พิมพ์

[nimit]

เราเป็นพุทธมามกะ จริงๆ แล้วควรเชื่อเรื่อง ภพ ชาติ แบบไหนดีครับ
ระหว่าง ภพ ชาติ ที่เป็นสภาวะ เกิด ดับ ของกิเลส
หรือ ภพ ชาติ ที่ตาย แล้ว เกิด เพราะกายแตกสลาย

[ทินกร]

ทุกวันนี้เราก็สร้างภพ สร้างชาติกันนับไม่ถ้วนอยู่แล้ว
ภพชาติ นั้น แท้จริงก็เกิดจาก จิตที่เกิดดับนับจำนวนไม่ถ้วน
แล้วเข้าไปเสวยอารมณ์ในทุกขณะจิต เกิดความคิด เกิดเจตนา เกิดการกระทำ
เกิดกรรมจากการกระทำ โดยมิได้รู้เท่าทัน มิได้เข้าใจจิตที่เกิด และมิทันได้เห็น
จิตที่ดับลง อวิชชาต่างๆ เลยเข้าครอบงำ ทำให้เกิดภพ เกิดชาติ นับไม่ถ้วน
เป็นทุกขเวทนา อันหาสุดประมาณมิได้ พระพุทธเจ้า ท่านจึงเน้นสอนให้รู้เท่าทัน
ปัจจุบัน แต่ด้วยความขาดสติ อันเนื่องมาจากกำลังสมาธิ ไม่มี จึงทำให้สัตว์โลก
ทั้งหลายจำนวนมาก ยังคงเวียนวายตายเกิด

[saithong]

 ;D ;D
พวกที่ใช้ปัญญานำหน้า ส่วนมากจะไม่ค่อยมีศรัทธาในพระรัตนตรัย ได้จริงคงเคารพแต่พระธรรม แต่ไม่เคารพพระพุทธเจ้า และพระสงฆ์

ถ้าเราเคารพในพระพุทธเจ้า ก็ต้องเชื่อในการตรัสรู้ของพระพุทธองค์
ในคืนตรัสรู้นั้น พระองค์ตรัสรู้ตามลำดับ
1.ปุพเพนิวาสนุสสติญาณ ญาณระลึกชาติได้ว่าพระองค์เคยเป็น เคยเกิด ในอดีตว่าเป็นใคร เช่นพระเวสสันดร พระสุวรรณสาม เป็นต้น
2.มุญจิตุจตูปปาตญาณ ( เขียนถูกหรือป่าว ) ญาณที่ล่วงรู้กรรมของสรรพสัตว์ ว่าอดีต ปัจจุบัน และอนาคต จะเป็นอย่างไร
3.อาสวักขยญาณ ญานล่วงพ้นจากกิเลสทั้งหลายทั้งปวง บรรลุเป็นสัมมาสัมพุทธเจ้า
ถ้าเราจะละวิจิกิจฉา ก็ต้องศรัทธาในพระพุทธเจ้า ด้วยเจ้าคะั
ญาณที่ 1 และ 2 ก็ยืนยันแล้วภพชาติมีจริง
ส่วนการเกิด ดับ ของกิเลส เป็นสภาวะนั้นเป็นสิ่งที่เราต้องรู้ และต้องภาวนาในปัจจุบันเจ้าคะ

[ธุลีธวัช (chai173)]

