พิมพ์

[นาตยา]

พูดถึงศีล ข้อ 4 โดยส่วนตัวก็มีความตั้งใจ สมาทาน และปฏิบัติมิให้ด่างพร้อย

แต่พอถึงสถานการณ์ จริง ๆ แล้วเราก็ยังต้องพูดโกหก อีกเช่น

 เมื่อวาน ไปงานศพพ่อเพื่อน ซึ่งมีอายุ 92 ปี ( ก็อายุมาก นะคะ )

  แต่เมื่อไปถึงเพื่อน ก็พูดปลอบใจ้เพื่อนกันให้สบายใจ

   คุณตา ไปดีแล้ว  ซึ่งจริง ๆ ก็ไม่รู้ว่า คุณตาไปดีหรือป่าว

 แต่พูดแล้วเพื่อนสบายใจ


  เมื่อวานแม่ถามว่า น้องยังกินเหล้าอยู่หรือป่าวลูก แม่ถามมาด้วยความเป็นห่วง

  ตอบแม่ไปว่า เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นไปกินเหมือนเมื่อก่อน  ทั้ง ๆ ที่เมื่อวานก็รู้ว่า น้องชวนพวกไปกินกันวันศุกร์

 นี่แหละหนา อยากจะรักษาศีล แต่ถ้าพูดไปแล้วขณะนั้น ทำให้คนอื่นไม่สบายใจ ก็เลยรักษาไม่ค่อยได้ข้อนี้


 อยากจะถามว่า ในโลกนี้ มีคนที่พูดความจริงทุกวินาทีหรือไม่

     

[tcarisa]

                   พูดมาก    เสียมาก
                  พูดน้อย    เสียน้อย
                  ไม่พูด      ไม่เสีย
                  นิ่งเสีย      โพธิสัตว์

[ครูนภา]

พิจารณาให้ดี

เอาแค่ เราพูดความจริง ที่ว่า ย่อมเป็นธรรมดาที่

เราย่อมมี ความแก่ ความเจ็บ ความตาย และ พลัดพลากจากสิ่งที่รัก

เป็นต้น

มนุษย์คนเรา ก็ยังยากที่จะเชื่อได้อย่างปลงใจว่า เราอยู่ภายใต้กฏแห่งธรรมชาติ นั้น ๆ

หากเราเชื่อเช่นนั้นจริงๆแล้ว เราคงไม่ทุกข์ใจ เมื่อ ต้องประสบสิ่งเหล่านั้น

แต่ความจริงมันกลายเป็นสิ่งที่โหดร้าย และนำมาซึ่งความทุกข์ รบกวนจิตใจของเรา

เพราะ ไม่ใช่สิ่งที่ต้องการ ฉันไม่ต้องการอย่างนี้ ฉันไม่อยากทุกข์อย่างนี้

แม้ปากจะบอกว่าเชื่อ แต่ภายใต้จิตสำนึกยังไม่อยากจะ "เชื่อ" เช่นนั้น
เพราะ มันไม่่สอดคล้องกับ ทัศนคติ ความคิด อารมณ์ ความต้องการ
ที่มันตกผลึก และจมอยู่ในเบื้องลึกของจิตใจ

 ดังนั้นการศึกษาหลักธรรม ก็คือ การยอมรับความจริงให้มากขึ้น

 การพูดจริง ก็พูดได้บางครั้ง เพราะการพูดจริง บางครั้ง ก็เหมือนที่จะทำให้คนอื่นแตกแยกได้

 และรักษาความสงบ ของใจได้

  เหมือนครอบครัว หนึ่งที่ดิฉันเห็นมา

  คุณสามี เป็นคนขยัน ทำมาหากิน เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ แต่อยู่มาวันหนึ่งก็ไปพบรักกับสาวคนหนึ่ง

 จนได้เสียกันเป็นเมียน้อย แต่อยู่อีกบ้าน เพราะความที่เมียน้อยมีลูกขึ้นมากำลังตั้งครรภ์ ก็เลยมาปรึกษา

 ดิฉันว่า ทำอย่างไรอยากให้ครอบครัว อยู่ร่วมกันได้ ดิฉันก็แนะนำให้ไปพูดความจริง กับเมียหลวง

 เพราะเห็นทุกคนก็อยู่อย่างมีความสุขเมียหลวง น่าจะยอมรับเรื่องนี้ได้

  ถัดจากวันที่ดิฉันแนะนำไปนั้น ปรากฏว่า คุณสามีก็อาศัยจังหวะที่เมียหลวงอารมณ์ดี ก็บอกเรื่อง เมียน้อยไป

เท่านั้นแหละคะ  ก็เกิดเรื่อง เมียหลวงคิดมาก และทะเลาะกับสามี มีการทำลายเข้าของกันด้วย และยื่นคำขาด

