พิมพ์

[raponsan]

เลือกจบชีวิตคู่..จะผิดบาปไหม.?

เธอรู้ไหม...ทำไมฉันจึงรักเขา : เลือกจบชีวิตคู่จะผิดบาปไหม : ปุจฉา -วิสัชนา กับพระไพศาล วิสาโล

  ปุจฉา :  กราบนมัสการพระอาจารย์ ดิฉันแต่งงานมา ๖ ปี มีสามีที่บ้างาน ด้วยหนี้สินทางบ้านสามีที่เป็นภาระ ทำให้เขาพยายามทำงานหาเงินเพื่อชำระหนี้นั้นและค่าใช้จ่ายในบ้าน ดิฉันก็ทำงานมีรายได้ เลี้ยงดูตนเองและช่วยค่าใช้จ่ายในบ้านด้วย หลังแต่งงานมาสักพัก ดิฉันรู้สึกว่าสามียุ่ง ไม่มีเวลา
       
   ต่อมาดิฉันล้มป่วยเป็น ออฟฟิศ ซินโดรม พักงาน ๓ เดือน ช่วงแรกกลับมาอยู่กับพ่อแม่เพราะสามียุ่งมาก ไม่มีเวลาดูแล ดิฉันซึมเศร้าแต่ก็รู้ว่าเขาต้องทำงาน พออาการดีขึ้น ก็กลับไปอยู่บ้าน สามีพยายามกลับบ้านเร็วขึ้น จนอาการดิฉันดีขึ้นมากแต่ไม่หายขาด
       
   วันหนึ่ง ดิฉันได้รู้จักเพื่อนร่วมงานผู้ชายคนหนึ่ง ต้องทำงานใกล้ชิด แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน เริ่มสนิทสนม ถูกคอ คุยกันทุกเรื่องแม้ฐานะต่างกัน สังคมต่างกัน เขาเป็นคนสมถะ เชยๆ แต่จริงใจ
   เขามีภรรยาและมีปัญหาครอบครัว เราปรึกษากันไปมา แล้วเราก็ถลำลึกเป็นความรักต้องห้าม เราพยายามตัดใจอย่างมาก สำนึกผิดและละอาย เพื่อนผู้ชายของฉันตัดสินใจเลิกกับภรรยา ออกมาอยู่คนเดียว แต่มารักดิฉันทั้งที่ดิฉันก็ไม่ได้เลิกรากับสามี
       
    จนมาวันหนึ่งที่ผู้ชายคนนี้ได้ไปฟังพระสวด รู้สึกผิดมากๆ ที่รักดิฉันและกระทำผิด เราเลยตกลงที่จะหยุดความสัมพันธ์และเป็นเพื่อนกัน จึงขอถามปัญหาดังนี้ค่ะ
       
    - ถ้าดิฉันไม่มีพันธะผูกพัน วันหนึ่งเลือกเริ่มต้นใหม่กับคนใดคนหนึ่ง แต่ขอรักษาความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันกับอีกคน เป็นสิ่งที่เห็นแก่ตัว ผิดศีลธรรมมั้ยคะ       
    - ถ้าดิฉันเลือกอยู่คนเดียว แม้สามียอมหรือไม่ยอมหย่า แต่รักษาความเป็นเพื่อน ปรารถนาดีให้แก่เขาทั้งคู่ ไม่เลือกสร้างครอบครัวใหม่อีกแล้ว แต่เขาทั้งคู่จะทุกข์มากเพราะดิฉัน ดิฉันเห็นแก่ตัว ผิดศีลธรรมมั้ยคะ
       
    สุดท้ายนี้ ดิฉันยังคงใช้เวลาในการไตร่ตรองด้วยตนเอง แต่ช่างสับสนเหลือเกิน อยากได้ธรรมะช่วยดลใจให้ตาสว่าง ไม่กระทำผิดอีก อดีตแก้ไขไม่ได้แล้ว ยอมรับในการชดใช้กรรม อยากทำให้ปัจจุบันดีที่สุด ขอความกรุณาค่ะ
   
