พิมพ์

[raponsan]

ส่วยพระ?

บทบรรณาธิการ

ความเนิ่นช้าไม่ทันการณ์ในการจัดการกับปัญหาอื้อฉาวของอดีตพระวิรพล ฉัตติโก ที่เรียกตัวเองว่าหลวงปู่เณรคำ นอกจากทำให้สังคมตั้งคำถามถึงประสิทธิ ภาพขององค์กรปกครองสงฆ์ในทุกระดับแล้ว ยังก่อให้เกิดคำถามเรื่องความสุจริตโปร่งใส และความเหมาะสมในสมณสารูปของวงการสงฆ์ขึ้นมาด้วย

เพราะมีหลักฐานปรากฏชัดเจนว่า อดีตพระ วิรพลเคยถวายทรัพย์สินหรือสิ่งของที่มีราคาแพงแก่พระสงฆ์ผู้ปกครอง อาทิ รถที่ใช้เป็นพาหนะส่วนตัวของพระภิกษุระดับเจ้าคณะหลายรูปในปัจจุบัน จนเริ่มมีการทยอยส่งคืนเมื่อเจ้าหน้าที่เข้าไปตรวจสอบความถูกต้องของที่มาของรถเหล่านั้น

 

หลักการสำคัญของพุทธศาสนาก็คือ การให้ผู้ออกบวชละหรือสละสมบัติทางโลก ที่เป็นเครื่องถ่วงรั้งในการมุ่งหน้าปฏิบัติธรรม การดำรงตนเป็นภิกษุหรือผู้ขอ นอกจากเป็นการฝึกฝนและตักเตือนตนเองอยู่เสมอแล้ว ยังเป็นตัวอย่างให้กับศาสนิกทั่วไปได้เห็นถึงความเพียร ความสันโดษ

เมื่อสงฆ์จำนวนหนึ่งไม่ยึดถือหลักการสำคัญประการนี้เสียแล้ว โอกาสที่จะเคลิ้มเพริดหลงไปกับลาภยศ ศฤงคารที่ญาติโยมทั้งหลายประเคนให้ จนกระทั่งหลุดไปจากวิถีแห่งการปฏิบัติ หรือสิ้นสภาพจากความเป็นสงฆ์ ก็มีตัวอย่างให้เห็นมากขึ้น ไม่แต่กรณีเณรคำ กรณีที่ใหญ่โตกว่านั้นก็ยังมีให้เห็นอยู่ในปัจจุบัน

    ขณะที่ด้านหนึ่ง วงการสงฆ์จะต้องกลับมาสำรวจตรวจตราตนเองอย่างเข้มงวด ว่าปัจจุบันระบบการบวช การอบรมดูแล การให้การศึกษาทางธรรม ยังเป็นไปตามพระวินัยและหัวใจของศาสนาหรือไม่

    ญาติโยมทั้งหลายในฐานะผู้ประเคนโลกภายนอกเข้าไปในรั้ววัด ก็จะต้องตรวจสอบตัวเองด้วยเช่นกัน ว่าสิ่งที่ประเคนมอบไปโดยหวังจะให้เกิดบุญ หรือทำลงไปด้วยจิตกุศลนั้น
    สุดท้ายเป็นบุญหรือเป็นกุศลตามที่ต้องการ หรือมากเกินพอดีจนเป็นตัวก่อปัญหาขึ้นมาเสียเอง
    กรณีเณรคำจะเป็นประโยชน์ได้จริง ต้องมิใช่แต่จัดการกับเฉพาะปัญหาเณรคำ แต่หมายถึงเรื่องทำนองเดียวกันทั้งหมดด้วย

ขอบคุณภาพข่าวจาก
http://www.khaosod.co.th/view_newsonline.php?newsid=TVRNM05EQTRNakE0Tnc9PQ==&sectionid=
http://www.alittlebuddha.com/, http://www.siamrath.co.th/

