พิมพ์

[SAWWALUK]

ทำบุญหมดตัว บ้า หรือ บ๊องส์ หรือ อะไรกันแน่.....

 นึกถึงวันหนึ่ง ดิฉันได้มีความศรัทธา ในธรรม ของพระคุณเจ้ารูปหนึ่ง แล้วด้วยความศรัทธา ที่อยากจะร่วมสร้างถาวรวัตถุ คือสร้างเจดีย์ในวันนั้น มีเงินติดอยู่ในตัว 3000 กว่าบาท เหมือนอะไรดลใจวันนั้น ทำบุญหมดตัวเลยแบบทุ่ม พอกลับถึงบ้าน ก็ยังสงสัยอยู่ว่า คนขี้เหนียวอย่างเราทำไปได้อย่างไรในวันนั้น และเย็นวันนั้น ก็ทานบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป และก็อยู่อย่างเขียม อีกเกือบ 2 อาทิตย์ กว่าเงินเดือนจะออก

 การทำบุญอย่างนี้ ได้บุญ หรือ ไม่ โดยส่วนตัวไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น แต่เมื่อนึกถึงการทำบุญในวันนั้น รู้สึกมีความสุขในบุญอย่างมากจริง ๆ เพราะว่าเป็นครั้งแรกในชีิวิตที่ทำบุญกันแบบหมดตัว

 เพื่อนๆ คิดว่า การทำอย่างนี้เป็นการโง่ หรือ บ๊องส์ หรือ บ้า หรือไม่คะ

 

[VongoleX]

สาธุ สาธุ สาธุ ครับ ใครจะไปว่า คุณ บ้าได้ครับ เพราะความศรัทธา เป็นส่วนบุคคล ถ้าหากจะมีแต่คุณ ก็ใช่ว่า
เพราะบรรดา ทั้งพระ ทั้งแม่ชี ที่มีชื่อเสียง มีเงิน ทอง มีบ้าน มีรถ แล้ว จู่ ก็สละออกไป พวกนี้ก็ เหมือนที่คุณเป็น ครับ ในครั้งพระพุทธกาล ก็มีครับ

   อนาถบิณฑิกเศรษฐี  ก็อีกผู้หนึ่งครับ ที่ทำบุญกันแบบหมดเนื้อ หมดตัว เลย นะครับ

  ดังนั้น ขึ้นชื่อว่า บุญ + ศรัทธา + ปัญญา แล้ว ชื่อว่า ทุกอย่างเป็นเรื่องเล็ก

  นี่ยังไม่นับ พวก สละ ชีวิต อัวยวะ อีกเลยนะครับ

  ถ้าคิดง่าย ๆ ตอนเรามาก็ไม่มีอะไร มานอก จาก ร่างกาย และ จิต

  ตอนเราไป ก็ยังต้องทิ้ง กาย ไว้ในโลกนี้เลยนะครับ


 

[ธุลีธวัช (chai173)]

ผมไม่ใช่บ้า แต่กล้าทำ



ถ้าคุณน้องเสาวลักษณ์บ้า ผมนี้ไม่บ้ากว่าเหรอครับ ทำบุญแบบหมดตัวจนเป็นเรื่องปกติอยู่บ่อยๆ เพราะผมนั้นผิดหวัง

อยู่บ่อยๆจึงวางเฉยกับสิ่งที่มีแม้มันมีค่าเพียงเพื่ออิ่มไปมื้อหนึ่งวันหนึ่งแล้วหาค่าอะไรเล่ากับชีวิตนี้เดินจกกระเป๋าไส้

แห้งคิดเสียเพียงว่าไม่มีอะไรเป็นของเรา คุณค่าของชีวิตมันอยู่ที่อะไร เมื่อไม่มีมันก็ยังเป็นคนอยู่ได้ อยู่อย่างที่รู้จัก

ให้ แม้วันนี้จะหาน้ำใจ(รัก)จากใครไม่ได้เลย



http://www.promdeva.com/HoraItemDetail.asp?ItemID=726&pageno=2

[บุญเอก]

คุณแน่มาก ครับ ที่ กล้า ทำอย่างนี้ ผมเสียอีกเป็นผู้ชาย ยังคิดมากเลยครับในเรื่องการทำบุญ
แต่ไม่ค่อยคิดในวง.....ถ้าเป็นในวง กล้าเสียครับ... เฮ้อ อย่างผมนี้ ถึงจะเรียกว่า บ้าครับ...


