พิมพ์

[raponsan]

ยุคกรุงเทพฯ เรียกไทยใหญ่ว่าลาวพุงดำ เพราะมีลายสักตั้งแต่เอวลงไปถึงขา

ไม่ได้มาจากไหน? คนไทยอยู่ที่นี่ ที่อุษาคเนย์

กระทรวงวัฒนธรรม (วธ.) บอกในหนังสือประวัติศาสตร์ชาติไทย (พิมพ์ครั้งแรก พ.ศ. 2558 หน้า 75) ว่ามีคนไทยในยูนนาน อพยพเคลื่อนย้ายลงไปผสมผสานคนพื้นเมืองเดิม แล้วก่อตั้งบ้านเมืองบริเวณประเทศไทยปัจจุบัน

ไม่เคยพบหลักฐานประวัติศาสตร์โบราณคดีหรืออื่นใด สนับสนุนแนวคิดนี้ของ วธ. จึงขอแนะให้พิจารณา ดังนี้

 

บรรพชนร่วมอุษาคเนย์

คนไทย มีบรรพชนเป็นส่วนหนึ่งของคนสุวรรณภูมิในอุษาคเนย์

ไทย มีรากจากคำร่วมสุวรรณภูมิดั้งเดิมว่า ไท, ไต หมายถึง คน, ชาว มีใช้ในภาษาพูดของทุกชาติพันธุ์ เช่น มอญ-เขมร ก็มี แต่ความหมายเปลี่ยนไปให้มีฐานะทางสังคมต่ำลงเป็นข้า, ทาส

ภายหลังรับพุทธศาสนาเถรวาทใช้ภาษาบาลีอย่างกว้างขวางจนมีรากฐานแน่นหนาแล้ว อิทธิพลคำบาลีก็มีทั่วไป เลยแปลงคำพื้นเมืองให้มีรูปบาลีตามความนิยมครั้งนั้น โดยเอา ย มาสะกดคำเดิมเป็น ไทย แล้วกำหนดให้ความหมายเปลี่ยนไปหมายถึง อิสระ, เสรี

บรรพชนคนไทย เป็นคนดึกดำบรรพ์สุวรรณภูมิในอุษาคเนย์ราว 3,000 ปีมาแล้ว มีหลากหลายชาติพันธุ์ แล้วมีขอบเขตครอบคลุมถึงคนพื้นเมืองทางใต้ลุ่มน้ำแยงซี ในมณฑลกวางสี-กวางตุ้ง

คนไทย เป็นชื่อสมมุติขึ้นใหม่ หมายถึง คนกลุ่มหนึ่งที่มีหลักแหล่งปะปนกันบริเวณลุ่มน้ำเจ้าพระยา มีหลากหลายชาติพันธุ์ (เช่น ลาว, เขมร, มอญ, มลายู, จ้วง, จาม, ฯลฯ) แต่พูดจาสื่อสารด้วยภาษาไทย

คนแต่ละกลุ่มในดินแดนไทยมีความเป็นมาของบรรพชนต่างกัน ขึ้นอยู่กับ กาละและเทศะ (คือเวลาและสถานที่) เช่น คนทางปัตตานี มีบรรพชนและประวัติศาสตร์ต่างกับคนภาคกลางและภาคอื่นๆ

ชนชาติไทย, คนไทย เป็นชื่อทางวัฒนธรรม (ไม่ใช่ชื่อเชื้อชาติ เพราะเชื้อชาติบริสุทธิ์ไม่มีจริงในโลก) สมมุติเรียกตนเองว่า “ไทย” ครั้งแรกบริเวณลุ่มน้ำเจ้าพระยา ภาคกลาง ชาวต่างชาติบางทีเรียกไทยสยาม แล้วยังมีไทยน้อยกับไทยใหญ่

 

ไทยน้อย

เป็นชื่อที่คนในยุคอยุธยา ราวเรือน พ.ศ. 2000 ผูกขึ้นเรียกพวกลาว หรือชาติพันธุ์ในวัฒนธรรมลาว บริเวณสองฝั่งลุ่มน้ำโขง

ทั้งฝั่งขวา (คือบริเวณอีสานในประเทศไทย) และฝั่งซ้าย (คือ ดินแดนลาว) ต่อเนื่องไปทางทิศตะวันออกถึงกลุ่มคนพูดภาษาตระกูลไทย-ลาว ลุ่มน้ำดำ-แดง (ในเวียดนาม), กวางสี-กวางตุ้ง (ในจีน)

ลาวลุ่มน้ำโขง ถูกเรียกสมัยหลังว่า ลาวพุงขาว (เพราะไม่สักลายตามตัวเหมือนพวกไทยใหญ่) คนพวกนี้ออกเสียงตรงตามรูปอักษร คือ ท เป็น ท และ พ เป็น พ

ไทยน้อย เคลื่อนย้ายมาจากเมืองแถน ลุ่มน้ำดำ-แดง ในเวียดนาม (ทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือ) ติดพรมแดนลาวทุกวันนี้ มีบอกในตำนานขุนบรม

 

ไทยใหญ่

เป็นชื่อที่คนในยุคอยุธยา ราวเรือน พ.ศ. 2000 ผูกขึ้นเรียกพวกลาว บริเวณลุ่มน้ำสาละวินตอนเหนือ (ในพม่า) ต่อเนื่องถึงลุ่มน้ำพรหมบุตร (ในอัสสัมของอินเดีย)

ลาวลุ่มน้ำสาละวิน ถูกเรียกสมัยหลังว่า ลาวพุงดำ เพราะสักลายด้วยหมึกสีคล้ำตามตัวตั้งแต่บั้นเอวลงไปถึงแข้ง (ขา) คนพวกนี้ออกเสียง ท เป็น ต และ พ เป็น ป

ไทยใหญ่ยังถูกเรียกจากชาติพันธุ์อื่นๆ อย่างดูถูกเหยียดหยามเป็นสัตว์เลื้อยคลานว่า เงี้ยว แปลว่า งู (เหมือนคำว่า เงือก, งึม)

เหตุที่ได้นามไทยใหญ่ เพราะผู้คนรับศาสนาจากชมพูทวีป แล้วเติบโตเป็นบ้านเมือง และรัฐก่อนพวกอื่น


ผู้เขียน   : สุจิตต์ วงษ์เทศ
ที่มา : มติชนรายวัน
เผยแพร่ : 31 มี.ค. 59
http://www.matichon.co.th/news/90734