ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

ผู้เขียน หัวข้อ: เกลียดการเรียนหนังสือมากๆ เรียนจบอยากฆ่าตัวตาย  (อ่าน 1785 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

raponsan

  • มารยิ่งมี บารมียิ่งแก่กล้า
  • ผู้ดูแลบอร์ด
  • โยคาวจรผล
  • ********
  • ผลบุญ: +61/-0
  • ออฟไลน์ ออฟไลน์
  • กระทู้: 29307
  • Respect: +11
    • ดูรายละเอียด
0
 

จะบวชหรืออยู่ไปวันๆรอวันตาย : ปุจฉา -วิสัชนากับพระไพศาล วิสาโล

วันชัย คุณพาที ปุจฉา :  กราบนมัสการท่านพระไพศาลครับ ผมเป็นคนหนึ่งที่ติดตาม และชอบในเนื้อหาการสอนธรรมะของพระคุณเจ้ามากครับ วันนี้ผมมีเรื่องอยากจะถาม และเล่าให้ฟังครับ
      คือ ผมเป็นเด็กกำพร้าไม่มีทั้งพ่อและแม่ ผู้ปกครองผมตอนนี้คือพี่สาว
      แต่ก็แยกกันอยู่หลังจากที่จบปริญญาตรี ตัวผมเองเกลียดการเรียนหนังสือมากๆ
      แต่ก็ดันทุรังเรียนให้จบเพราะต้องการจบเพื่อแม่ ก่อนสิ้นท่านได้สั่งเสียเรื่องเรียนไว้กับผม
      พอเรียนจบเหมือนกับว่าชีวิตของผมไปถึงจุดสูงสุดของยอดเขาแล้ว
      ผมไม่มีความปราถนาใดๆ เลย ถึงกับคิดว่าจะฆ่าตัวตายด้วยซ้ำครับ

      ไม่ได้ฆ่าเพราะทุกข์ใจใดๆ แต่เพราะผมไม่มีเป้าหมายใดๆ อีกแล้ว

   
      ผมจึงออกท่องเที่ยวเพื่อเรียนรู้สัจธรรมชีวิต หมดแรงตรงไหนก็ตายตรงนั้น จนช่วงนั้นทำให้ผมค้นพบความน่าสังเวชของสัตว์ชนิดหนึ่งที่เรียกตัวเองว่า ‘คน’ จนผมมีความเกลียดคน และรักสัตว์กับธรรมชาติอย่างมากมาย
      หลังจากนั้นผมได้มีโอกาสอ่านหนังสือธรรมะของพระพุทธเจ้า
      จึงทำให้ผมเข้าใจอะไรในชีวิตได้มากขึ้นว่า แท้ที่จริงแล้วคนกับสัตว์มีความต่างกันตรงที่ว่า
      สัตว์เกิดมาก็ได้แค่ใช้กรรมใช้บุญ แต่คนสามารถที่จะสร้างบุญและสร้างกรรมได้ด้วย
      นี้คือความพิเศษของคนที่สัตว์ทำไม่ได้ หรือทำได้ยาก
   
      ทุกวันนี้ผมจึงใช้ชีวิตที่ไร้ความปราถนาทางสังคม ไม่ต้องการรวย ไม่ต้องการสุขภาพที่แข็งแรง หน้าตาที่สวยงาม ไม่ต้องการบุญ เวลาที่ผมทำการอันใดที่เกิดบุญผมจะอุทิศให้กับสิ่งอื่นหมด ไม่ขอเก็บไว้ เพราะสิ่งเดียวที่ผมต้องการคือปัญญา
    ผมพยายามไม่สนใจต่อ กิน กาม เกียรติ (ยกเว้นเกียรติภาพในที่ผมพยายามรักษา)
    สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผมคือ ความซื่อสัตย์ และพยายามรักษาศีลห้า (ผมใช้คำว่าพยายามนะครับ)

    จนทุกวันนี้สิ่งเดียวที่ผมทำคือ การขัดเกลาตัวเอง จน ณ ขณะนี้ผมมีความสนใจในการบวช และถือเบญจเพศ
    สิ่งที่อยากจะเรียนถามท่านคือ ผมควรจะบวชไหม หรืออยู่แบบไปวันๆ รอวันตายแบบนี้

   
     สิ่งที่ผมเขียนทั้งหมดไม่ได้ปราถนาที่จะโอ้อวดตัวเอง เพียงต้องการคำแนะนำจากท่าน โดยบอกกล่าวมูลความจริงออกไปครับ หากผมใช้ถ้อยคำที่ไม่เหมาะสม ต้องขอกราบขอขมาไว้ด้วยครับ   
     ด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่ง

   

    วิสัชนา : หากคุณสนใจบวช ก็น่าจะลองบวชดู ดีกว่าอยู่แบบไปวันๆ อย่างที่คุณว่า หากได้วัดดี มีครูบาอาจารย์ที่เป็นกัลยาณมิตร และคุณได้ปฏิบัติธรรมอย่างเต็มที่ เชื่อว่าคุณจะพบคำตอบที่ดีกว่าที่มีอยู่ในปัจจุบัน และจะช่วยให้คุณเข้าถึงภาวะที่ดีกว่าที่กำลังเป็นอยู่ คือ มีความร่าเริงเบิกบานในธรรม และพบความสงบเย็นเป็นอิสระจากความทุกข์
   
      สายด่วนให้คำปรึกษาทางจิตใจผู้ป่วยระยะสุดท้าย
      'เตรียมตัวก่อนสู่วาระสุดท้ายของชีวิต จะทำอย่างไรดี'
      ปรึกษาได้ที่ โทร.๐-๘๖๐๐๒-๒๓๐๒


ขอบคุณภาพข่าวจาก
www.komchadluek.net/detail/20130509/158002/จะบวชหรืออยู่ไปวันๆรอวันตาย.html#.UY7edkrSi85
http://images.thaiza.com/, http://www.watphramahajanaka.org/
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: พฤษภาคม 12, 2013, 07:33:23 am โดย nathaponson »
บันทึกการเข้า
ปัญจะมาเร ชิเนนาโถ ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง จตุสัจจัง ปะกาเสติ มหาวีรัง นะมามิหัง ปัญจะมาเร ปลายิงสุ