อนุโมทนา ด้วยครับ

 

[raponsan]

อนาถปิณฑิกเศรษฐี
เอตทัคคะในฝ่ายผู้เป็นทายก

อนาถบิณฑิกเศรษฐี เกิดในตระกูลมหาเศรษฐี ในเมืองสาวัตถี บิดาชื่อว่า “สุมนะ”
มีทรัพย์สมบัติมากมายมหาศาล เมื่อเกิดมาแล้วบรรดาหมู่ญาติได้ตั้งชื่อให้ว่า “สุทัตตะ” เป็น
คนมีจิตเมตตาชอบทำบุญให้ทานแก่คนยากจนอนาถา

ฯลฯ......ฯลฯ..........ฯลฯ

อนาถบิณฑิกเศรษฐีสร้างวัดถวาย
อนาถบิณฑิกเศรษฐี ได้ช่วยอังคาสถวายภัตตาหารแด่พระบรมศาสดาและพระภิกษุ
สงฆ์ ครั้นเสร็จภัตตากิจแล้วก็ได้กราบทูลอาราธนาพระบรมศาสดาเพื่อเสด็จไปประกาศพระ
ศาสนายังเมืองสาวัตถี พร้อมทั้งกราบทูลว่า จะสร้างพระอารามถวายเมืองสาวัตถีนั้น พระบรม
ศาสดาทรงรับอาราธนาตามคำกราบทูล

อนาถบิณฑิกเศรษฐี รู้สึกปราบปลื้มปีติยินดีเป็นอย่างยิ่ง รีบเดินทางกลับสู่กรุงสาวัตถี
โดยด่วน ในระหว่างทางจากกรุงราชคฤห์ถึงกรุงสาวัตถี ระยะทาง ๕๔ โยชน์ ได้บริจาคทรัพย์
จำนวนมากให้สร้างวิหารที่ประทับเป็นที่พักทุก ๆ ระยะหนึ่งโยชน์ เมื่อถึงกรุงสาวัตถีแล้วได้
ติดต่อขอซื้อที่ดินจากเจ้าชายเชตราชกุมาร

โดยได้ตกลงราคาด้วยการนำเงินปูลาดให้เต็มพื้นที่ตามที่ต้องการ
ปรากฏว่าเศรษฐีใช้เงินถึง ๒๗ โกฏิ เป็นค่าที่ดิน และอีก ๒๗ โกฏิ เป็นค่าก่อ
สร้างพระคันธกุฏีที่ประทับของพระบรมศาสดา และเสนาสนะสงฆ์ รวมเป็นเงินทั้งสิ้น ๕๔
โกฏิ แต่ยังขาดพื้นที่สร้างซุ้มประตูพระอาราม ขณะนั้น เจ้าชายเชตราชกุมารได้แสดงความ
ประสงค์ขอเป็นผู้จัดสร้างถวาย โดยขอให้จารึกพระนามของพระองค์ที่ซุ้มประตูพระอาราม ดัง
นั้นพระอารามนี้จึงได้ชื่อว่า “เชตวนาราม”


เศรษฐีทำบุญจนหมดตัว
เมื่อการก่อสร้างพระอารามเสร็จแล้วได้กราบทูลอาราธนาพระบรมศาสดาพร้อมด้วย
พระภิกษุสงฆ์เสด็จเข้าประทับจัดพิธีฉลองพระอารามอย่างมโหฬารนานถึง ๙ เดือน (บางแห่ง
ว่า ๕ เดือน) ได้จัดถวายอาหารบิณฑบาตอันประณีตแก่พระบรมศาสดาและพระภิกษุสงฆ์ เมื่อ
พิธีฉลองพระอารามเสร็จสิ้นลงแล้วได้กราบอาราธนาพระภิกษุจำนวนประมาณ ๒๐๐ รูป ไป
ฉันภัตตาหารที่บ้านของตนทุกวันตลอดกาล

อนาถบิณฑิกเศรษฐี ทำบุญโดยทำนองนี้ ทั้งให้ทานแก่คนยากจน และการถวายทาน
แด่พระภิกษุสงฆ์ จนกระทั่งทรัพย์สินเงินทองที่เก็บสะสมไว้ลดน้อยลงไปโดยลำดับ ทรัพย์ที่
หาได้มาใหม่ก็ไม่เท่ากับจ่ายออกไป ภัตตาหารที่จัดถวายพระภิกษุสงฆ์ก็ลดลงทั้งคุณภาพและ
ปริมาณ จนที่สุดข้าวที่หุงถวายพระก็จำเป็นต้องใช้ ข้าวปลายเกวียน กับข้าวก็เหลือเพียงน้ำ
ผักเสี้ยนดอง ตนเองก็พลอยอดอยากลำบากไปด้วย

