"นัตถิ อัตตะ สมัง เปมัง" ความรัก(อื่น)เสมอด้วยตนไม่มี
(นตฺถิ อตฺตสมํ เปมํ อ่านว่า นัตถิ อัตตะ สมัง เปมัง)
ความรักอันใด แม้รักแค่ไหน ท่านว่าย่อมไม่ยั่งยืน ไม่ถาวร มั่นคงเหมือนความรักตัวของตัวเราเอง คนที่ไม่รักตัวเอง มักจะเป็นคนสร้างความผิดหวัง หรือสร้างความล้าหลังให้กับตนเอง ทำสิ่งใดหรือทำอะไร มักทำแบบประชดตัวเอง ตรงกันข้ามกับคนที่รักตนเอง เขาจะต้องสร้างต้องทำทุกสิ่งทุกอย่างให้กับตนเอง
เมื่อวัยเด็กต้องเป็นคนว่านอนสอนง่ายของมารดาบิดา เมื่อเข้าสู่วัยเรียน ต้องขยันหมั่นเพียรหาวิชาความรู้ไว้ เมื่อวัยหนุ่มสาว ต้องแสวงหาอาชีพ หารายได้มาเพื่อเลี้ยงตัวเองและเก็บออมไว้ หรือต้องตอบแทนคุณมารดาบิดาเมื่อท่านแก่เฒ่าโดยช่วยเรื่องเงินทองของใช้แก่ท่าน
เมื่อถึงวัยพอจะมีคู่ครองก็แสวงหาภรรยาหรือสามีที่มีความรู้ ความดีมีศีลธรรม เพื่อให้ครอบครัวอยู่รอดตลอดจนมีลูกหลานที่ดี มีคุณภาพ สิ่งดังกล่าวมาแล้วนี้ ล้วนแต่เกิดมาจากความตนเองก่อนทั้งสิ้น ตรงกันข้าม หากไม่มีความรักตนเอง ย่อมจะไม่คิดขวนขวายหรือใส่ใจในเรื่องการเรียน การประกอบอาชีพ และการตอบแทนผู้มีพระคุณ คือต่อมารดาบิดา ท่านจึงกล่าวแนะนำว่า ความรักอื่น เสมอด้วยรักตนไม่มีฯสํ.ส. ๑๕/๙
อัตตวรรค คือ หมวดตน
ที่มา : หนังสือ คู่มือสำหรับนักเรียน นักธรรมและธรรมศึกษาชั้นตรี วิชาพุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ โดย คณาจารย์เสี่ยงเซียงจงเจริญ
http://www.baanmaha.com/community/thread46087.htmlขอบคุณภาพจาก
http://www.cybervanaram.net/