เป็นหัวข้อที่ อึดอัดลำบากในการตอบเหมือนกัน เพราะการที่เราถูกวิจารณ์ ต่อว่า ด่า ทำร้าย กายและจิต จะไม่ให้โกรธเคืองขึ้นมาได้นี้ ต้องเป็นระดับของพระอนาคามี เป็นต้นไปเท่านั้น ที่จะไม่มี ปฏิฆะ ขัดเคืองเกิดขึ้นได้
แต่สำหรับ ปุถุชน อย่างเราๆ นั้น ก็มีข้อแนะนำดังนี้ นะครับ
1. นับ 1 ถึง 100 ก่อนะครับ และ ออกจากสถานที่ตรงนั้น ก่อนที่ภูเขาไฟ ( อารมณ์ )จะประทุขึ้นมา
2. เืมื่อ นับครบแล้ว หลีกออกมาแล้วใจไม่สงบ ให้เดินไปหา กัลยาณมิตร ที่เราคิดว่าจะช่วยได้
3. ถึงอย่างไร กัลยาณมิตร ก็อาจจะมีกำลังไม่พอ พึงตรงไปยังสถานที่ศักดิสิทธิ์ เช่นห้องพร อุโบสถ วิหาร
และนั่งสงบ ๆ มองพระพุทธรูป ไปเรื่อย ๆ ( น้ำตาอาจจะไหลได้ เพราะน้อยเนื้อต่ำใจ กับความโชคร้าย ) แนะนำถ้าจะร้องไห้แล้วสบายใจ ก็ขอให้ร้องเสียเถิดครับ ต่อหน้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่ใช่รอ้งไห้ ให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ มาเห็นใจนะครับ แต่ผมคิดว่าน่าจะทำให้สบายใจได้ นะครับ
4. เมื่อใจสงบระงับ เพียงพอแล้ว ก็นั่งกำหนดจิต หายใจเข้า ภาวนา พุท และ หายใจออก ภาวนาว่า โธ
5. เมื่อออกจากการทำสมาธิ ก็ให้แผ่เมตตาให้กับเทวดาประจำกายของเราเสียนะครับ ไม่ต้องแผ่ไปใครมาก
6. เสร็จแล้วก็มานั่งลำดับ ความผิดพลาดกับ กุศล อกุศล ดูว่าสิ่งที่เราทำลงไปนั้นเป็นสิ่งที่เป็นกุศล หรือ อกุศล เพื่อมาตรวจสอบตนเอง ถ้ารู้แล้วว่าเป็น อกุศล ( คือทำชั่ว ) ก็ให้เลิกเสียนะครับ ถ้าเป็น กุศล ( ทำดี ) ก็ขอให้ฮิดสู้ ทำดี ต่อไปครับ
ด้วยใจที่เคารพในธรรม ของนักสู้ในธรรมครับ
ส่วนมากชาวธรรม จะโดนเบียดเบียนเสมอนะครับ ไม่รู้เพราะอะไร คนดีต้องตกระกำลำบาก ไม่มีที่อยู่ผมเห็นมากมากแล้ว ครับ ยิ่งนิ่งเฉย ยิ่งถูกเบียดเบียน