ถึงกระนั้นเศรษฐีก็ยังไม่ลดละการทำบุญถวายภัตตาหารแก่พระภิกษุสงฆ์ได้แต่กราบเรียนให้
พระภิกษุสงฆ์ทราบว่า ตนเองไม่สามารถจะจัดถวายอาหารอันประณีตมีรสเลิศเหมือนเมื่อก่อนได้
เพราะขาดปัจจัยที่จะจัดหา   พระภิกษุสงฆ์ที่เป็นปุถุชนก็พากันไปรับอาหารบิณฑบาต
ที่ตระกูลอื่นที่ถวายอาหารมีรสเลิศกว่า

เศรษฐีขับไล่เทวดา
ขณะนั้นเทวดาตนหนึ่งผู้เป็นมิจฉาทิฎฐิ ซึ่งสิงสถิตอยู่ที่ซุ้มประตูบ้านของท่าน
อนาถบิณฑิกเศรษฐี ไม่เลื่อมใสพุทธศาสนา เบื่อระอาที่พระภิกษุสงฆ์เดินรอดซุ้มประตูเข้าออก
ทุกวัน เพราะในขณะที่ภิกษุสงฆ์เดินรอดซุ้มประตูนั้นตนไม่สามารถจะอยู่บนซุ้มประตูได้ เมื่อ
เห็นเศรษฐีกลับกลายมีฐานะยากจนลงเพราะทำบุญแก่พระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา จึงปรากฎ
กายต่อหน้าท่านเศรษฐีกล่าวห้ามปรามให้เศรษฐีเลิกทำบุญเสียเถิด แล้วทรัพย์สินเงินทองก็จะ
เพิ่มพูนขึ้นเหมือนเดิม ท่านเศรษฐีจึงถามว่า

“ท่านเป็นใคร ?”
“ข้าพเจ้าเป็นเทวดาผู้สิงสถิตอยู่ที่ซุ้มประตูเรือนของท่าน”
“ดูก่อนเทวดาอันธพาล เราไม่ต้องการเห็น ไม่ต้องการฟังคำพูดของท่าน ขอท่านจง
ออกไปจากซุ่มประตูเรือนของเรา อย่ามาให้ข้าพเจ้าเห็นอีกเป็นอันขาด”

เทวดาตกใจ ไม่สามารถจะอยู่ที่ซุ่มประตูเรือนของเศรษฐีได้อีกต่อไป กลายเป็นเทวดา
ไร้ที่สิงสถิต ได้รับความเดือดร้อนอย่างหนัก เข้าไปหาเทวดาผู้มีศักดิ์สูงกว่าตนให้ช่วยเหลือ
แต่ไม่มีเทวดาองค์ใดจะสามารถช่วยได้ เพียงแต่บอกอุบายให้ว่า “ทรัพย์เก่าของเศรษฐีจำนวน
๘๐ โกฏิ ซึ่งใส่ภาชนะฝังไว้ที่ริมฝั่งแม่น้ำถูกน้ำเซาะตลิ่งพังจมหายไปในสายน้ำ ท่านจงไปนำ
ทรัพย์เหล่านั้นกลับคืนมามอบให้ท่านเศรษฐี แล้วท่านเศรษฐีก็จะหายโกรธยกโทษให้ และ
อนุญาตให้อยู่อาศัยที่ซุ้มประตูบ้านดังเดิมได้”

เทวดาทำตามนั้น ได้นำทรัพย์เหล่านั้นมามอบให้เศรษฐีด้วยอำนาจฤทธิ์เทวดา เมื่อ
เศรษฐียกโทษให้แล้วได้อยู่ ณ สถานที่เดิมของตนสืบไป


ต้นแบบการทำบุญอุทิศให้ผู้ตาย
พุทธบริษัทผู้ใฝ่บุญนั้น ย่อมปรารภเหตุเล็ก ๆ น้อย ๆ ขึ้นมาเป็นเรื่องทำบุญได้เสมอ
เช่นเรื่องของอนาถบิณฑิกเศรษฐี นี้ วันหนึ่งหลานของท่านเล่นตุ๊กตาที่ทำจากแป้งแล้วหล่นลง
แตก หลานร้องไห้ด้วยความเสียดายตุ๊กตา เพราะไม่มีตุ๊กตาจะเล่น ท่านเศรษฐีได้ปลอบโยนหลานว่า

