พิมพ์

[raponsan]

นายจุนทะ เพชฌฆาตผู้ฆ่าหมู ตก..อเวจีมหานรก

ความไม่รู้นี่แหละ ตกนรก! คนที่ประกอบอาชีพเลี้ยงครอบครัวจนมีเงินมากมายจำนวนไม่น้อย ไม่รู้ว่าอาชีพที่ตนประกอบอยู่นั้นทำให้ตกนรก และก็เป็นอเวจีมหานรกด้วย! ภิกษุที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบที่ระลึกชาติได้ท่านรู้ การระลึกชาติได้ ระลึกได้ไม่เท่ากัน บางท่านระลึกชาติได้ 10 ชาติ บางท่านระลึกชาติได้ 100 ชาติ แล้วแต่บุญบารมีที่ปฏิบัติมา

    สำหรับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ระลึกได้ไม่มีขีดจำกัด คือระลึกได้ทั้งหมดที่มีชาติ
    ผู้ที่ระลึกชาติได้ หมายถึงระลึกได้ทั้งอดีตและอนาคต สมมุติว่าระลึกได้ 20 ชาติ ก็คือระลึกถอยหลังไปได้ 10 ชาติ และระลึกรู้ไปในอนาคตอีก 10 ชาติ รวมเป็น 20 ชาติ
    ส่วนพระพุทธองค์สามารถระลึกได้ทั้งอดีตและอนาคต ทั้งหมดทุกชาติ!

     

    ด้วยเหตุนี้ ในพระไตรปิฎกพระพุทธองค์จึงได้ตรัสไว้ว่า อาชีพที่มนุษย์เราไม่ควรประกอบในการเลี้ยงชีพกับครอบครัวตนเองนั้นมีอะไรบ้าง โดยตรัสว่า
    "ภิกษุทั้งหลาย อุบาสกไม่ควรทำการค้าขาย 5 อย่าง 5 อย่างคืออะไรบ้าง ค้าขายศาสตราวุธ ค้าขายสัตว์ ค้าขายเนื้อสัตว์ ค้าขายเครื่องมอมเมา และค้าขายยาพิษ"

    สมัยก่อน ฟาร์มหมูที่เลี้ยงกันมากที่สุดในประเทศไทยอยู่ที่นครปฐม แต่ปัจจุบันกลายเป็นจังหวัดราชบุรีเลี้ยงหมูกันมากที่สุด สาเหตุเพราะจังหวัดนครปฐมมีเนื้อที่น้อยไป ขยายฟาร์มไม่ออก ฟาร์มหมูราชบุรีเลี้ยงกันฟาร์มหนึ่งๆ มีเป็นหมื่นๆ ตัว!
    เมื่อ 2-3 วันมานี้ ผมมีโอกาสได้ไปดูฟาร์มจระเข้ราชบุรี เพราะคนที่เลี้ยงเป็นคนอำเภอโพธาราม บ้านเกิดเดียวกับผม และรู้จักกันจึงขอเข้าไปดู มีจระเข้หลายร้อยตัว เขามีที่ดินถึง 400 กว่าไร่

     

    ถามได้ความว่า หนังจระเข้จะมีคนมาซื้อไปทำกระเป๋า เข็มขัด ส่วนเนื้อส่งไปประเทศจีนและมาเลเซีย คนจีนชอบกินเนื้อจระเข้!
    ปัจจุบันมี 3 แห่ง คนเลี้ยงหมูก็หันมาเลี้ยงจระเข้ เพราะขายได้เงินดีกว่าเลี้ยงหมู
    ผมนึกถึงคำสอนของพระพุทธองค์ที่อุบาสกไม่ควรค้าขายในอาชีพ 5 อย่าง!
    สมัยองค์สมเด็จพระสัมมาพุทธเจ้ายังทรงพระชนม์ชีพอยู่ นายจุนทะเป็นคนมีสันดานบาปหยาบช้า ชอบฆ่าหมูขาย เอากำไรมาเลี้ยงดูบุตรและภรรยา เขาฆ่าหมูตายมานับไม่ถ้วนไม่รู้กี่หมื่นกี่แสนตัว ยิ่งขายดีเท่าไหร่แกย่อมฆ่าหมูมากขึ้นเท่านั้น แกฆ่าหมูมานานถึง 55 ปี

