พิมพ์

[pakorn]

ผมเริ่ม เรื่องแบบนี้ทุกคนคงจะเห็นว่า แล้วฝันเป็นจริงไม่ดีหรือ
---------------------------------------------
เรื่องนี้ ผมไม่กล้าเล่าให้ในครอบครัวฟัง โดยเฉพาะแฟนผม แต่ขอเล่าที่นี่ก็แล้วกัน 5555
----------------------------------------------------------------------

เมื่อเดือน ที่แล้ววันที่ 5 ม.ค. 53 พึ่งผ่านมาหมาด ๆ ผมได้มาเรียนกรรมฐานกับพระอาจารย์ ที่วัดแก่งขนุน
---------------------------------------------------------------------------------
ปรากฏว่า ผมนั่งกรรมฐาน ได้ดีกว่าเดิม เพราะท่านสอนแบบตัว ต่อ ตัว จริง ๆ ท่านสอนแบบที่ผมเห็นแล้ว
ก็มานั่งนึกว่า ยังมีพระอาจารย์ ที่ยังสอนแบบจริง ๆ จัง อย่างนี้อีกหรือนี่ เคารพท่านจริง ๆ

หลังจากผมได้ปฏิบัติ พระกรรมฐาน ไปประมาณ หนึ่งอาิทิตย์ ผมก็มักจะฝันอะไรแปลก ๆ อยู่พอนำมาเล่าให้
พระอาจารย์ฟังท่าน ก็บอกว่าอย่าไปตื่นเต้นกับเรื่องพวกนี้ จนกระทั่งวันที่ 15 ม.ค. 53 ผมก็ฝันอีก ผมฝันดังนี้
---------------------------------------------
ผมฝันว่า ตัวผมเองได้ไปปรากฏ อยู่บนบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งใหญ่โตมาก ผมมองดูก็จำได้ว่าเป็นบ้านของคนรักเก่าผม
ที่ผมเคยรักเธอเมื่อครั้งยังเป็นวัยรุ่น
     ผมอายุน้อยกว่าเธอสิบปี เราเคยสัญญากันไว้ว่า จะครองรักด้วยกัน ถ้าหากเราไม่ได้ครองรักร่วมกัน จะไม่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง แต่งงานหรือมีคู่ครอง ปรากฏว่าชีวิตผมหลัีงจากได้เข้ารับราชการทหารแล้ว ผมก็นั่งนึกถึงผู้หญิงคนนี้ จนปล่อยให้อายุปาไปถึง 27 ปี ฝ่ายหญิง ก็ 37 ปีผมทราบข่าวมาว่าเธอยังไม่แต่งงานเลย แต่เราทั้งคู่ ก็ถูกกีดกันเนื่องด้วยผมมีฐานะยากจน ฝ่ายหญิงนั้น พ่อแม่เป็นเจ้าของกิจการในตอนที่ผมอายุ 29 ปี ผมเลยตัดสินใจแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน และก็ส่งการ์ดแต่งงานไปให้เธอ เพื่อให้เธอรับทราบ จะได้ไม่ต้องรอผม เธอก็ใส่เงินส่งคนนำมาให้ผมในวันแต่ง ผ่านไปจากวันนั้นจนมาถึงวันนี้ 20 ปีพอดี ผมมีอายุ 50 ปี ส่วนเธอก็มีอายุ 60 ปี

วันนี้ความฝัน ของผมก็ผุดขึ้นมาทั้ง ๆ ที่ไม่เคยฝันถึงเธอมาเลย 16 ปี แต่วันนี้ผมฝันเห็นเธอ
กำลังนั่งรอผม บนเตียงในบ้านเธอ ในสภาพที่ในฝัน เราเป็นหนุ่ม เป็นสาว ทั้งคู่
เนื้อหาของความฝัน นั้นผมเห็นเพื่อน ๆ ผมต่าง ๆ ที่ล้ม หาย ตาย จากกันไป ยืนอยู่รอบเตียงเธอ

ตอนเช้าผมจึงไปที่วัด ถามพระอาจารย์ ว่าความฝันนี้มีเหตุอะไร ?
พระอาจารย์ ถามผมกลับว่า ยังจำบ้านโยมสีกา ได้หรือป่าว ? ผมบอกว่าจำได้ครับ
พระอาจารย์ บอกผมว่า นั่นโยมก็ควรจะไปเยี่ยมหาสีกา ผู้นั้นบ้าง

ผมออกจากวัดมา ก็มานั่งนึกว่าจะเอายังไงดี ในที่สุดผมก็ตัดสินใจ ขับรถเข้ากรุงเทพ ไปบ้านเธอ
พอผมไปถึง.......สิ่งที่ผมนึกมาตลอดทาง ว่าไม่อยากให้เป็นอย่างที่ฝัน....

