พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

"ภาวนาขั้นพื้นฐาน ก็คือ การแผ่เมตตาให้ตัวเอง มีความสุข เป้าหมายก็เพื่อให้ใจสงบ เมื่อใจสงบ ก็ย่อมดำเนินชีวิตได้อย่างมีความสุข ดังนั้นท่านที่คิดจะแผ่เมตตาออกใหญ่ ( สีมสัมเภท ขั้นสูง ) พึงต้องเจริญการแผ่เมตตาให้ตนเองก่อน นั่นเอง บทภาวนาก็ง่าย ๆ นึกบาลีไม่ได้ ก็เอาคำไทย ๆ ว่าดังนี้
นึกในใจทุกครั้ง ที่นึกได้
ขอให้ข้าพเจ้า มีความสุข ไม่มีความทุกข์ ปราศจากการปองร้าย ไม่มีภัยเบียดเบียน เทอญ
ง่ายที่สุดแล้ว ถ้าแค่นี้ทำไม่ได้ ไม่ต้องไปหวังเรื่อง นิพพาน เพราะนี่จัดว่าเป็นการภาวนาพื้นฐานแล้ว"

ข้อความบางส่วน จากหนังสือ เพียงหยดหนึ่งแห่งพระธรรม
บันทึกการภาวนา และการเดินทาง ของ ธมฺมวํโส

[ธัมมะวังโส]

คำแผ่เมตตาให้แก่ตนเอง
อะหัง สุขิโต โหมิ
ขอให้ข้าพเจ้า จงเป็นผู้มีความสุขเถิด
อะหัง นิททุกโข โหมิ
ขอให้ข้าพเจ้า จงเป็นผู้ไม่มีความทุกข์
อะหัง อะเวโร โหมิ
ขอให้ข้าพเจ้า จงเป็นผู้ไม่มีเวร
อะหัง อัพยาปัชโฌ โหมิ
ขอให้ข้าพเจ้า จงเป็นผู้ไม่มีความพยาบาทเบียดเบียน
อะหัง อะนีโฆ โหมิ
ขอให้ข้าพเจ้า จงเป็นผู้ไม่มีความทุกข์กายทุกข์ใจ
สุขี อัตตานัง ปะริหะรามิฯ
ขอให้ข้าพเจ้า จงมีความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเทอญฯ


ตรงคำว่า อนีโฆ โหมิ นั้น สำหรับใหม่ ๆ นั้นไม่ควรภาวนา
 เหตุเพราะว่า ความทุกข์กาย ทุกข์ใจ เป็นคุณสมบัติของมนุษย์อยู่แล้ว
ด้งนั้นเมื่อภาวนาแบบนี้ มันจะทำให้ใจ เกิดอคติ ขึ้นก่อนเพราะว่า จิตไม่ได้การการพิจารณา
สังเวช ดังนั้น ครูอาจารย์ให้ยกออกก่อน อย่าพึงได้ว่า

    เมื่อจิตผ่องใส สักครึ่งส่วนแล้ว จึงควรได้ว่า แต่ก่อนว่า พึงให้จิตได้ทำสังเวช ก่อนเพื่อให้เห็นตามความเป็นจริงและเห็นเป็นธรรมดา ว่า ทุกข์กายทุกข์ใจ ก็เป็นความสุขใด ถ้าใจรู้ ก็สุขได้ นั่นเอง

 

[ธัมมะวังโส]

คนมีความสุข ไม่จำเป็นต้องยิ้ม แต่มีความสุข หน้าตาก็จะผ่องใส

   หลายคนไปเข้าใจ ถึงลักษณะอาการทางกาย วัดว่ามีความสุข แต่ที่จริง อาการทางกายไม่ได้สามารถประมวลออกมาได้ ว่ามีความสุขได้จริง

   แต่ตัวความสุข นั้นสามารถ ดูได้จากรังษี
   รังษี นั้นที่นี้ ก็คือ ความผ่องใส

   ความผ่องใส ในทางโลกเรียกว่า EQ  ( Emotional Quotient หมายถึง ความฉลาดทางอารมณ์ )
 คนที่มี EQ หลายคนอาจจะมองว่า เป็น คนคิดแง่บวก แต่ที่จริงไม่ใช่  การคิดแง่บวก เป็นการหลอกตัวเอง แต่  EQ จริง ๆ นั้นเกิดจากปัญญา ที่สามารถข่มกั้น ความโกรธไว้ได้ ต่างหาก อันนี้เบื้องต้นพื้นฐานเลยนะ

    ดังนั้น ขันติ ความอดกลั้น อดทน จะเกิดขึ้นได้จากปัญญา และ เป็นคุณสมบัตินำมาซึ่ง คำว่า เมตตา ( รัก ) คำว่า รักในทางธรรม หมายถึงการให้ ซึ่ง ความสุข ต่อตนเอง และผู้อื่น ตั้งแต่ระดับ ศีลธรรม จริยธรรม วัฒนธรรม จนกระทั่ง ขั้นสูงสุด คือ สีมสัมเภท เป็น โลกุตตระธรรม

   เจริญธรรม / เจริญพร

[Roj khonkaen]

    

[นิรตา ป้อมนาวิน]

 

[PRAMOTE(aaaa)]

       ความนิ่งใน คงใบหน้า บางคราว แอบเข้าใจว่าเมื่อไร จะถึงยิ้ม

           กรรมฐาน บางทีก็ไม่อยากไปฝืน รูป รูปเป็นไงก็ปล่อยมัน

      ดูแล้วมันสบายดี มันสบายกาย ที่ไม่ต้องฝืนยิ้ม แม้ใครจะว่าก็ช่างมันเน๊าะ

             แค่กายจิตมันสบายก็พอ  ถ้ายิ้มเหมือนเราไปสร้างรูป(ปรุงแต่ง)

         รู้สึกแบบที่พิมพ์ครับ