พิมพ์

[มหายันต์]

คือตอนนั่งสมาธิบางทีจะมีอาการปวดขาเกิดขึ้นมาและเกิดขึ้นนานมาก จนมีความรู้สึกทรมานมาก ๆ ครับ
 ผมควรจะกำหนด บริกรรม พุทโธ ฝืนไปเรื่อยๆ หรือว่่า ควร จะน้อมเข้ามาพิจารณาถึงความไม่เที่ยงว่า เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ดีครับ หรือ จะกำหนดว่า ปวดหนอ ปวดหนอ ปวดหนอ อย่างนี้

 หรือมีอุบายอื่นๆที่ดีกว่าในการรับมือ ก็ขอรบกวนเพื่อน ๆ แนะนำเป็นวิทยาทานด้วยครับ
ทั้งนี้ ผมขออนุโมทนาบุญล่วงหน้าครับผม อยากทำสมาธิให้ได้ในช่วงสิ้นปี นี้ครับ

  ขอความกรุณาชาวธรรม ช่วยชี้แนะ ด้วยครับ

   

[นักเดินทาง]

ตามปกติ แล้ว เวลาเราฝึกนั่งกรรมฐาน แล้ว การปวดเป็นเรื่องที่ต้องเกิดขึ้นเป็นธรรมดา เพราะธรรมชาติของกาย เป็นอย่างนั้น ครับ แต่ถ้าฝึกครั้งแรก พระอาจารย์เคยแนะนำผมให้นั่งบนเก้าอี้นั่นแหละครับ ผมสามารถนั่งได้นาน เป็นชั่วโมง แต่ จิตก็ไม่เป็นสมาธิ ครับ กลับหลับไปเสียนี่ 5 5 5

   ก็มาเล่าประสบการณ์ ที่เคยฝึกเป็นอย่างนั้น แต่หลังจากที่ผมสามารถกำหนดรวมจิตได้แล้ว ผมก็มานั่งที่พื้น ซึ่งก็นั่งได้ 2- 3 ชั่วโมงขึ้น โดยไม่มีอาการเจ็บปวด แต่มีอาการเมื่อย หลัง ออกจากการนั่ง ครับ

   ส่วนนี้พระอาจารย์ท่านกล่าวว่า เราสามารถฝึกได้ถึงขั้น กายสงบระงับ จิตสงบระงับ แล้วครับ

   ดังนั้นผมคิดว่า เคล็ดไม่ได้อยู่ที่พิจารณา หรือ นั่งทน ครับ อยู่ที่การกำหนดจิตให้เป็นสมาธิ รวมศูนย์จิตให้ได้มากกว่า ครับ การรวมศูนย์จิต เท่าทีั่ผมฟังพระสอนมาหลายรูป หลายองค์ ผมขอยกให้พระอาจารย์สนธยา ครับ ท่าน สอนการรวมศูนย์จิตที่เข้าใจได้ไวและชัดเจนครับ สามารถรับฟังทางรายการก็จะทราบกันดีครับ

   

[kallaya]

คิดว่า ถ้านนั่งสมาธิ แล้ว ก็ต้องมีความอดทนด้วยคะ

 

[ธุลีธวัช (chai173)]

นั่งสมาธิมีอาการปวดขาทรมานมาก ๆ ผมควรจะกำหนด บริกรรม พุทโธ ฝืนไปเรื่อยๆ หรือน้อมเข้ามาพิจารณาถึงความไม่เที่ยงว่า ปวดหนอ ปวดหนอ ปวดหนอ อย่างนี้ ขอรบกวนเพื่อน ๆ แนะนำเป็นวิทยาทานด้วยครับ

อาการปวดเจ็บเป็นเรื่องปกติของกาย แต่ใจต้องหน่วงบริกรรมภาวนาด้วยนี้ส่วนหนึ่ง และบริกรรมภาวนาเป็นวิปัสสนานี้ด้วยอีกส่วนหนึ่ง ในแนวทางของมัชฌิมามีชี้ชัดตามที่มีในสื่อที่เราท่านรู้กัน การภาวนาเป็นเรื่องที่ใช้ใจก่อเกิดปัญญามิใช่ใช้สมองวิเคราะห์แล้วเกิดปัญญา การภาวนาคือการแยกโลกที่เปิดเปลือกตาเห็นกับใจที่ปิดเปลือกตาปิติเบิกบานแจ่มทรวง ก็เป็นอันว่าปวดก็ปวดเรื่องของกาย ใจหน่วงแยกออกมาสู้กับเวทนาให้ได้ก็เท่านี้ครับ

[PRAMOTE(aaaa)]

ควรมุ่งที่นิมิตทั้งสามประการ
   1.   ปัคคาหะจุด ที่ตํากว่าสะดือสองนิ้ว (จุดห้ามหาย)
   2.   บริกรรมนิมิต พุทโธ อย่าขาด
   3.   อุเบกขานิมิต วางใจเป็นกลาง
         (กรรมฐาน มัชฌิมา แบบลําดับ ไม่ตามลม ไม่ดูลม ในขณะที่ฝึก)
          รู้สึกอะไร ก็ประคองไว้ที่นิมิตทั้งสามประการนี้ ไม่ต้องไปสนใจ ในสิ่งที่ไปรู้สึก ว่ามี ว่าเป็นใดๆ ให้วางอุเบกขา
          และจุด อย่าหาย อย่าขาดบริกรรมพุทโธ อุเบกขา(วาง)อย่าลืม
            อย่าไปถืออะไรขึนมาสําคัญในขณะทํากรรมฐาน ให้ทํากรรมฐานด้วยความสุข อย่านําความทุกข์ใดขึ้นมาถือ ให้วางอารมณ์ใจนั้นวางไป
           และทํางานสามอย่างต่อ อย่าให้สิ่งใดขาด

            หนักก็จะเป็นเบา เห็นก็จะไม่เห็น
            เพราะทําเป็น วางเป็น

[ธัมมะวังโส]

สิ่งที่หลาย ๆ ท่าน ไม่เข้าใจ ก็เพราะว่า มัวแต่ไปจัดการกับ ความเจ็บ ซึ่งมันต้องเป็นสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นเป็นธรรมดา กรรมฐาน ถ้าสิ่งเหล่านี้ เกิดขึ้น ต้องถามย้อนกลับไปว่า ท่านต้องการสมาธิ หรือ ต้องการ สติ หรือ ต้องการขันติ หรือ ต้องการ ปัญญาในสติ หรือ ขันติ

   ถ้าต้องการ กรรมฐาน เป็น สมาธิ มีสองแนวทาง คือ

   1. ปฏิบัติ ต่อ ตามขั้นตอนเดิม
   2. ออกจาก ภาวนา ให้หายปวดเมื่อย แล้ว กระทำต่อ

  ถ้าต้องการฝึก สติ + ขันติ + ปัญญา ( สะกดเวทนา ) ก็ต้อง ภาวนา ปวดหนอ คือ เข้าไปดู ความปวด ความเจ็บ เป็นต้น บางครั้งหลายอย่าง เราก็ทำได้แต่ดู จนกว่า เวทนามันจะหายไป สิ่งที่ต้องกำหนดในขณะนั้น ก็คือ อารมณ์เสวยเวทนา อะไร คือ สุข ทุกข์ ไม่สุขไม่ทุกข์ กลาง ๆ เวทนา มีเหตุ ปัจจัย ปรุงแต่งอยู่ หรือ ว่า ว่างจากเหตุปัจจัยปรุงแต่ง