เรื่องความตายในวาระจิตสุดท้ายจากคำบอกกล่าวของพระอาจารย์
แม้ว่าเราทุกคนจะเห็นและรู้ว่า ความตาย เป็นสิ่งที่เที่ยงแท้ แต่ก็หาทำให้คนเราเกรงและหยุดพฤติกรรมเลวลงไม่ ทั้งนี้เหตุจากความเชื่อที่ผิดที่คิดว่าการกระทำใดใดนั้นไม่สำคัญขอเพียงวาระจิตสุดท้ายคิดแต่สิ่งดีสิ่งที่เป็นกุศล เมื่อดับจิตแล้วสุคติเป็นที่หวังได้ ผมจะไม่เชื่อคำพูดอย่างนี้เด็ดขาดถ้าหากไม่ได้ยินด้วยหูของตนเองจากเพื่อนที่นับถือในวงการค้าพระเครื่องที่ศึกษารู้เรื่องราวเกจิอาจารย์ดังมากรูป เรื่องของความตายเมื่อวันนั้นมันมาถึงคุณคุณคิดกันอย่างไร ครูอาจารย์ท่านกล่าวเล่าให้เข้าใจอย่างนี้ครับว่า เมื่อวันนั้นมาถึงต่อให้คุณจะเคยสั่งสมบุญกุศลใดใดมามากต่อมากจะหวนระลึกนึกถึงบุญเหล่านั้นขณะเวลานั้นไม่ได้เลย เรียกว่านึกไม่ออก บ้างมีบ้างที่ป่วยนอนเจ็บใจก็จับแต่อาการเจ็บอยู่อย่างนั้นทรมานอยากตายให้พ้นเจ็บก็ทำไม่ได้เช่นกัน สิ่งหนึ่งที่ครูอาจารย์ท่านถามผมเรื่องการภาวนาว่า "รู้ไหมเราภาวนาไปเพื่ออะไร" ผมก็ตอบท่านไปว่า "เตรียมตัวตาย" พระอาจารย์ตอบว่า "ถูก" ดังนั้นการภาวนาจึงเป็นสิ่งสำคัญที่ครูอาจารย์ท่านเน้นย้ำเสมอๆ และอย่าสงสัยนะครับว่า พระอาจารย์ท่านรู้ได้อย่างไร ซึ่งก็ความตายนั่นแหละที่ท่านเผชิญกับมันมาก่อนจึงกล่าวเล่าให้ผมนั้นเข้าใจ แท้แล้วจิตคนเราเกิดดับอยู่ตลอดเวลามันสำคัญที่ดับขณะจิตเป็นกุศลหรืออกุศลให้จิตนั้นหน่วงเนื่องจุติครับ