พิมพ์

[sinjai]

ดิฉัน ปัจจุบันอายุ 41 ปี แต่งงาน มาแล้ว 15 ปี
แต่แฟนที่แต่งงานแล้วนั้น มีลูกสาวติดมา 1 คนตอนที่แต่งอายุ 5 ขวบ หลังจากแต่งงานได้ 3 ปี แฟนก็เสียชีวิตเพราะ อุบัติเหตุ ดิฉันก็รักลูกสาวดังลูกสาวตัวเอง ปัจจุบันเธออายุ 20 ปีแล้ว ส่วนตัวดิฉันก็ไม่มีลูก เรื่องมามีปัญหาตอนที่ ลูกสาว ( ลูกเลี้ยง ) ได้เริ่มคบผู้ชาย แล้วก็หลงผู้ชาย มาก เขาไม่ยอมเรียนหนังสือ ทั้ง ๆ ที่ดิฉันก็หวังในตัวของเขามาก เพราะไม่มีลูก จึงรักเหมือนลูกตนเอง

   ตอนนี้ เธอไม่ไปเรียนหนังสือ และ ขโมยเงินของดิฉันไป ให้แฟนของเขาใช้ทุกวัน จับได้ก็ โมโห และต่อว่าไป ซึ่งเธอก็บอกว่า ดิฉันไม่ใช่แม่ ( ปวดใจมากคะ )

  ทุกข์ใจกับเรื่องนี้ และ เครียดมาก อยากได้คำปรึกษา จากเพื่อนในที่นี้บ้างคะ ว่าควรทำอย่างไรดีคะ

  :'( :'( :'(

[Skydragon]

พุทธประวัติ พระพุทธเจ้า ตอนที่ 25

http://www.youtube.com/watch?v=7ZvMPppzXr0

[นักเดินทาง]

ความทุกข์ ของ พ่อแม่ จริง ๆ ก็มีอยู่ แต่อันนี้เป็น ความทุกข์ ของพ่อแม่ ที่เทียม

จะจริง หรือ เทียม ก็อาศัย อนุสัย เป็นเครื่องยึดเหนี่ยว ว่า มี ว่า เป็น ว่าไม่มีไม่เป็น

 ถ้าใจรู้ ฉลาด สักวันหนึ่งเราก็ต้องจากไป ทุกคนมีกรรม เป็นของ ๆ ตน สุดแท้ แต่บุญนำ กรรมแต่ง

ถ้าเราทำหน้าที่ของเรามาโดยสมบูรณ์ แล้ว ตอนนี้ต้องถึงเวลาว่าง

    มองเห็นความเป็นจริง ว่า

             ทุกข์ นั้นมาจากอะไร มาจากความขัดเคือง ที่ไม่ได้ดั่งใจ หรือไม่ได้ ดังหวัง ใช่หรือไม่

             สมุทัย ที่แท้เป็นเพราะแบกและยึด ว่าสิ่งนั้นเป็น เรา เป็นของเรา เป็นตัว เป็นตนของเราใช่หรือไม่ ?

             นิโรธ เมื่อเรารู้ความจริงแล้ว ลองวางเพียงชั่วครู่หนึ่ง ก็มีความสุขเกิดขึ้นใช่หรือไม่ ?

             มรรค ดังนั้นนำวิธีการวางตรงนั้นมากำหนดเป็นแนวปฏบัติ ให้เรามีความสุขเถิด

     เห็นอย่างนี้ก็จะมีความสุขได้


     สุขแท้ เกิดจากปล่อยวาง สุขล้ำลึก คือการไม่ต้องกลับมาเกิดอีก เพราะการเกิดทุกคราว เป็นทุกข์ร่ำไป

     ด้วยประการฉะนี้

     

[นักเดินทาง]

Wisit Khwanphuk

http://www.facebook.com/profile.php?id=100002889757237

ลูกเลี้ยง เลี้ยงเหมือนลูกเรา ผ่อนสั้น ผ่อนยาวผ่อนใจ
ผ่อนอารมณ์ให้มากหน่อย ปล่อยวางอีกระดับหนึ่ง ()

แสดงไว้ใน โพสต์ ของ http://www.facebook.com/madchimaRDN

[ส้ม]

อันที่จริง ลูกเลี้ยง ก็มีฐานะ เหมือน บุตรบุญธรรม

 บุตรบุญธรรม ก็คือ เราต้องคิดว่า มีบุญร่วมกัน และ มีคุณธรรมสูง ถึงจะรักเด็กนั้นได้เหมือนลูกตนเอง

  เพราะความรู้สึกของคนที่เลี้ยงลูก ที่ไม่ใช่ตนเอง ได้เหมือนลูกตนเอง นั้นมีน้อยมากในโลกนี้

