พิมพ์

[winyuchon]

การทำบุญ.....ที่ถูกลืม

แย่ดีที่สุด

เขียนโดย พระไพศาล วิสาโล 

"คุณ นายแก้ว" เป็น เจ้าของโรงเรียนที่ชอบทำบุญมาก เป็นเจ้าภาพทอดผ้าป่าทอดกฐินอยู่เนือง ๆ ใครมาบอกบุญสร้างโบสถ์วิหารที่ไหน ไม่เคยปฎิเสธ เธอปลื้มปิติมากที่ถวายเงินนับแสนสร้างหอระฆังถวายวัดข้างโรงเรียน แต่เมื่อได้ทราบว่ามีนักเรียนคนหนึ่งไม่มีเงินจ่ายค่าเล่าเรียน ค้างชำระมาสองเทอมแล้ว เธอตัดสินใจไล่นักเรียนคนนั้นออกจากโรงเรียนทันที

"สาย ใจ" พา ป้าวัย ๗๐ และเพื่อนซึ่งมีขาพิการไปถวายภัตตาหารเช้าที่วัดแห่งหนึ่ง ซึ่งมีเจ้าอาวาสเป็นที่ศรัทธานับถือของประชาชนทั่วประเทศ เช้าวันนั้นมีคนมาทำบุญคับคั่ง จนลานวัดแน่นขนัดไปด้วยรถ เมื่อได้เวลาพระฉันเสร็จ ญาติโยมก็พากันกลับ สายใจพาหญิงชราและเพื่อผู้พิการเดินกระย่องกระแย่งฝ่าแดดกล้าไปยังถนนใหญ่ เพื่อขึ้นรถประจำทางกลับบ้าน ระหว่างนั้นมีรถเก๋งหลายสิบคันแล่นผ่านไป แต่ตลอดเส้นทางเกือบ ๓ กิโลเมตร ไม่มีผู้ใจบุญคนใดรับผู้เฒ่าและคนพิการขึ้นรถเพื่อไปส่งถนนใหญ่เลย



ขอบคุณภาพจาก http://file.giggog.com

[ธุลีธวัช (chai173)]

แย่ที่สุด

"คุณ นายแก้ว" เป็น เจ้าของโรงเรียนที่ชอบทำบุญมาก เธอปลื้มปิติมากที่ถวายเงินนับแสนสร้างหอระฆังถวายวัดข้างโรงเรียน แต่เมื่อได้ทราบว่ามีนักเรียนคนหนึ่งไม่มีเงินจ่ายค่าเล่าเรียน เธอตัดสินใจไล่นักเรียนคนนั้นออกจากโรงเรียนทันที

"สาย ใจ" พา ป้าวัย ๗๐ และเพื่อนซึ่งมีขาพิการไปถวายภัตตาหารเช้าที่วัดแห่งหนึ่ง เช้าวันนั้นมีคนมาทำบุญคับคั่ง จนลานวัดแน่นขนัดไปด้วยรถ เมื่อได้เวลาพระฉันเสร็จ ญาติโยมก็พากันกลับ สายใจพาหญิงชราและเพื่อผู้พิการเดินกระย่องกระแย่งฝ่าแดดกล้าไปยังถนนใหญ่ แต่ตลอดเส้นทางเกือบ ๓ กิโลเมตร ไม่มีผู้ใจบุญคนใดรับผู้เฒ่าและคนพิการขึ้นรถเพื่อไปส่งถนนใหญ่เลย

ผู้คนขวนขวายเอาดีแก่ตัว หากแท้แล้วลืมสิ่งที่มีค่าที่สุด ที่ผู้คนยังหลงเหลือเผื่อแผ่แก่กัน นั่นคือ "น้ำใจ"



          ขวนขวายเอาแต่ดีที่บุญทาน     หาเจือจานแบ่งปันธารน้ำใจ
สังคมอยู่สู้ทนหม่นกันไป     หรือไฉนคนไทยเห็นแก่ตัว.

                                                                                                                               ธรรมธวัช.!



http://www.navy22.com/smf/index.php?topic=15127.0

[KittyJack]

บทความดีมากเลย

[ธัมมะวังโส]

เรื่องนี้อาจจะมองเห็นว่าแปลก แต่ที่จริงพระอาจารย์เข้าใจว่า คนอยากทำบุญ แต่ไม่อยากเข้าไปยุ่งกับเรื่องของคนอื่น เพราะกลัวความยุ่งยาก ที่จะต้องรับผิดชอบเพิ่มเติมกัน

ตอนอาตมาอยู่ีที่วัด ญาตโยมมาทำบุญกันมากมาย นั่งรถกันมา มากมาย มานั่งฟังธรรม รู้จักกันด้วยมากมาย
มีอยู่วันหนึ่งอาตมา ต้องเดินทางไปร่วมประชุมครูพระ ก็เดินออกมาระยะทางเกือบ 1 ก.ม. ไม่มีผู้ใดรับเลย
ทั้ง ๆ ที่ไปทางเดียวกัน เพราะอาจจะเป็นเพราะไม่อยากยุ่งยากเรื่องคนอื่น นี่แหละเป็นเรื่องสำคัญอันหนึ่งที่คนเราต้องการแบบนั้น

ดังนั้นถึงแม้เราจะอ่านเรื่องนี้ กันถึงทราบก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร
อย่างน้อยจิตก็ยังมีกุศล เชื่อในผลแห่งทาน กันอยู่

ส่วนเรื่องน้ำใจ เมตตา เป็นคุณธรรมที่สูงขึ้นอีกระดับ

ดังนั้นจึงมีคนปะปนกันด้วยคุณธรรรม หลายระดับ

เจริญธรรม