[whuchi]

ก็เห็นพระที่มียศถา บรรดาศักดิ์ ก็ล้วนแล้ว แต่มีพาหนะ ประจำตนประจำองค์ ทุกท่าน และที่เห็น ๆ ก็ เป็นรถมีราคาแพงมาก ๆ ด้วยคะ


 

[lastman]

ช่วงนี้อ่านข่าวพระสงฆ์ แล้วเห็น สื่อกระหน่ำเรื่อง สงฆ์ ในทางลบเป็นส่วนใหญ่ ทั้ง ๆที่สงฆ์ ที่ดี ๆ ท่านก็ยังภาวนา ปฏฺบัติ ถ่ายทอดปริยัติ มีสงฆ์ปุุถุชน เข้าสอนตามโรงเรียน เผยแผ่ วัฒนธรรม ศีลธรรม ให้กับเยาวชน มีวัดที่อุปถัมภ์ค้ำจุน ช่วยเหลือเด็ก ๆ คนยากไร้ ส่งเสริมความรู้ ตลอดถึง พัฒนาชุมชน จำนวนมาก ๆ แต่สื่อเหล่านี้ไม่ได้กล่าว หรือ ไม่เคยกล่าวถึง เลย

  สำหรับเรื่องส่วยพระ ผมเห็นว่าเป็นธรรมดา ครับ อันที่ น่าจะเรียกว่า ปาฏิปุคลิกทาน คือ ทานเจาะจงเฉพาะ เช่น การนำของสักการะถวาย แด่พระผู้ใหญ่ ก็เป็นธรรมเนียม แต่พระผู้ใหญ่ ท่านจะหลงหรือ ติดไม่นั้นก็อยู่ที่ตัวท่านเอง สำหรับการถวายอย่างนี้ ไม่อยากให้มองว่าเป็นส่วย นะครับ เพราะใครที่ไม่เข้าใจ จะนำไปพูดถ่ายทอดอย่างผิด ๆ

  พูดถึงบรรดาพระสงฆ์ ทรงสมณศักดิ์ แล้ว ผมต้องนับถือ พระรูปหนึ่ง ในสระบุรี ที่ผมไม่เคยคิดถึงท่านมาก่อนแต่ วันนี้รำลึกถึงปฏิปทา ของท่าน ได้คือ เจ้าคณะอำเภอเมือสระบุรี องค์อดีต คือ พระครูสมโภชน์วรกิจก ท่านเป็นพระสงฆ์ ที่เป็นเจ้าคณะอำเภอที่ไม่มีพาหนะประจำตัว จะไปไหนที่ ก็เรียก taxi ส่วนเครื่องสังฆทานที่ท่านได้รับ มาผมก็ไม่เห็นท่านนำออกมาแจกแก่สงฆ์ ในช่วงนั้น ท่านเก็บไว้จนเสีย ส่วนที่ท่านอยู่ก็ไม่ได้หรูเลิศอะไรเลยเรียกว่าเป็นเจ้าคณะอำเภอ เป็นอุปัชฌาย์ ที่ธรรมดา ๆ มาก จนผมเองอยู่ใกล้ผ่านไปผ่านมา ยังไม่ได้สนใจอะไรเลย

    เนื้อหา

[kittisak]

นำโลก เข้า วัด  พระ ต้อง อยู่ ในสังคม

ผมเข้า วัด บวร เห็นเรื่อง นี้ ประจำ เพราะสายธรรมยุติ พระที่เข้าพบล้วนมี ยศถาบรรดาศักดิ์ บางรูป ท่านก็ไม่ติดในยศ ที่มี วางตัวดี แต่บางรูป ก็ติดใน ยศ วางตัว สูงจนเราเข้าไม่ถึง