    ปีใดที่เกิดชาวบ้านอดอยาก แกก็ฉวยโอกาสไปซื้อข้าวสารมาตุนไว้มากมาย แล้วบรรทุกเกวียนขับไปตามหมู่บ้าน เอาข้าวสารไปแลกลูกหมูชาวบ้าน ข้าวสารทะนานหนึ่งบ้าง สองทะนานบ้าง ได้ลูกหมูมาเต็มเกวียนแล้วนำมาเลี้ยงไว้ที่คอกหลังบ้าน เมื่อหมูตัวใหญ่แกก็ทำการฆ่า

     

    วิธีฆ่า จะใช้ฆ้อนเหล็กสี่เหลี่ยมใหญ่ทุบหมู หมูก็ร้องดิ้นทุรนทุราย เมื่อทุบแล้วเอาท่อนไม้ยัดเข้าปากหมูให้กว้างอ้าอยู่อย่างนั้น แล้วตักเอาน้ำร้อนที่กำลังเดือดพล่านกรอกใส่ปาก ทำให้หมูชักดิ้นชักงอ ขี้เยี่ยวทะลักออกมา เท่านั้นยังไม่พอ แกตักเอาน้ำร้อนกรอกเข้าไปอีกหลายครั้ง จนเห็นว่าขี้หมูไหลออกหมดแล้ว เหลือแต่น้ำใสๆ ไหลออกมา หยิบเอาดาบคมๆ มาฟันตัดคอให้ขาด แกทำอย่างนี้เป็นประจำ!

        องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระวิหารอยู่ใกล้บ้านของแก คนทั้งหลายพากันไปทำบุญและฟังธรรมเทศนาของพระองค์ แต่นายจุนทะไม่เคยกระทำ ไม่ไปพระวิหารเลย
    นายจุนทะ เกิดล้มเจ็บอย่างหนักอาการใกล้จะตาย ความเร่าร้อนแห่งไฟมหานรกอเวจีก็ปรากฏเป็นนิมิตให้แกได้เห็น ทำให้แกเกิดความร้อนรุ่มอย่างยิ่ง
    ไฟมหานรกอเวจี หากบุคคลใดถ้ายืนอยู่ห่างจากมหานรกอเวจีประมาณ 100 โยชน์ แล้วมองดูไฟนั้นดวงตาทั้ง 2 ข้างจะบอดทันที
    ใครอยากรู้ว่าไฟนั้นร้อนแค่ไหน ให้เอาก้อนหินโตเท่าเรือนบ้านทุ่มทิ้งให้ลอยละลิ่วลงไปในไฟนั้น ไฟจะเผาก้อนหินละลายชั่วพริบตา!

     

    การที่สัตว์ผู้มีบาปหนักซึ่งไปเกิดอยู่ในมหานรกอเวจีแล้ว ยังทนเสวยทุกข์โทษอยู่ในมหานรกนั้นได้ โดยที่ร่างกายไม่ละลายย่อยยับไปเหมือนก้อนหินใหญ่โตนั้น ก็เพราะอานุภาพแห่งกรรมอันชั่วร้ายของเขารักษาไว้ เพื่อให้เขาทนทุกขเวทนาต่อไป แม้เขาจะอยู่ในมหานรกอเวจีสิ้นกาลช้านานเป็นหมื่นเป็นแสนปีก็จะไม่มีวันตาย ร่างกายเขาย่อมจะถูกไฟนรกอันลุกแดงร้ายเผาไหม้อยู่อย่างนั้นจนสิ้นกรรมที่ทำไว้นานถึง 1 อันตรกัป!

    นายจุนทะ เพชฌฆาตผู้ฆ่าหมู เริ่มเจ็บป่วยขึ้นมา! ตัวเขาเกิดเห็นนิมิตอันชั่วร้าย เป็นไฟนรกอเวจีปรากฏแก่ตนเอง ทำให้เขามีอาการเร่าร้อนอย่างเหลือประมาณ ทนนอนอยู่บนเตียงไม่ได้ ต้องเผ่นลงมาจากเตียงทั้งๆ ที่กำลังเจ็บหนัก คลานไปรอบๆ ห้อง ส่วนปากก็ร้องเสียงดังเหมือนหมูแบบที่ถูกตนฆ่า
    ฝ่ายบุตรและภรรยากับชาวบ้านใกล้เคียง เห็นเขามีอาการแปลกประหลาด โก่งคอร้องเอ็ดตะโรลั่น คลานเหมือนหมูไปรอบห้อง จึงช่วยกันจับให้นอนอยู่กับที่ แล้วเอามืออุดปากเพื่อมิให้เขาออกเสียงร้องมาก กลัวเขาจะคอแตกตาย