“ไม่เป็นไร เราช่วยกันทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ตุ๊กตากันเถิด” ปรากฏว่าหลานหยุด
ร้องไห้ รุ่งเช้า ท่านจึงพาหลายช่วยกันทำบุญเลี้ยงพระแล้วกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลไปให้ตุ๊กตา
ข่าวการทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ตุ๊กตาของท่านเศรษฐี แพร่ขยายไปอย่างรวดเร็ว

ประชาชนชาวพุทธบริษัททั้งหลาย เห็นเป็นเรื่องแปลกและเป็นสิ่งที่ดีที่ควรกระทำ ดังนั้นเมื่อ
ญาติผู้เป็นที่รักของตนตายลงก็พากันทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เหมือนอย่าที่ท่านเศรษฐีกระทำ
นั้น และถือปฏิบัติกันอย่างแพร่หลายสืบต่อมาจนถึงปัจจุบัน

ฯลฯ......ฯลฯ..........ฯลฯ

ที่มา http://www.84000.org/one/3/02.html
ขอบคุณภาพจากwww.pantip.com,www.dmc.tv

[ยุวธิดา]

นานาจิตตัง แล้ว แต่คนจะคิด ที่สำัคัญอยู่ที่เรา เมื่อเราได้ทำลงไปแล้ว สิ่งสำคัญที่สุด อย่าเดือดร้อนใจเพราะการทำในภายหลังที่ทำ ก็ใช้ได้คะ

  ดิฉัน เป็นผู้หนึ่ง ที่ใจบังไม่ถึงพออย่างคุณ sawwalak คะ เพราะเวลาทำก็ยัง ต้องแบ่งไว้ด้วยคะ คือจะนึำกถึงความพอดีในการทำ เพราะเคยได้ฟังมาว่า ทำบุญ 1 บาท อาจจะได้บุญมากกว่า 10 บาท คะ

  อยู่ที่ใจของเราตอนนั้น ทำเพื่ออย่างไร

    เคยฟังพระสอนไว้ว่า

      ทำบุญอาบโคลน  ทำแล้วอยากได้ผลตอบแทน มากกว่าที่ทำ

      ทำบุญอาบน้ำหอม ทำแล้วอยากมีชื่อเสียง ให้คนอื่น ชม

      ทำบุญอาบน้ำ ทำแบบคนที่มีความศรัทธา ชำระจิตให้พ้นจากกิเลส

   ก็ประมาณนี้ นะคะ



   

[TC9]

เศรษฐีขับไล่เทวดา

แสดงให้เห็นว่า พระโสดาบัน มีอำนาจมากกว่าเทวดา สามารถขับไล่เทวดา ที่ขวางบุญ ขวางกุศลได้

เรื่องนี้ น่าคิด สำหรับคนที่คอยแต่หวังพึ่งเทวดา กันอยู่

 อยากให้ คุณปุ้ม ลงเรื่อง เต็ม ของอนาถปิณฑิกเศรษฐี ให้อ่านกันสักกระทู้ นะครับ

เพราะเมื่ออ่านประวัติโดยย่อ รู้สึกเลื่อมใสใน อริยะอุบาสกท่านนี้มากเป็นพิเศษ ทันที ครับ


 ขอบคุณ กระทู้เรื่องนี้ มีเนื้อหา ดีๆ ให้อ่าน

   

[ธุลีธวัช (chai173)]

ด้วยความศรัทธา ที่อยากจะร่วมสร้างถาวรวัตถุ วันนั้นมีเงินติดตัว 3000 กว่าบาท เหมือนอะไรดลใจทำบุญหมดตัวเลย แต่เมื่อนึกถึงการทำบุญในวันนั้น รู้สึกมีความสุขในบุญอย่างมากจริง ๆ

เพื่อนๆ คิดว่า การทำอย่างนี้เป็นการโง่ บ้า หรือไม่ คะ

http://www.youtube.com/watch?v=nfBpXzmHt9o

     รศ.ดร.กฤษดาวรรณ หงศ์ลดารมภ์

จากแรงศรัทธาที่มีต่อศาสนาพุทธในทิเบต กลายเป็นแรงบันดาลใจให้ รศ.ดร.กฤษดาวรรณ หงส์ลดารมภ์ อุทิศตัวในการศึกษาวัฒนธรรม ศาสนาและภาษาทิเบตอย่างลึกซึ้ง จนเป็นผู้หญิงไทยคนแรกที่ร่วมสืบสานวัฒนธรรมโบราณของชาวทิเบตด้วยการ กราบแบบอัษฎางคประดิษฐ์ คือ การเดิน 3 ก้าว แล้วก้มกราบพื้นดินตลอดระยะทางกว่า 80 กิโลเมตร ซึ่งเรื่องราวการเดินทางเข้าสู่พระพุทธศาสนาธิเบต และ การปฎิบัติธรรมของเธอถูกถ่ายทอดผ่านหนังสือ “ชีวิต และ ศรัทธา”



http://www.thaipr.net/keywordnews.aspx?keyword=%E0%B8%A1%E0%B8%B9%E0%B8%A5%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B2