  แท้ที่จริง พระ ไม่มียศ มีแต่ ลำดับ พระอริยะ ที่ละกิเลส
 
   เอาเป็นว่า ความจริง ยศถา บรรดาศักดิ์ ของพระยังต้องมีอยู่ เพราะเป็นการแบ่งการปกครอง และ ความสัมพันธ์ ระหว่าง สถาบันกษัตริย์ และ พระพุทธศาสนา

   ทำบุญ ก็ส่วน ทำบุญ สำหรับ บุญที่ทำ ทานที่สร้าง ก็แล้วแต่ผู้ที่รับมอบ จะนำไปทำตามเจตนา ของเรา หรือไม่ ท่านก็เป็นผู้รับผลของกรรม ของท่านเอง

 

[ธุลีธวัช (chai173)]

พูดถึงบรรดาพระสงฆ์ ทรงสมณศักดิ์ แล้ว ผมต้องนับถือ พระรูปหนึ่ง ในสระบุรี ที่ผมไม่เคยคิดถึงท่านมาก่อนแต่ วันนี้รำลึกถึงปฏิปทาของท่านได้ คือ เจ้าคณะอำเภอเมืองสระบุรี องค์อดีต คือ พระครูสมโภชวรกิจ ท่านเป็นพระสงฆ์ ที่เป็นเจ้าคณะอำเภอที่ไม่มีพาหนะประจำตัว จะไปไหนที่ก็เรียก taxi ส่วนเครื่องสังฆทานที่ท่านได้รับมาผมก็ไม่เห็นท่านนำออกมาแจกแก่สงฆ์ ในช่วงนั้นท่านเก็บไว้จนเสีย ส่วนที่ท่านอยู่ก็ไม่ได้หรูเลิศอะไรเลยเรียกว่าเป็นเจ้าคณะอำเภอ เป็นอุปัชฌาย์ ที่ธรรมดา ๆ มาก จนผมเองอยู่ใกล้ผ่านไปผ่านมา ยังไม่ได้สนใจอะไรเลย

พระสังฆาธิการอดีตเจ้าคณะอำเภอเมืองสระบุรีฝ่ายมหานิกาย "พระครูสมโภชวรกิจ" วันที่ท่านละสังขารผมได้มีโอกาสร่วมรดน้ำขมาท่าน ปฏิปทาท่านเท่าที่ทราบมาจากบุคคลแวดล้อมใกล้ชิด ท่านเป็นสงฆ์ที่ตระหนี่จ่ายใช้อย่างมัธยัสถ์สุดขั่่วไม่เผื่อแผ่จ่ายแจกใครใคร หลังจากเสร็จกิจสรีระขันธ์ท่านแล้วจึงได้มีการรื้อค้นภายในกุฏิท่านต้องกล่าวว่าแทบทุกตารางนิ้วกักเก็บถังสังฆทานไตรจีวรไว้เพียบ ซึ่งล้วนเสียหายจากมดปลวกทั้งสิ้น แม้กระทั่งฝ้าเพดานท่านก็เจาะพอลอดตัวผ่านนำเอาถังสังฆทานไปเรียงวางเต็มพื้นที่ ฝ้าซึ่งเป็นไม้ระแนงแผ่นแข็งแรงมากพอควรจึงไม่พังถล่มร่วงลงมา พระเณรใช้เวลาร่วมหลายสัปดาห์กว่าจะรื้อค้นกวาดเก็บได้หมด ท่านละสังขารจากไปด้วยโรคกระเพาะเรื้อรังผ่าตัดจนกระเพาะกิ่วขบฉันได้เพียงถ้วยข้าวคว่ำใบน้อยหลวมหลวมเท่านั้น ดังนั้นเรื่องราวของท่านเท่าที่ทราบท่านเป็นสงฆ์ที่ตระหนี่มีเงินเก็บประมาณกว่าหกแสนบาทในบัญชี ซึ่งก็ตกเป็นของสงฆ์ไป....ก็กล่าวเล่าสู่กันเพียงเท่านี้นะครับ