ให้เลิกกับเมียน้อย ฝ่ายสามีนั้นก็พยายามรอมชอมกัน จนบ้านนี้ตั้งแต่วันนั้นมาก็ได้ยินเสียง เมียหลวงอาละวาด

ทำลายเข้าของทุกวัน สงสารลูก 3 คนของเธอจังต้องเห็นแม่เป็นมารอย่างนั้น ในที่สุดก็มีการไปตบตีเมียน้อย

ทำร้ายร่างกายกัน นี้ละหนา ความหึงหวง เป็นพิษ เป็นภัย คุณสุภาพบุรุษต้องคิดให้รอบคอบ

 ผลสุดท้ายของครอบครัวนี้ ผัวก็หนีไปบวช เมียหลวงก็ถูกทอดทิ้ง เมียน้อยก็ถูกทอดทิ้ง ลูกทั้ง 4 คน ก็ถูกทอดทิ้ง ครอบครัวแตกกระสานซ่านเซ้น ไปคนละทิศ คนละทาง ก็ดีใจอยู่เหมือนกันว่า ลูกทั้ง 4 คนของ คุณพ่อท่านนี้

เป็นคนดีโตมาเป็นคนมีชื่อเสียง ลูกชายคนโต ทำงานบริษัทเป็น วิศวกร ลูกชายคนที่สอง ก็ทำงานบริษัท

ลูกสาว คนเล็กก็เป็นพยาบาล นำแม่มาเลี้ยง ( เมียหลวง ) ส่วนลูกจากเมียน้อย เป็นลูกชาย ก็ได้เป็น นายร้อยทหาร ในความอุปถัมภ์ของนายทหารคนหนึ่ง รับเด็กไปเลี้ยงจากการฝากฝังของพระที่เป็นพ่อ

ดิฉันเสียใจ จัง และ เสียใจ มาก ๆ  เพราะว่า ครอบครัวต้องแตกแยกเพราะการแนะนำที่ดิฉันแนะนำเมื่อ 15 ปีก่อน

ปีนี้ ดิฉันก็หลัก 4 ขึ้นไปแล้ว

  ผลของการพูดจริง อาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิด นะ ถ้าอีกฝั่งไม่ได้เป็นฝั่งที่อยู่ในธรรม การพูดจริง อาจจะเป็นการพูดร้ายไปก็ได้

   :'(

[เจมส์บอนด์]

ภาษิตที่ได้ยินในละครครับ

    ความจริง เป็นสิ่ง ไม่ตาย

    แต่คนพูด ความจริง นั้น มักจะตายก่อน


ทำไมภาคใต้ โจรใต้ยัง ดำเนินกิจกรรมได้อยู่เรื่อย ๆ ครับ

ก็เพราะคนที่จังหวัดนั้น ไม่พูดความจริง ครับ การปกป้องพวก การกลัวภัย ที่จะเกิดกับตน นั้นเป็นสิ่งที่ทำให้

ไม่สามารถพูดความจริงได้

 

[ธุลีธวัช (chai173)]

ครวญใคร่ให้หมายธรรม

     จริงเท็จเป็นสัตย์นั้น           ครวญธรรม
อย่าเที่ยวพร่ำเป็นกรรม         หน่วงด้วย
ใครอื่นจักน้อมนำ                ยากหยั่ง นาท่าน
หมายใคร่บุญขุ่นม้วย         เรื่องนี้อุทาหรณ์.

                                                   ธรรมธวัช.!

[sompong]

การพูดโกหก บางครั้ง ก็มีความจำเป็น ตอนผมออกหน่วยบางครั้ง ก็พูดโกหกให้คนไข้สบายใจ นะครับ

ดังนั้นคนเราอาจจพูดโกหกกันเป็นประจำ

  เช่น ภรรยา ถาม สามีว่า ฉันสวยไหม ?

   ถ้าตอบตามความจริง ก็เธอก็ยายแก่หนังเหี่ยว แล้วจะไปสวยอย่างไร

  ตอบอย่างนี้ก็เป็นเรื่อง นะครับ เพราะจะเรียกว่า วาจาไม่สร้างสรรค์ครับ

 ดังนั้น การอยู่ในสังคม จำเป็นต้องมีศิลปะในการพูดด้วยนะครับ เหมือนอาจจะต้องโกหก แต่ ถ้าโกหก แล้ว

เขามีความสุข ก็โกหกเุถอะครับ

  ที่จริง ที่พูดมานั้นก็แสดงความคิดเห็นว่าสังคมเราทุกวันนี้ ยังต้องการคนดี อยู่นะครับ

   คนที่รู้สภาวะ ควรพูด ไม่ควรพูด ผมว่า เป็นศิลปะการพูดครับ