พิมพ์

[raponsan]

คู่บุพเพสันนิวาส

ภิกษุ ท. ! ถ้าภรรยาและสามีทั้งสองพึงหวังพบกันและกันทั้งในปัจจุบัน และในสัมปรายภพ
ทั้งสองเทียว พึงเป็นผู้มีศรัทธาเสมอกัน มีศีลเสมอกัน มีจาคะเสมอกัน มีปัญญาเสมอกัน
ภรรยาและสามีทั้งสองนั้น ย่อมได้พบกันและกันทั้งในปัจจุบัน ทั้งในสัมปรายภพฯ

ภรรยาและสามีทั้งสองเป็นผู้มีศรัทธา รู้ความประสงค์ของผู้ขอ มีความสำรวม เป็นอยู่โดยธรรม
เจรจาคำที่น่ารักแก่กันและกัน ย่อมมีความเจริญรุ่งเรืองมาก มีความผาสุก
ทั้งสองฝ่าย มีศีลเสมอกัน รักใคร่กันมาก ไม่มีใจร้ายต่อกัน

ประพฤติธรรมในโลกนี้แล้ว ทั้งสองเป็นผู้มีศีล และวัตรเสมอกัน
ย่อมเป็นผู้เสวยกามารมณ์ เพลิดเพลินบันเทิงใจอยู่ในเทวโลก.

อ้างอิง
จตุกฺก.อํ.๒๑/๘๑/๕๖.
จาก หนังสือ “ปาพจน ์ ฉบับฆราวาสชั้นเลิศ”
จัดทำโดย มูลนิธิพุทธโฆษณ์(เว็บไซต์ www.buddhakos.org)
ขอบคุณภาพจาก http://star.sanook.com,http://variety.teenee.com

[raponsan]

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๑

พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๓ อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต

สมชีวิสูตรที่ ๒

         [๕๖] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าภรรยาและสามีทั้งสองพึงหวังพบกันและกันทั้งในปัจจุบัน และในสัมปรายภพ ทั้งสองเทียวพึงเป็นผู้มีศรัทธาเสมอกัน มีศีลเสมอกัน มีจาคะเสมอกัน มีปัญญาเสมอกัน ภรรยาและสามีทั้งสองนั้น ย่อมได้พบกันและกันทั้งในปัจจุบัน ทั้งในสัมปรายภพ ฯ

  ภรรยาและสามีทั้งสอง
-   เป็นผู้มีศรัทธา
-   รู้ความประสงค์ของผู้ขอ
-   มีความสำรวม
-   เป็นอยู่โดยธรรม
-   เจรจาคำที่น่ารักแก่กันและกัน
ย่อมมีความเจริญรุ่งเรืองมาก มีความผาสุก

-   ทั้งสองฝ่ายมีศีลเสมอกัน
-   รักใคร่กันมาก
-   ไม่มีใจร้ายต่อกัน
ประพฤติธรรมในโลกนี้แล้ว ทั้งสองเป็นผู้มีศีลและวัตรเสมอกัน
ย่อมเป็นผู้เสวยกามารมณ์ เพลิดเพลิน บันเทิงใจอยู่ในเทวโลก ฯ
                
                                                จบสูตรที่ ๖

อ้างอิง
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๑  บรรทัดที่ ๑๖๗๐ - ๑๖๘๒.  หน้าที่  ๗๒.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=21&A=1670&Z=1682&pagebreak=0
ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :-
http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=21&i=56
ขอบคุณภาพจาก http://i1045.photobucket.com,http://download.buddha-thushaveiheard.com

สัมปรายภพ, สัมปรายิกภพ [-ปะรายะ-, -ปะราย-, -ปะรายิกะ-] น. ภพหน้า. (ป., ส.).

ที่มา พจนานุกรมอิเล็กทรอนิกส์ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒

[raponsan]

ฆราวาสธรรม ๔ (ธรรมสำหรับฆราวาส, ธรรมสำหรับการครองเรือน, หลักการครองชีวิตของคฤหัสถ์)

๑. สัจจะ (ความจริง, ซื่อตรง ซื่อสัตย์ จริงใจ พูดจริง ทำจริง)

๒. ทมะ (การฝึกฝน, การข่มใจ ฝึกนิสัย ปรับตัว, รู้จักควบคุมจิตใจ ฝึกหัดดัดนิสัย แก้ไขข้อบกพร่อง ปรับปรุงตนให้เจริญก้าวหน้าด้วยสติปัญญา)

๓. ขันติ (ความอดทน, ตั้งหน้าทำหน้าที่การงานด้วยความขยันหมั่นเพียร เข้มแข็ง ทนทาน ไม่หวั่นไหว มั่นในจุดหมาย ไม่ท้อถอย)

๔. จาคะ (ความเสียสละ, สละกิเลส สละความสุขสบายและผลประโยชน์ส่วนตนได้ ใจกว้าง พร้อมที่จะรับฟังความทุกข์ ความคิดเห็น และความต้องการของผู้อื่น พร้อมที่จะร่วมมือ ช่วยเหลือ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ไม่คับแคบเห็นแก่ตนหรือเอาแต่ใจตัว)

ในธรรมหมวดนี้ ทมะท่านมุ่งเอาด้านปัญญา ขันติท่านเน้นแง่วิริยะ.

อ้างอิง
สํ.ส.๑๕/๘๔๕/๓๑๖; ขุ.สุ.๒๕/๓๑๑/๓๖๑
พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)
ขอบคุณภาพจาก http://www.ladysquare.com,www.thaipr.net

[ธุลีธวัช (chai173)]

ฝากรัก ฝากตาย กลายกัน

     รักนั้นสำคัญไฉนใจยังพร่อง      คิดครอบครองสนองตนหม่นแท้หนอ
ทุกข์ระคนสุขฤาล้นอย่าสอพลอ      หน่ายเมินง้อเมื่อเพลาต่างชราวัย

     เนื้อหนังเอ็นหุ้มนอกบอกว่ารัก      ฤาประจักษ์ดังคำปากฤาจากใจ
ชายหญิงพร่ำหวังร่ำรักหยั่งฝากใคร่      จากพรากตายก็กลายกันฝันจริงเชียว.

                                                                                                         ธรรมธวัช.!