    นายจุนทะกลับพลันมีเรี่ยวแรง ผลักกระเด็นไปคนละทิศละทางแล้วร้องครวญครางต่อไป 7 วันพอดีที่เขาเดินด้วยเข่าและมือ คลานร้องลั่นไปอยู่ในห้องนั้น และแล้วพอสิ้นเสียงหมูเขาก็ล้มฟุบขาดใจตาย
    อาจิณณกรรมฝ่ายอกุศลก็เข้าทำหน้าที่ให้ผล โดยฉุดกระชากลากเขาไปบังเกิดเป็นสัตว์นรกใหญ่ในอเวจีมหานรก ทนทุกขเวทนา ถูกไฟนรกอันร้อนแรงในนรกนั้นเผาไหม้ตลอดเวลา

    พระสงฆ์สาวกแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในตอนเช้าต้องเดินบิณฑบาตผ่านเขาไปทุกวัน ได้ยินเสียงร้องลั่นมา 7 วันก็เข้าใจผิดคิดว่าเสียงหมูร้อง ภิกษุทั้งหลายจึงเข้าเฝ้าสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้วกราบทูลว่า
    "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ นายจุนทะปิดประตูฆ่าหมูมา 7 วัน นายจุนทะคงกระทำพิธีกรรมอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นแม่นมั่น จึงได้ฆ่าหมูมากมายเช่นนั้น เขาช่างไม่มีเมตตาจิตเกิดขึ้นสักนิด"

     

    "ดูกร ผู้เห็นภัยในวัฏสงสารทั้งหลาย! ตามที่เธอเข้าใจนั้นหามิได้ เสียงหมูที่ร้องครวญครางถึง 7 วันนั้นไม่ใช่เสียงหมู แท้จริงเป็นเสียงร้องของนายจุนทะ" พระองค์ตรัส
    "เขาเสวยทุกขเวทนาอยู่ครบ 7 วันพอดี และบัดนี้เขาตายไปแล้ว ไปเกิดเป็นสัตว์นรก ณ อเวจีมหานรกแล้ว!"
    "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ บุคคลที่ทำบาปเป็นอาจิณ เมื่อถึงคราวจะสิ้นชีวิตย่อมได้เสวยทุกขเวทนาน่าเศร้าอย่างเช่นนายจุนทะแล้ว เมื่อตายไปเขายังต้องได้เสวยทุกขเวทนาในนรกอเวจีหรือพระเจ้าข้า"
    "ถูกต้องแล้ว ผู้มีใจประมาทย่อมเกิดความเดือดร้อนใจในโลกทั้งสอง คือ ขณะอยู่ในโลกมนุษย์ได้รับและดับขันธ์ตายจากโลกนี้ย่อมได้รับความเดือดร้อนในโลกหน้าอีก"

     

    อเวจีมหานรก เป็นนรกขุมใหญ่ที่สุดกว้างใหญ่กว่ามหานรกทั้งหมดล้อมรอบด้วยกำแพงเหล็ก ภายในมีเปลวไฟร้อนระอุ ทั้งกลางวันกลางคืนและสัตว์ที่อุบัติในอเวจีมหานรกนี้ มีประมาณมากกว่าขุมนรกขุมอื่นๆ
    ผู้ทำอนันตริยกรรม ทำลายพระพุทธรูป พระเจดีย์ที่บรรจุพระบรมธาตุ ฆ่าสัตว์เป็นนิจตายไปตกนรกในขุมนี้
    การประกอบอาชีพเลี้ยงครอบครัว และเห็นว่าขายดีได้เงินมาก แต่เป็นอาชีพที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ "อุบาสกไม่ควรค้าขาย!"
    หยุดเสียเถอะ อย่าได้กระทำเลย! กรรมนั้นจะเหมือนกับนายจุนทะแน่นอน.

                        ประวิทย์ จำปาทอง

ที่มา http://www.thaipost.net/tabloid/230314/87890
ขอบคุณภาพจาก http://www.dhammathai.org/webboard/dbview.php?No=2757

[KIDSADA]

เรื่อง แบบนี้ จะระวังอย่างไร ในสมัยนี้ ก็เราไม่รู้ว่า อาหารที่เราถวาย มันเป็นพิษ

  วันก่อนเพื่อน จ้างคนทำอาหาร ถวายพระสงฆ์ สามเณร เป็นอาหารทะเล อยากให้ได้ฉันกันบ้าง ปรากฏฉันกันแล้ว ท้องร่วงหลายรูป อย่างนี้ จะเป็นบุญ หรือ บาป กันแน่