ผมไปถึงบ้านเธอ ก็ทราบข่าวการจากไปของเธอ....ในวันที่ผมฝัน......ไม่ได้ร่ำลา กัน....
เธอคงอยากจะบอกว่า เธอรักษาสัญญา ไว้จนเ้ธอตายหรือป่าว.....
หรืออะไรกัน

7 วันที่ผ่านไปนั้น ผมก็ได้เดินทางเข้าออกกรุงเทพ ไปงานศพทุกวัน โดยที่คนในบ้านผมไม่รู้เรื่องนี้สักคน

ผมอยากจะฝัน....อีก...เพื่อว่าจะได้คุยกับ เธอ อีกสักครั้ง
ผมอยากจะบอกเธอว่า....สังสารวัฏฏ์ มีแต่ความทุกข์ อย่ามัวแต่หลงอยู่ทุกข์อยู่เลย ไม่เกิดได้ จะดีที่สุด

จบครับ นั่งพิมพ์ไป ก็สะเทือนอารมณ์ ตัวเองไป

[sompong]

ผมได้อ่าน ตามเรื่องของคุณปกรณ์แล้ว ทั้ง 3 เรื่อง ผูกกันได้ความดังนี้นะครับ ถ้าวิจารณ์ผิดให้อภัยผมด้วยนะครับ

ประการที่หนึ่ง คุณปกรณ์ กำลังเล่าเรื่องชีวิต คู่ ที่รักกันก่อน แต่ไม่สมหวัง โดยเฉพาะตอนที่คุณปกรณ์ฝันถึงผู้หญิงคนแรกนั้น ผมเองยังอ่อนไหวตามเลยครับ เหมือนหนังมาก ๆๆ  ว่ามีผู้หญิงที่รักษาสัญญาไว้จนตาย ซึ่งความเป็นจริงแล้วยังมีผู้หญิง อีกมากมายทีั่ียังรักษา คำว่าความรัก คือความเสียสละ ไว้ มากมายเลยที่ผมเจอ

ประการที่สอง คุณปกรณ์ กำลังเล่าเรื่องชีวิต คู่ ที่เป็นรักสอง แต่ก็ไม่สมหวังอีก เพราะผู้หญิงนอกใจ

ซึ่งจากการวิเคราะห์ของผม จะเห็นว่า คนที่หนึ่ง อายุมากกว่า 10 ปี และ มาคนที่สอง อายุน้อยกว่า 10 ปี
คุณปกรณ์ ต้องมีเหตุผลแน่่ ซึ่งผมจะต้องตามอ่านเรื่องของคุณต่อ ซึ่งการเล่าเรื่องอย่างนี้นั้่น โดยปกติปุถุชนคนทั่วไปเขาไม่ค่อยเล่ากัน แต่ผมว่าถึงแม้จะพิมพ์สั้น ๆ แต่ก็มีเหตุผล กฏแห่งกรรม หลายอย่าง ๆ ชัดเจน

ส่วนประการที่สาม ที่ผมอ่าน เรื่องของเจ้าโจอี้ นั้น ผมเห็นอารมณ์ขัน ของคุณปกรณ์ และ อารมณ์ จริงจังด้วย
ซึ่งความเป็นจริง ชีวิตของมนุษย์ นั้นก็มีเรื่องมากมายในการอยู่สังคม เดี๋ยวผมไปวิจารณ์ในเรื่องเจ้า โจอี้ ดีกว่า

เขียนต่อนะครับ ผมว่ามีประโยชน์ ให้ห้องกฏแห่งกรรม ครับ

[bangsan]

สิ่งนี้เรีียกว่า คำผูกพัน และ สัญญา

ซึ่งบางคนก็ยอมเสียสละทั้งชีวิต ให้กับคำสัญญา ที่บางคนอาจจะไม่เห็นค่าอะไรเลย

สำหรับบางท่านอาจจะเห็นเป็นเรื่องโง่ ที่รักษาสัญญา ไว้จนกระทั่งตาย

สำหรับบางท่านอาจจะยกย่องให้ว่าเป็น บุคคลที่เสียสละ ก็ปานนี้

สำหรับบางท่านอาจจะไม่รู้สึกอะไรเลย

เชื่อเถอะครับ เรื่องที่คุณเล่านี้ มีความหมายในตัว อย่างน้อยก็ทำให้ผมรู้ว่า ยังมีคนจริง มีสัจจะอยู่ ครับ
และผมก็ขออธิษฐาน ให้เธอผู้นั้น ถ้าได้เกิดใหม่ได้ดวงตาเห็นธรรม โดยไว จะได้ไม่อาลัยอาวรณ์ อยู่
ในวัฏฏสงสาร อันเหน็ดเหนื่อยนี้ต่อไป
 

[ธุลีธวัช (chai173)]

               :'(

:043:ได้พานพบสบเจอกันเหมือนอย่างฝัน
มินานวันพลันพรากจากยากจะฝืน
แม้เศร้าใจไห้คร่ำครวญมิย้อนคืน
ทุกข์ยั่งยืนเที่ยงแท้แก่ชะตาคน.

                 ธรรมธวัช...!