พิมพ์

[raponsan]

พิธีรับขวัญมังกร

คัมภีร์อุบาทวศาสตร์ จาระไนลางร้าย คือเหตุให้อัปมงคลไว้มากมาย ดังต่อไปนี้

(วิสาสะ เล่ม 1 สถิตย์ เสมานิล พิมพ์ครั้งที่ 2 พ.ศ.2539 สำนักพิมพ์ต้นอ้อ แกรมมี่)

จิ้งจกทัก หมาเห่า เหี้ยขึ้นเรือน พังพอนเข้าเรือน แมงป่องไข่ในมุ้ง แมงมุมร้องในโอ่ง แมงมุมตีอก นกกุกร้อง หนูกัดผ้า แร้งลง (จับหลังคาเรือน) งูเลื้อยผ่านหน้า กาบอกข่าว จิ้งจกตกมาตาย เห็ดขึ้นที่เตาไฟ ต้นไม้ออกดอกผิดฤดู น้ำในโอ่งเดือด ฝนตกนอกฤดูแลมีลูกเห็บ

ผีภูตโห่ร้อง ฆ้องกลองดังเอง สายพิณขาด อาวุธที่เก็บในที่เดียวกัน กระทบกันเอง ผึ้งจับหลังคา ม้าสองหัว กระ(ทะเล)ขึ้นเรือ เสือเข้าบ้านสวนนา แมวห้าหมาหก ตกลูกในเขตบ้าน

ไก่ไข่ในมุ้ง นกกระทุง นกแสก นกกู่ นกทิ้งทูต ไก่เถื่อนเข้าอาศัยในเรือนเหล่านี้ คืออุบาทว์จัญไร ที่เกิดขึ้นโดยคนไม่รู้ ไม่ได้ทำ ยังมีอุบาทว์จัญไร ที่คนทำเอง

หวีผมกลางคืน หวีหักคาหัว เย็บผ้านุ่งห่มที่ติดอยู่กับตัว หญิงก่ายขาชาย เสพเมถุนหญิงมีโรคลำดับเดือน นอนร่วมมุ้งกับหญิงมีโรคลำดับเดือน จวักหักคาหม้อ ขณะคดข้าวตักแกง

 

อาจารย์สถิตย์ เล่าเรื่องชายชาตรีโบราณที่เคร่งครัด เรื่องอุบาทว์

ไม่ยอมอยู่ในบ้าน ตอนเมียมีโรคลำดับเดือน จนเมียทนไม่ได้หอบผ้าหนี แล้วแนะว่าคติอุบาทว์เป็นอุบายปลูกนิสัยรอบคอบสุขุม เป็นวิธีเกียจกันภัยไม่ให้มีมาถึงตัว แต่อุบาทว์หลายข้อ ก็ไม่เห็นเหตุแห่งภัย พ้นวิสัยที่จะหลีกได้ เช่นข้อห้าม ควายหนึ่ง เมียสอง วัวสาม เรือนสี่ (ห้อง) เรือห้า หมาหก แมวเจ็ด ม้าแปด ช้างเก้า

 

ลองถามชาวนา ก็ได้คำตอบว่าไม่มีใครอยากมีควายแค่ตัวเดียว เมียสองต้องห้ามเพราะมักเป็นเครื่องกวนใจ แต่ที่มีเมียถึงสามสี่โดยไม่กวนใจผู้ผัว และไม่เป็นเครื่องบั่นทอนความเจริญทางเศรษฐกิจในครอบครัว อุบาทว์อัปรีย์คงจะไม่ระรานกระมัง

วัวสามเหตุผลเดียวกับควายหนึ่ง เรือนสี่ห้องเกิดมาไม่เคยเห็น นึกเดาเอาตามรูปทรงเรือนไทย ที่ปลูกถึงสี่ห้องรูปร่างก็คงจะเป็นห้องแถว เอาความน่าดูที่ไหนมา เรือห้า หมาหก แมวเจ็ด ม้าแปด ช้างเก้า 5 ข้อนี้ นึกหนักหนาก็ไม่เห็นเค้าอัปมงคล

 

ยังมีความเชื่อเฉพาะของนักเลง พวกสักกระหม่อม สักหลัง ฝังเข็มจะไม่ยอมเข้าไปเล่นบทอัศจรรย์ในสำนักหญิงงามเมือง ถ้าพกของขลังพวกตะกรุด ผ้ายันต์ ก็ต้องฝากเพื่อนเอาไว้ก่อน

อาจารย์บางสำนัก ห้ามกินฟัก มะละกอ ละมุดไทย มีคำอธิบายว่า เพราะน้ำเต้า คือนมนางสีดา มะเฟืองคืออวัยวะส่วนองคเพศนางสีดา



คติอัปมงคล...ข้อแรกๆมาในแนวเดียวกับแร้งลงจับหลังคาเรือน คือเหี้ยขึ้นเรือน กรมหมื่นพิทยาลงกรณ ทรงแต่งโคลง ล้อไว้ในบทพระนิพนธ์ สามกรุง

   "มังกรขจรเดชด้าว แดนจีน เห็นจะมังกรมีน แม่นแล้ว เร็วจริงวิ่งสี่ตีน บนบก ช่วงโชติโอษฐ์คาบแก้ว ก่องกล้าตาไฟ"

    มังกรเป็นชื่อเพี้ยน เชิงแฝง ด้วยนา ขึ้นเย่า (เหย้า)เราขยะแขยง โยคเปลี้ย ยักย้ายถ่ายเทแปลง นามเปลี่ยน ชื่อที่จริงคือเหี้ย โหดร้ายมลายสิ้นฯ

 

วิธีแก้อุบาทว์เหี้ยขึ้นเรือน...เหมือนวิธีแก้แร้งลงหลังคาเรือน...ทันทีที่เห็นมัน ผู้ใหญ่จะต้องทักว่า “มังกรทอง...พาลาภมาให้” และเพื่อให้แน่ใจ จุดธูปบอกความประสงค์ย้ำ ทำให้ได้อย่างนี้...ท่านว่า อุบาทว์จัญไร จะหนีหาย สิ่งที่จะไหลมาเทมาแทน คือเงินและทอง

แต่ถ้าอุตส่าห์ทำแล้ว...เงินก็ไม่ไหล...ทองก็ไม่มา เศรษฐกิจที่ย่ำแย่ไม่ยอมฟื้นคืน นับวันคนดีจะถูกยํ่ายี ก็ต้องจุดธูปอีกครั้ง...ครั้งนี้พูดไปตามความจริง คุณเหี้ยอุตส่าห์มาแล้ว เมื่อได้เวลาคุณเหี้ยก็น่าจะไปเสียที

โธ่เอ๋ย...เสียแรงยกย่องให้เป็นมังกรทอง มาเป็นแรมปี ที่แท้...มันก็เหี้ยดีๆนี่เอง.

คอลัมน์ชักธงรบ โดยกิเลน ประลองเชิง
https://www.thairath.co.th/content/559259