   

    วิสัชนา :  คนเราล้วนมีความอ่อนแอด้วยกันทั้งนั้น บางครั้งจึงพ่ายแพ้ต่อกิเลส ยิ่งมีความรู้สึกโหยหาความรักด้วยแล้ว ก็ง่ายที่จะพลั้งเผลอทำสิ่งที่ไม่ควรทำ แต่เมื่อคุณรู้ตัวว่าได้ทำอะไรลงไป และเลิกกระทำสิ่งนั้น ทั้งๆ ที่ยังมีใจปรารถนาอยู่ ก็นับว่าน่าชื่นชมและควรแก่การให้กำลังใจเพื่อไม่เผลอทำสิ่งนั้นต่อไปอีก
       
    การที่คุณตระหนักว่าไม่สามารถมีชีวิตคู่กับสามี และอยากอยู่คนเดียวนั้น
    อาตมาไม่คิดว่าเป็นความเห็นแก่ตัว เพราะคุณคงตระหนักดีว่าหากกลับไปอยู่กับเขาความทุกข์ก็จะเกิดขึ้นแก่ทั้งสองฝ่าย และอาจมีสิ่งไม่ถูกต้องตามมา การป้องกันปัญหาหรือตัดไฟแต่ต้นลมน่าจะเป็นวิธีที่ดีกับทั้งสองฝ่าย
       
    อย่างไรก็ตาม หากวันข้างหน้าคุณพบคนที่คุณคิดว่า 'ใช่' และเลือกที่จะอยู่กับเขา
    โดยที่ทั้งคุณและเขาไม่มีพันธะกับใครอยู่ก่อนแล้ว ก็เป็นสิ่งที่น่าจะกระทำได้ ไม่ใช่เรื่องผิดบาปแต่อย่างใด   
    ส่วนคนก่อนหน้านั้นโดยเฉพาะสามี หากหย่าร้างกันแล้ว คุณยังรักษาความเป็นเพื่อนเอาไว้ ก็เป็นสิ่งที่พึงกระทำ

    เพราะจากที่คุณเล่ามา เขาเป็นคนที่ดีกับคุณมาก
    คุณยังสามารถทำอะไรดีๆ ให้แก่เขาในฐานะเพื่อนได้
    เป็นไปได้ว่าความเป็นเพื่อนอาจช่วยให้ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเขายั่งยืนก็ได้
    คนบางคู่นั้น ตอนคบกันอย่างสามีภรรยา มีความทุกข์อย่างมาก
    แต่พอเปลี่ยนความสัมพันธ์มาเป็นเพื่อนแล้ว กลับเกื้อกูลกันและสร้างความสุขแก่กันได้ยิ่งกว่าตอนเป็นสามีภรรยาเสียอีก


ขอบคุณภาพและบทความจาก
www.komchadluek.net/detail/20121015/142366/เลือกจบชีวิตคู่จะผิดบาปไหม.html#.UH-cDKDvolh
http://www.ladysquare.com/

[ธุลีธวัช (chai173)]

ชีวิตคู่ คือ คู่ทุกข์์คู่ยาก ยามลำบากคิดปลีกหลีกหนีเอาสุขเพียงลำพังตัวเกลือกกลั้วน่าอาย คนหรือนี่! หลากหลาย

ชีวิตคิดมองรักครองคู่อย่างผิดผิด ตราบาปล้างไม่มีวันออกกรรมต่อกรรมชิวิตผิดระยำซ้ำๆร่ำไปไม่มีวันจบสิ้น ผมคน

หนึ่งที่เห็นชีวิตเพื่อนๆกระทำกรรมเยื่องนี้อยู่เนืองนิตย์ น่าเศร้าที่โลกเรานี้โสมมจริงๆ ผมพิจารณาแล้วมนุษย์ไม่ได้

ประเสริฐจริงดั่งอ้าง หรือคุณคุณว่าอย่างไร?
                                                                                                 


http://newsblog9.blogspot.com/2009/09/blog-post_3559.html