[ธุลีธวัช (chai173)]

     รศ.ดร.กฤษดาวรรณ หงศ์ลดารมภ์

http://www.youtube.com/watch?v=DHr5yIsj9fU

http://www.thaipr.net/keywordnews.aspx?keyword=%E0%B8%A1%E0%B8%B9%E0%B8%A5%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B2

[fan]

ชายวิกลจริต"

 

เขาร้องเพลงยิ้มร่าบ้าหัวเราะ

เดินลัดเลาะไปตามบาทวิถี

เศษอาหารจากขยะเลี้ยงชีวี

ให้เป็นที่เวทนาเมตตาชน

.

จากเช้าสายบ่ายเย็นคนเห็นอยู่

แต่ไม่รู้มาจากไหนใครจะสน

บ้าร้องเพลงยังดีกว่าทำร้ายคน

บ้าหลุดพ้นสังคมทรามที่ลามโลม


แต่บ้าหนึ่งอันตรายได้ลี้หลบ

ยังไม่จบขบไม่หยุดจุดไฟโหม

บ้าอยากเป็นเนโรเผากรุงโรม

บ้าประโคมข่าวบ้าๆบ้าเกินทน


บ้าวิกลจริตติดอำนาจ

ทำลายชาตินำพาความสับสน

บ้าร้องเพลงแต่ก็ร้องด้วยเหลี่ยมกล

บ้าสองคนบ้าไม่เหมือนต่างเรื่องราว

ขอบคุณกลอนจากเว็บ
http://www.oknation.net/blog/navapap/2009/11/05/entry-1

[ก้านตอง]

บ้า อย่างคุณ sawwalux  หรืออย่าง คุณ ธรรมธวัช

 บ้าอย่างนี้ อยากให้มี เยอะ ๆ มาก ๆ คะ ที่สำคัญ บ้าอย่างนี้ หาได้น้อย มากคะ

อันที่จริงจะบอกว่า บ้า หรือ ไม่  ( ส่วนตัวก็ขอบอกว่าไม่ได้บ้า นะคะ )

เพราะ เป็นผู้เสียสละ กิเลส และทำนุบำรุง พระพุทธศาสนา สาธุ สาธุ สาธุ

 

[เด็กวัด]

อย่างนี้ไม่เรียกว่า บ้า ครับ แต่เรียกว่า ผู้มีความศรัทธาสูง ครับ

ส่วนพวกที่บ้า ก็พวกบ้า กิเลส บ้าตัณหา บ้ามัวเมา พวกนี้แหละครับที่เรียกว่า บ้า

บ้าอำนาจ บ้าทำลาย พวกนี้เรียกว่า บ้า

  ดูอย่าง กัดดาฟี สิครับ นี่แหละบ้า มหาบ้า เลยครับ

 

[indy]

ให้ลองทบทวนอารมณืของเราตอนทำบุญตอนนั้น กับอารมณ์ตอนนี้ว่าเป็นยังไง
ตรงนี้จะได้สอนเราเองให้เกิดปัญญา ว่าเป็นยังไง  ผมว่าคุ้มนะ
ขออนุโมทนาด้วยครับ

[winyuchon]

 คนที่มีศรัทธา เมื่อได้สร้างกุศล แล้ว ผลบุญย่อมอำนวยอวยชัย ให้ได้รับทางจิตใจก่อนเป็นเบื้องต้น
ความอิ่มใจนั้น ก็จะบอกตัวเองว่า เราไม่ได้โง่ แล้วเป็นผลบุญที่ไม่ลืมเลย

  หากยมทูตถามว่า เจ้าได้ทำบุญอะไรมา ก็จะตอบได้ทันทีด้วยความอาจหาญว่า ข้าพเจ้าได้ทำบุญอย่างนี้มา

 ดังนั้น ผลบุญนี้วัดกันที่ศรัทธาครับ ( เลื่อมใส + ปัญญา ) ส่วนเรื่องจำนวนนั้นเป็นกำลังใจครับ ( ใจถึง )

อนุโมทนาด้วยครับ ไม่มีใครที่จะใจถึงอย่างนี้ได้่ง่าย ๆ แล้วนะครับ

สาธุ

 

[kindman]

ยังมีคนแบบนี้อีกหรือในโลกนี้