พิมพ์

[raponsan]

ความจริงเกี่ยวกับ “โพชฌังคปริตร” บทสวดที่ไม่เหมาะกับการสวด!

Secret เชื่อว่าหลายคนเคยได้ยินได้ฟังว่า หากเจ็บป่วยหนักให้สวดมนต์บทโพชฌงค์ แต่ท่าน ว.วชิรเมธี กล่าวว่า บทสวดบทนี้เป็นบทสวดที่ไม่เหมาะสำหรับการสวด

ท่าน ว.วชิรเมธี อธิบายว่า “โพชฌงค์นั้นไม่เหมาะสำหรับการสวด แต่เหมาะสำหรับการปฏิบัติ เพราะเป็นหลักธรรมสำหรับการฝึกเจริญวิปัสสนากรรมฐานโดยตรง ลำพังการสวดโดยที่ไม่เข้าใจและไม่ได้ลงมือปฏิบัติจะไม่มีผลมาก แต่การที่ในสมัยพุทธกาล เวลามีพระอาพาธ ท่านสวดบทนี้ฟังแล้วหายป่วยก็เพราะท่านเหล่านั้นเข้าใจเนื้อหาที่เป็นภาษาบาลีเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว การฟังสวดก็คือการทบทวนแก่นธรรม พาใจมาเกาะอยู่ที่ธรรม ทำให้เกิดความสดชื่นรื่นเริงในธรรม เป็นการย้ายจิตจากการเกาะติดอยู่กับความเจ็บไข้มาไว้ที่ธรรม ก็จะทำให้จิตเกิดมีความเบาสบาย เมื่อจิตสดชื่นรื่นเริง โอกาสหายป่วยก็เป็นไปได้ เพราะจิตกับกายอาศัยกัน

 

เรื่องนี้ผู้เขียนเคยทดลองปฏิบัติดูด้วยตนเองก็รู้สึกว่าได้ผลมาก เช่น (ขออภัยที่เล่าเรื่องของตัวเอง) คราวหนึ่งระหว่างเดินทางอยู่ต่างประเทศ ผู้เขียนไม่สบาย นอกจากนอนพักแล้ว จึงให้ลูกศิษย์อ่านหนังสือธรรมะให้ฟัง (เรื่องอริยสัจ 4 ของท่านสุเมโธ) ก็ปรากฏว่า จิตตื่นตัวมาเกาะเกี่ยวอยู่กับธรรมะที่ได้ฟังและมีอาการสดชื่นรื่นเริงอย่างเห็นได้ชัด ทั้งนี้เพราะจิตได้กินอาหารใจคือธรรมะนั่นเอง

ดังนั้นแทนที่จะสวดเพื่อฟังอย่างเดียว ควรหาหนังสือธรรมะที่มีแก่นธรรมดีๆ มาอ่านให้ผู้ป่วยฟังก็จะทำให้เข้าใจในธรรม เมื่อมีความเข้าใจในธรรม ความสว่างก็เกิดขึ้น จิตจะสดชื่นรื่นเริงและสว่างไสว คราวนี้พอใจไม่ป่วย กายก็อาจหายป่วยได้ง่ายๆ หรือแม้ไม่หายป่วย แต่ก็ได้ปัญญาที่จะทำให้อยู่กับความป่วยอย่างคนที่ไม่ป่วยเหมือนอย่างที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า “กายป่วย แต่ใจของเราจะไม่ป่วย” นั่นเอง”


ส่วนหนึ่งจากบทความ “ความเป็นสากลของนรกและสวรรค์”คอลัมน์ Answer Keys นิตยสาร Secret
ที่มา http://www.secret-thai.com/article/14343/potchankaparit-ajvor/

[PRAMOTE(aaaa)]

   สวดก็ได้บุญ ครับ

  แต่คงได้ผลไม่หมด

  การจะหายจากโรคะนิทธังได้นั้น

  คงจะต้องได้จากการปฏิบัติด้วยครับ