พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

  "โลก คือ หมู่สัตว์
  จะคับ แคบ กว้างขวาง ก็เป็นที่ความรู้สึก นึกคิด ของหมู่สัตว์ นั่นเอง เพราะตัวโลก ก็คือหมู่สัตว์
  ถ้าหมู่สัตว์ มีความพอ ก็คือ กว้าง ถ้าไม่ พอ ก็ คือ แคบ

  อะไร ทำให้ กว้าง หรือ แคบ
  ก็ กิเลส ตัณหา อุปาทาน นั่นแหละ เป็นตัวทำให้กว้าง และ แคบ

  ดังนั้น พระพุทธะ จึงตรัสเสมอ ๆ ว่า
   "สังขารทั้งหลาย มีความเสื่อมไปเป็นธรรดา เธอทั้งหลาย จงเป็นผู้พร้อม ด้วยความไม่ประมาทเถิด"

  ดังนั้น สัตว์ทั้งหลาย ที่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้ ล้วนแล้ว มี สถานะเดียวกัน คือ ความชรา ความเสื่อม และ ไปสู่ ความตาย คือ ความดับ

   กายเราก็เท่านี้ แต่ปัญหารุมเร้า มันมากเหลือเกิน
   เพราะในระหว่างทาง ความเสื่อม และความดับนั้น มีประกอบไปด้วย ความเจ็บ คือ เวทนา

   สัตว์ทุกหมู่เหล่า ล้วนลำบาก ยากแค้น ด้วยเวทนา ไม่ว่าเวทนา จะเป็น สุข หรือ ทุกข์ หรือ เป็นกลาง ๆ ก็ตาม

   เมื่อเวทนา ครอบครอง กาย และ ใจ ได้
   สัตว์มนุษย์ ก็จักมีชีิวิต ที่ลำบากอย่างยิ่ง และ ทรมาน อย่างยิ่ง
   
   สัตว์โลก ไม่สามารถ ชนะเวทนาได้ เพราะเวทนา มีปัจจัยหลายประการ

   มีสัตว์โลก จำนวนหนึ่ง อาศัยความสงบ เพื่อชนะเวทนา อาศัยการหยุด เพื่อยุติ เวทนา.....
 "
   ข้อความบางส่วน จากหนังสือ เพียงหยดหนึ่งแห่งพระธรรม
   บันทึกการภาวนา และการเดินทาง ของ ธัมมะวังโส

 

[PRAMOTE(aaaa)]

ขออนุโมทนาสาธุ ครับ

[nongyao]

สาธุ

[mongkol]

อันที่จริง บทความที่พระอาจารย์ ลงนี้ ถ้านำมาคัดกรอง ดี ๆ ก็จะได้หนังสือ เล่มหนึ่ง ที่มีคติธรรมเป็นประโยชน์ แก่ปวงชนมากนะครับ