มีเรื่องในพระสูตร กล่าวถึงกาลสมัยพระพุทธเจ้า พระนามว่ากกุสันธะ ( จำผิดหรือไม่ )
มีพระภิกษุ 7 รูป มาบวชปฏิบัติในการสมัยอวสาน พระพุทธศาสนายุคนั้น ท่านตั้งใจกันว่า เรามาบวชในกาลสมัยที่พระพุทธศาสนา เสื่อมหากยังปฏิบัติเช่นเดิม ก็คงถึงแก่การไม่บรรลุมรรคผลใด ๆ ดังนั้นทั้งหมดจึงตัดสินใจตกลงกันว่า จักขึ้นไปปฏิบัติภาวนาบนยอดเขาที่หาทางลงไม่ได้ ด้วยการถวายชีวิต ยอมตายบนยอดเขานั้น ครั้นตกลงดังนั้นก็ปีนกันขึ้นไปด้วยบันได หลังจากนั้น ก็ทำลายบันไดลงเสีย ซึ่งทำให้กันไม่ได้
ผ่านไปหนึ่งวัน ภิกษุมหาเถระก็สำเร็จเป็นพระอรหันต์ ฝ่ายเจโตวิมุตติ
วันที่สอง ภิกษุอนุเถระ ก็สำเร็จเป็นพระอนาคามี ฝ่ายเจโตวิมุตติ
ส่วนอีก 5 รูป เสียชีวิต
ที่กล่าวตรงนี้ก็คือ รูปที่สองที่เป็นพรหม มาคอยช่วยเหลือเพื่อน อีกห้าคน ในกาลสมัยพระพุทธเจ้า องค์ปัจจบันด้วยการชี้ทาง ตักเตือนทางอ้อม
ภิกษุ 5 รูปนั้นได้มาบังเกิดเป็นเป็นมนุษย์ และได้บรรลุคุณธรรม ตามลำดับ
3 คนแรกสำเร็จสำเร็จเป็นพระอรหันต์ คนที่สี่สำเร็จเป็นพระอนาคามี คนสุดท้ายสำเร็จเป็นพระโสดาบัน
3 คนหลัง ตายก่อนบวชได้บวช คือ ถูกวัวขวิดตาย มี พระพาหิยะ พระปุกกุสาติ และ พระเคราแดง
ที่เรียกว่าท่านเป็นพระ เพราะท่านเป็นพระอริยะ นั่นเอง
เจริญธรรม / เจริญพร