          จากการศึกษาและทำความเข้าใจในเรื่องสภาวะภพ-ชาติผมนั้นแยกมิติอย่างนี้ว่า.?
มิติที่ ๑
:043:พระพุทธศาสนากล่าวถึงสภาวะภพโดยแบ่งตามภูมิที่เจริญอารมณ์...คือ
:043:กามาวจรภูมิ – “กามภพ” คือ ระดับแห่งการเจริญสุขอยู่กับกามคุณอารมณ์ ภพภูมิดังกล่าว เช่น
                                :040:มนุษยโลก
                                :040:จตุมหาราชิกา
                                :040:ดาวดึงส์
                                :040:ยามา
                                :040:ดุสิต
                                :040:นิมมานรดี
                                :040:ปรนิมมิตวสวัสดี
 ซึ่งบำเพ็ญกุศลอยู่ในระดับของทาน,ศีล เป็นสำคัญ (ข้อสังเกตอาจพ่วงเอาอบายภูมิ ๔ เข้าไปด้วย)
รูปาวจรภูมิ – “รูปภพ” คือ ระดับแห่งการเจริญสุขอยู่ในคุณอารมณ์แห่งณาน (ละอารมณ์ตามลำดับขั้น คือ วิตก,วิจารณ์,ปิติ,สุข,เอกกัคตา) ภพภูมิดังกล่าวเช่น
                                :040:ปาริสัชชาภูมิ
                                :040:ปุโรหิตาภูมิ
                                :040:มหาพรหมาภูมิ
                                :040:ปริตตาภาภูมิ
                                :040:อัปปมาณาภาภูมิ
                                :040:อาภัสสราภูมิ
                                :040:ปริตตสุภาภูมิ
                                :040:อัปปมาณสุภาภูมิ
                                :040:สุภกิณหาภูมิ
                                :040:เวหัปผลาภูมิ
                                :040:อสัญญสัตตาภูมิ
                                :040:อวิหาสุทธาวาสภูมิ
                                :040:อตัปปาสุทธาวาสภูมิ
                                :040:สุทัสสาสุทธาวาส
                                :040:สุทัสสีสุทธาวาส
                                :040:อกนิษฐาสุทธาวาสภูมิ
ซึ่ง ทั้งหมดต้องเจริญอารมณ์ในระดับรูปณานตั้งแต่ ปฐมณาน,ทุติยณาน,ตติยณาน,จตุตถณาน เป็นลำดับ
:043:อรูปาวจรภูมิ – “อรูปภพ” คือ ระดับแห่งการเจริญสุขอยู่ในคุณอารมณ์แห่งณานขั้นสูง (เข้าถึงคุณอารมณ์อันประณีต) ภพภูมิดังกล่าวเช่น
                                :040:อากาสานัญจายตนภูมิ
                                :040:วิญญาณัญจายตนภูมิ
                                :040:อากิญจัญญายตนภูมิ
                                :040:เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิ
ซึ่ง ทั้งหมดต้องเจริญเข้าถึงคุณอารมณ์อันประณีตในระดับอรูปณาน อย่างใดอย่างหนึ่ง
มิติที่ ๒
:043:ลักษณะของการก่อภพ – ชาติ โดยสภาวะฉับพลันเป็นปัจจุบันขณะต่อเนื่องตามหลักแห่ง “ปฏิจจสมุปบาท” ดังนี้

                               :040:อวิชชา   เป็นปัจจัยจึงมี   สังขาร
                               :040:สังขาร   เป็นปัจจัยจึงมี   วิญญาณ
                               :040:วิญญาณ   เป็นปัจจัยจึงมี   นามรูป
                               :040:นามรูป   เป็นปัจจัยจึงมี   สฬายตนะ
                               :040:สฬายตนะ   เป็นปัจจัยจึงมี   ผัสสะ
                               :040:ผัสสะ   เป็นปัจจัยจึงมี   เวทนา
                               :040:เวทนา   เป็นปัจจัยจึงมี   ตัณหา
                               :040:ตัณหา   เป็นปัจจัยจึงมี   อุปาทาน
                               :040:อุปาทาน   เป็นปัจจัยจึงมี   ภพ
                               :040:ภพ   เป็นปัจจัยจึงมี   ชาติ
                               :040:ชาติ   เป็นปัจจัยจึงมี   ชรามรณะ
ความโศก, ความคร่ำครวญ, ความทุกข์, ความโทมนัส และ ความคับแค้นใจ อันเกิดจากความไม่พอใจ พลัดพรากก็มีพร้อมตามมา
:043:จากมิติที่ ๒ ที่มีอยู่อย่างต่อเนื่อง สนับสนุนไปสู่มิติที่ ๑ ซึ่งพิจารณาแล้วเห็นเลยว่าภพ – ชาติเกิดขึ้นอย่างนี้ครับ.
                                                                                                                                              "คลิกที่รูปปลาเด้อ"