 ความยับยั้งชั่งใจ จึง ต้องมี คุณธรรมสูง กว่าพ่อแม่ ทั่วไปกัน

 คุณก็ยอดนะคะ เลี้ยงเขามาได้ ถึง 15 ปี นิสัยใจคอ ของเด็ก คุณน่าจะรู้ดี มากกว่า บางครั้งถ้าเราไปปล่อยแล้วแต่บุญแต่กรรม นั้นอาจจะเป็นปัญหาหนักหน้า ขึ้น ในกรณี แนะนำให้หาคนที่เด็กนี้เคารพและเชื่อ มาช่วยกล่อมด้วยคะ ต้องมีสักคนที่เด็กคนนี้ เคารพนะคะ เล่าให้เขาฟังแล้ว ขอให้เขาช่วย อย่าปากหนักคะ ถ้าคุณรักเด็กคนนี้จริง ก็ต้องทำคะ ยิ่งตอนนี้เขาเป็นลูกคนเดียวของคุณ ถึงแม้จะไม่ได้เป็น สายโลหิต แต่ก็เป็นสายสัญญาพิเศษ ดิฉันเชื่อนะคะ ลูกบุญธรรมหลายๆ  คน กตัญูญ ยิ่งกว่าลูกตนเองอีก ดิฉันเห็นเยอะแล้วคะ

  เป็นกำลังใจ นะคะ

   

[raponsan]

  ผมไม่มีลูก แต่ก็เห็นใจคนมีลูก ไม่รู้จะบอกวิธีอย่างไร
  คงบอกได้แต่เพียงว่า อย่าทำอะไรที่ผิดศีล
  ในสถานการณ์ที่ตึงเครียด ต้องสำรวมวาจาให้มากๆ

  คิดได้อย่างหนึ่ง คือ ใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหว
  ลูกทำดีก็ชม พอทำผิดก็ลองเฉยๆ อายุตั้ง ๒๐ แล้ว น่าจะมีความละอายใจบ้าง
  เป็นกำลังใจให้ครับ

[sinjai]

ขอบคุณทุกท่าน ที่ให้คำแนะนำ คะ

 

[ธุลีธวัช (chai173)]

สวดมนต์ ภาวนา แล้วอธิษฐานขอบารมีหลวงปู่สุก ไก่เถื่อน และครูบาอาจารย์ที่หยั่งพระกรรมฐานให้ ทำทุกๆวัน นะครับ!



http://www.ruendham.com/book_detail.php?id=57&content=680&name_content=%A1%D2%C3%CD%B8%D4%C9%B0%D2%B9%E3%B9%BA%D8%AD

[sinjai]

ขอบคุณคะ กับคำตอบทุกท่านที่มีต่อดิฉัน ทำให้ดิฉัน ตั้งสติ แล้ว ระงับอารมณ์ได้ดีขึ้นคะ

 

[ศรีสุพรรณ]

จริงๆแล้วการที่จะปล่อยวาง หรือทิ้งสิ่งใดได้ จิตจะต้องเห็นทุกข์เห็นโทษของสิ่งนั้น ๑๐๐ % ว่าไม่มีอะไรดีเลย จิตจึงจะยอมปล่อย ถ้ายังเห็นว่ายังมีส่วนดีเหลืออยู่บ้าง หรือยังนำความสุขมาให้ได้บ้าง เราจะทิ้งไม่ลง

แต่สำหรับกรณีที่เป็นลูกสาวนั้น คงต้องใช้เหตุผลอื่นมาพิจารณาประกอบด้วย คงจะปล่อยวางอย่างเดียวไม่ได้

พ่อแม่เป็นพระพรหมของลูก จึงต้องใช้หลักพรหมวิหาร ๔ คือ
๑. เมตตา คือความอยากให้ลูกมีความสุข
๒. กรุณา คือช่วยให้เขาพ้นทุกข์ด้วยการสั่งสอน ส่งเสริม ช่วยเหลือ ให้เขามีชีวิตที่ดีขึ้น
๓. มุทิตา คือยินดีกับลูกเมื่อเขาได้ดี
๔. อุเบกขา เมื่อได้ทำข้อ ๑-๓ เต็มที่แล้วไม่ได้ผลก็ต้องวางเฉย

ข้อ ๑-๓ เป็นปฏิสัมพันธ์ของแม่และลูก ระหว่างมนุษย์ต่อมนุษย์ ส่วนข้อ ๔ นั้น เมื่อช่วยไม่ได้แล้วก็ต้องปล่อยให้ธรรมทำหน้าที่ต่อไปตามเหตุปัจจัยที่แต่ละคนสร้างเอาไว้

การทำใจปล่อยวาง ให้สงบสุขที่ต้องการนั้น เราสั่งให้จิตปล่อยวางไม่ได้หรอก เพราะจิตเป็นอนัตตา เราต้องเจริญวิปัสสนาจนเห็นว่าขันธ์ ๕ (คือกายกับใจ)ของเรานี้เป็นตัวทุกข์จริงๆจึงจะสามารถปล่อยวางกายใจได้ ถ้าเราปล่อยวางกายใจของเราได้แล้ว กายใจของคนอื่นก็ปล่อยวางได้แน่นอน

จากคุณ    : sspp1