แม่วิ-วัดถ้ำวัว,เชียงใหม่)....เขานั่งกันเป็น3-4ชั่วโมงโน่นแน่ะ...ไม่ให้หลบเข้าไปในฌาณด้วยอีกต่างหาก...เขาให้ดู,เจ็บดูปวด,ดูใจดีดดิ้นดูการปรุงแต่งเพื่อหนีความทุกข์,ดูจนเห็นและเข้าใจการเกิดความทุกข์.....คือเผชิญกับมันตรงๆโดยไม่ปรุงโดยไม่แต่ง(ยากน๊ะ..เพราะอย่างไรเสียก็มักจะมีปรุงแต่งไม่มากก็น้อย,ไม่หลบไม่ซ่อนก็คิดเข้าข้างอัตตาอยู่บ้าง).......3-4 ชั่วโมง...
...........................................................................................
เพราะทน-อด...จึงได้ชื่อว่าอดทน.........ทุกๆความพยายามย่อมมีผลทั้งสิ้น....ตราบใดที่เหตุสมบูรณ์แล้ว(สมควรแก่เหตุ)....ผลย่อมเกิดขึ้นเสมอ.............พยายามต่อไป...........(ซาดังเงโย----)